ฉันรอเจอเธออยู่ตรงนี้
ณ แดนสุขาวดี(อเวจี)ที่เก่า
ที่ๆจะมีแค่เพียงสองเรา
โดยไม่มีเงาของเขาหรือใครมาแทรกแซง
ที่ซึ่งจะไม่มีก้างขวางคอ
ยามที่เราร่วมหอดื่มด่ำกับรักที่เสาะแสวง
ที่ๆรักจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
เราจะนอนหมดแรงอ่อนระโหยไปด้วยกัน
หนทางรักจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ
ฝังรอยตราบาปไว้ในความฝัน
แม้ใครจะมองอย่างไรไม่สำคัญ
ขอแค่เรามีกันแค่นั้นก็พอใจ
ฉันรอเจอเธอที่ตรงนี้
ณ วิมานฉิมพลีวันฟ้าใส
หวังซบไออุ่นละมุนละไม
พร้อมรักที่หลอมสองดวงใจตราบนานเท่านาน
โอ้ที่รักจ๊ะ ที่รักจ๋า
ฉันพริ้มหลับตาพร้อมนึกถึงใบหน้าหวาน
ฉันจึงได้ซึ้งถึงคำว่ารอมันช่างทรมาน
แม้หนึ่งวินาทีก็เหมือนชั่วกัลปาวสานนิรัดร
เธอได้ยินไหมเสียงหัวใจ
ที่เลือดสูบฉีดไหลกระฉอกกระฉ่อน
มันเต้นไม่เป็นจังหวะ ดังป๊ะเท่งป๊ะ เป็นตอนๆ
พร้อมไฟที่เร่าร้อนเพราะความคิดถึงอย่างแรง.....โฮะๆๆๆๆ
มือขวา
