ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สมพงศ์ ชูสุวรรณ]

เล่าเรื่องพระนางสามาวดีคำกลอน

โดย  สมพงศ์  ชูสุวรรณ
***************************

ตอน  อัลลกัปปะดาบสเสียพิธี

** ๓๒. ส่วนอัลละฤๅษีมีกิจวัตร หาอาหารบำบัดหิวกระหาย ถึงต้นไทรใบหนาผลมากมาย เสียงเด็กชายร้องจ้าอยู่ข้างบน ** ๓๓. แหนหน้าดูรู้ว่ามีผู้หญิง พร้อมกับเด็กจริงจริงใช่สับสน ร้องถามว่าเป็นใครใยซุกซน ขึ้นไปอยู่ข้างบนกิ่งต้นไทร ** ๓๔. พระนางจึงเล่าเรื่องแต่หนหลัง ตั้งแต่ต้นมายังต้นไม้ใหญ่ ทรงประสูติโอรสในทันใด จึงพบฤๅษีไพรพูดคุยกัน ** ๓๕. ต่างก็รู้อยู่ในวรรณะกษัตริย์ เคยครองเศวตฉัตรใหญ่มหันต์ ได้พึ่งพาอาศัยในปัจจุบัน อยู่กลางพนาวันแต่นั้นมา ** ๓๖. อันโลกีย์วิสัยใครห้ามได้ เกิดขึ้นแล้วทำให้ใจโหยหา จะติดในอารมณ์จมกามา ลืมดินฟ้าถูกผิดคิดไม่ดี ** ๓๗. พระดาบสศีลขาดพินาศแล้ว ร่วมสังวาสนางแก้วมเหสี รับอุเทนเป็นบุตรสุดปรานี เฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงชีวีตลอดมา ** ๓๘. มาวันหนึ่งดาบสมองดูดาว จึงรู้ข่าว "ปะรันตปะ" แทบผวา สวรรคตลับแล้วจอมพารา พากันหลั่งน้ำตาทุกคนไป ** ๓๙. มเหสีฟังข่าวพาเศร้าโศก วิปโยคโสกาน้ำตาไหล พระดาบสถามว่าร้องทำไม จึงเปิดใจบอกเรื่องสวามี ** ๔๐ พระดาบสปลอบว่าอย่าโศกเศร้า เป็นธรรมชาตินะเจ้าแม่โฉมศรี เกิดมาแล้วต้องตายวายชีวี จะไม่มีใครหนีไปได้เลย ** ๔๑. มเหสีทูลว่าเข้าใจดี ที่ร้องไห้เช่นนี้เกินทนเฉย ราชบุตรชวดสมบัติมาชมเชย เพราะอยู่ไกลสุดเอ่ยทวงเอาคืน ** ๔๒. ฝ่ายดาบสรับปากจะจัดให้ ราชบุตรต้องได้ไม่อาจฝืน เริ่มสอนมนต์และพิณอย่างยั่งยืน เพื่อที่จะทวงคืนพระพารา