ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไร้นวล^^]

๐ข้าร่ายรำอำลาเพราะล้าหลาย
และคลับคล้ายคมดาบซึมซาบหมอง
กระบวนนี้อัคคีแทรกที่ท้อง
โลหิตนองอาบร่างสรรพางค์พัง

๐ข้าขจ่างอย่างหนึ่งกลึงกระบี่
แม้นข้ามียุทธยอดถอดด้ามตั้ง
ปราบทั่วหล้าหน้าไหนใครจะยั้ง
กลับภวังค์สวาทวนมิพ้นใจ

๐โอ้!แม่นางง้อไบ๊ไม่มีดาบ
กลับกำราบยอดกระบี่นี้ตักษัย
เพลงพิษพักตร์เพริศผ่องอันยองใย
ทำข้าไร้คมข่มภิรมย์ลง

๐ข้าค้นคว้าวิชายอดตลอดชีพ
ทั่วทวีปยุทธภพอรรณพหงส์
เคร่งคัมภีร์เทวดารุจาวงศ์
มาพ่ายนงเพียงนิ้วพราวพลิ้วพรำ

๐ใดในหล้าว่ายศจรดฟ้า
รึจะกว่ายศหญิงยิ่งคมขำ
กระบี่บิ่นสิ้นศาสตร์สวาททำ
ข้าจึงจำใจจบรบรานาง

๐นี่กระบี่ที่ใช้ทั้งใต้หล้า
มอบน้องยาหยิบยกมิชกขวาง
ข้ายอมพ่ายทุกเพลงเลวงวาง
แต่ขอนางคนึงซึ้งซึ่งรักเราฯ

[yaguza]

กระบี่อยู่ คนอยู่ เจ้ารู้ไหม
เหตุไฉน ไปหลง ส่งให้เขา
ใจสตรี มิอาจ จะคาดเดา
หากมัวเมา ประหนึ่งบ้า เป็นน่าอาย

ไม่เมาเหล้า แต่เจ้า ดันเมารัก
ช่างน่านัก ไม่กลัว หัวจะหาย
ทำมืดหน้า ตามัว ไม่กลัวตาย
ลูกผู้ชาย ขอบอก ต้องหลอกฟัน


 


......ยากูซ่า......

[ไร้นวล^^]

๐ข้าฟันใครไม่ได้ไร้คมแล้ว
ดาบกระแด่วด้วยเดชเลศหญิงสรร
เลอะเลือนลืมท่วงท่าวิชาอัน-
เอกเข้าขั้นครูคลายเพราะลายนาง

๐กระบี่บิ่นสตรียึดให้ฮึดฮัด
และกวัดเหวี่ยงข้าดั่งฟ้าปร้าง
ข้าคงไม่ปั่นป่วนร้องครวญคราง
เพราะรักพรางความปวดหย่อนยวดยำฯ

[...สียะตรา..]

......ข้าตรองตรึกลึกล้ำใน...คำหอม

...อันโน้มน้อมไหวหวามจิตงามขำ

...อืมมม...ท่านมีแผลจากช้ำชอกยอกระกำ

...จึ่งคิดย้ำ...มวลสตรีนั้นมีภัย

......โดยพลัน...ข้าเอี้ยวร่างมิเกรงกริ่ง.....ขอทิ้งกระบี่

...จอมเมธีจงเสื่อมคลายหายสงสัย

...ข้าอาสาลบทุกร้อยในรอยใจ

...เริ่มต้นใหม่เป็นครอบครัว...ที่หัวซาน




........แรงบันดาลใจจาก.......ภาษีคนโสด....

[panthong.kh]

กระบี่อยู่ คนอยู่ เจ้ารู้ไหม
เหตุไฉน ไปหลง ส่งให้เขา
ใจสตรี มิอาจ จะคาดเดา
หากมัวเมา ประหนึ่งบ้า เป็นน่าอาย

ไม่เมาเหล้า แต่เจ้า ดันเมารัก
ช่างน่านัก ไม่กลัว หัวจะหาย
ทำมืดหน้า ตามัว ไม่กลัวตาย
ลูกผู้ชาย ขอบอก ต้องหลอกฟัน

 
......ยากูซ่า......

กล่าวถูกต้อง จริงแท้ แน่พี่เอ๋ย
กระบี่เฉย เมื่อไร ใจคงหวั่น
กระบี่แย่ แดดิ้น สิ้นจาบัลย์
กระบี่ฟัน ไม่เลี้ยง เสี่ยงหมดคม

ไม่เมาเหล้า ไหงเจ้า ยังเมาหมัด
กระบี่ซัด ทีเดียว เสียวใจข่ม
เดินเป๋ไป เป๋มา พาตรอมตรม
กระบี่จม ล้มหัก ปักขี้เลน
พันทอง
 

[ไร้นวล^^]

(ตอบแม่นางสียะตราตรึงทรวงชั่วนิรันดร์)

๐เริ่มครอบครัวหัวซานบ้านข้าหรือ?
ปัญหาคือมีนางคอยขวางเส้น
ลูกสาวเล็กอาจารย์คงขานเค้น
ว่าข้าเร้นรักแท้กี่แม่นาง

๐ข้าก็เพียงเพียรเพลงเก่งกระบี่
มิเคยมีแม่ไม้สาไถยอ้าง
ฝึกก็ฝึกสันโดษโขดหินร้าง
นงนั้นช่างชาญชัฏลัดทางมา

๐อาจารย์ข้าข้านบเคารพรัก
นางก็ชักเฉพาะพิงสะอิ้งข้า
แถมด้วยขู่คำขาดสัตย์วาจา
หากข้าพาพธูชิดคิดบัญชี

๐นั่นอาเพศเหตุหลักอันหนักหน่วง
ข้าเลยควงดาบด้นอดทนหนี
แม้นรักครูรู้คุณหนุนชีวี
แต่กลับที่หัวซานดาบฟันเทอญ

๐ไปกวางโจวหมั่นโถวโอ้อร่อย
โปรดไปคอยข้าเถิดอย่าเกิดเขิน
เราจะไปปูเรือนเอื้อนรักเพลิน
ข้าขอเหินเข้าห้องของนางพาล

๐ค้นคัมภีร์ที่ซ่อนที่ท่อนเสา
แล้วจะเอาออกมาอย่างกล้าหาญ
เพื่อปกปักรักเราให้ยาวนาน
แต่เจอต้านข้าต้องหาช่องคืน

๐อาจต่อสู้อยู่ดึกสะอึกดาบ
นางนั้นหยาบย่องพ่น"มนตร์สะอื้น"
เผลอถูกพิษเพลิงกล้ำทั้งค่ำคืน
เจ้าอย่ายืนชะเง้อรอเดี๋ยวท้อใจฯ

(ข้าไปล่ะนะ ลากันชั่วคราวแม่นางสุดที่รักของข้า. ฟิ้ววววววว )

[ดุลย์ ละมุน]

ต่อสัมผัส พันทอง ส่วนเนื้อหาออกทะเล

โอ้ดวงแด จอมยุทธ์ มิหยุดรัก
กระบี่คม ยังหัก ประจักษ์เห็น
แต่ดวงใจ จอมยุทธ์ สุดลำเค็ญ
อยากหลบเร้น หักรัก ยากนักเอย

ยุทธภพ ใจหนอ ขอลาขาด
แต่สวาท ยากหนา อุราเอ๋ย
รสเคยลิ้น กลิ่นเคยดม แนบชมเชย
จะเมินเฉย อย่างไร หัวใจเรา

เคยไปบวช บรรเทา ที่เส้าหลิน
โอ้ชีวิน หวั่นไหว ไม่คลายเหงา
หรือนางจี้ จุดตาย จนมายเมา
ให้ลุ่มหลง เริงเร้า เข้าเส้นเอ็น
 

[ไร้นวล^^]

๐ยุทธภพกว้างใหญ่หยั่งไม่สิ้น
ไยยุพินเฉพาะมาให้ข้าเห็น?
เพียงเจ้ากรีดเนตรนิ่มยิ้มอย่างเพ็ญ
ก็กระเด็นกระบี่ด้านลมปราณแปร

๐ขาเรียวงามยามย่างช่างฉาบพิษ
ดาบข้าบิดเบี้ยวบิ่นเพราะปิ่นแข
กริชอสรพิษสิ้นฤทธิ์แล
ล้วนพ่ายแพ้ผิวผ่องส่องทรวงเซ

๐ยุทธเยี่ยงนี้ข้าทวีเทวษเวี่ย
เกิดอ่อนเพลียกระทันหันมิทันเล่ห์
ลมปราณอ่อนโอ้!ชนม์สกนธ์เพ!
ขาขวิดเขวแขนขวาละล้าลาญ

๐โปรดคร่าข้าอย่ายื้อให้ฮือห่ม!
รับระทมโถมเถือไม่เหลือหาญ
โปรดการุณย์ดรุณน้อยร้อยลมปราณ
แล้วแผ่ซ่านเสียบชีพรีบลงมือ!

[panthong.kh]

ต่อสัมผัส พันทอง ส่วนเนื้อหาออกทะเล

โอ้ดวงแด จอมยุทธ์ มิหยุดรัก
กระบี่คม ยังหัก ประจักษ์เห็น
แต่ดวงใจ จอมยุทธ์ สุดลำเค็ญ
อยากหลบเร้น หักรัก ยากนักเอย

ยุทธภพ ใจหนอ ขอลาขาด
แต่สวาท ยากหนา อุราเอ๋ย
รสเคยลิ้น กลิ่นเคยดม แนบชมเชย
จะเมินเฉย อย่างไร หัวใจเรา

เคยไปบวช บรรเทา ที่เส้าหลิน
โอ้ชีวิน หวั่นไหว ไม่คลายเหงา
หรือนางจี้ จุดตาย จนมายเมา
ให้ลุ่มหลง เริงเร้า เข้าเส้นเอ็น
 

โถท่านพี่ กระบี่หัก ชักเป็นห่วง
ลี้กิมฮวง แย่แล้ว แววฆ่าเข่น
แม้ฝึกฝน ทนช้ำ สุดลำเค็ญ
น้ำกระเซ็น เส้นสาย กระจายจัง

มีสำรอง ไหมพี่ กระบี่ท่าน
ด้วยนางมาร อย่างข้า ขอลาสั่ง
เจอฝ่าฝือ อัคคี สิ้นชีวัง
อันพลัง น้อยนิด หมดสิทธิ์ไป

ถึงไปบวช สี่ปี ที่เส้าหลิน
น้ำตาริน เลียแผล แย่เลยไหม
เบ่งพลัง ลมปราณ รานฤทัย
มองกระบี่ คู่ใจ ไหงหักงอ
พันทอง
๗/๐๙/๕๖
 

[ไร้นวล^^]

๐สายฝนสาดวาดเศร้าเยาะเย้าโศก
"ดาบวิโยควิหคห่าง"และร้างก่อ
กระบวนนี้ข้าหนักและอยากท้อ
แต่มิรอร่ายเพลงเพื่อเก่งปราณ

๐ข้าเข็ญขื่นคืนร้าวหนาวเหน็บเนื้อ
ยะเยือกเยื่อไผ่พร้องทำนองซ่าน
กลิ่นก้านธูประทวยผินพรากวิญญาณ
เพ็ญก็พาลผลุบโผล่โอ้!ทารุณ

๐กระบวนนี้มีนามว่าความขม
กระบี่บ่มคมขื่นสะอื้นหนุน
ยิ่งหญิงมาเชิดหน้ายิ่งกล้าคุณ
ยิ่งย้ำฉุนโฉมฉานชาญพลัง

๐กระตุ้นต่อมน้ำตาปานว่าสินธุ์
กระบวนบินบาทกระบี่ทวีขลัง
กระตุกใจให้ปวดยิ่งยวดคลัง-
กระซิกตั้งเพลงสะท้านมานมลาย

๐ยอดหญ้าหยามน้ำเนตรที่เล็ดร่วง
ยอดเขาทวงถามย้ำความช้ำฉาย
ยอดบุปผาท้าถมระทมกราย
ยอดยุทธหน่ายเหยียดหน้าเฝ้าฝ่าฟัน

๐ฝึกดาบอย่างไม่ว่างระหว่างเฉา
ฝึกเหวี่ยงเศร้าสร่างซาจนกล้าฝัน
ว่าข้าย่อมหลอมซมระทมนั้น
เป็นสัมพันธ์เพลงกระบี่ฤดีแดฯ

[(พระอภัย)]

ยุทธภพกว้างไกลไร้ขอบเขต
สำแดงเดชมาแล้วทั่วใต้หล้า
แม้นจะเป็นเจ้าสำนักตักศิลา
ก็เกรงข้ามิกล้ามาต่อกร

ฝ่ามือข้านั้นแน่กว่ายูไล
คือฝ่ามือลูบไหลเมื่อถึงหมอน
ปราณแก่กล้าแม้นเสื้อผ้าและอาภรณ์
ก็ปลิวว่อนร่อนหลุดออกจากกาย

วรยุทธข้าแน่ถึงเพียงนี้
โฉมฉวีเลือกเถิดจะเกิดสาย
วางกระบี่เจ้าเอากระบี่ของพี่ชาย
ลือยอมพ่ายให้กระบี่พี่แทงเธอ
(พระอภัย)
 
อะเหื่อๆๆๆๆ

[ไร้นวล^^]

(ขอต่อสัมผัสจากกลอนข้าน้อยเองนะครับ)


๐หิมะโหมโลมดาบเป็นคราบขาว
ข้าก็หนาวรำเดี่ยวหวาดเสียวแผล
เหยี่ยวก็ย่องจ้องฉกอกก็แช
ดูดวงแขรึก็ร่อยชดช้อยเชือน

๐กระบี่แกว่งแทงทวนกระบวนบู๊
สองขาคู่กวาดก้าวง้างง้าวเฉือน
กราดกรีดเกล็ดก้อนหิมะสั่นสะเทือน
"เพลงดาบเดือนเด็ดหิมะ"มิปราณี

๐ข้าอุตส่าห์ฝึกฝนระคนสั่น
ข้าบากบั่นกระบี่แบบแยบศาสตร์ศรี
ข้าแค่หวังพลังหัตถ์สวัสดี
พอจะมีทางต้านมาณวิกา

๐พ่ายสิบเพลงเร่งแก้มิแพ้นิตย์
เพียงพิชิตหนึ่งกระบวนล้วนมีค่า
พ่ายเพียงร้อยค่อยชนะซะหนึ่งครา
ย่อมจะกล้ากอดนางสร่างหนาวทรวงฯ

[ไร้นวล^^]

(ถึงดรุณน้องพระอภัยผู้รอโรจน์รับอรุณ)



๐กระบี่กลุ่มหนุ่มแน่นแม้นคมขลัง
หากเยาว์ยังหยิบดาบอย่าหยาบจ้วง
แม้เรี่ยวแรงรื้อไศลเพียงไกวทรวง
อาจบาดบ่วงบงสุ์ตมจมกระบวน

๐ยุทธจักรจรดฟ้าเกินตาคาด
เมื่อเราพลาดผิดทิศคิดผันผวน
แผ่ผ้าแพรแลชมคำสมควร
ก็แต่ล้วนเคล็ดครูผู้รู้ทาง

๐เกล้าแกล้วกล้าก้าวแกร่งมิแหยงง้าว
มั่นในห้าวแห่งหอกออกโฉงฉาง
ฐานปฐมหากเถือเหลือเพียงพราง
หอกที่ขว้างโค้งเข้าทรวงเยาว์นา

๐ข้าจึงหวังสร้างสิ่งยิ่งยศไว้
เผื่อเจ้าได้ดัชนีศรีคาถา
พยายามยกครูขึ้นบูชา
เป็นพาหาแห่งหาญทานผองภัย

๐คือคำเตือนตรองเกศจากเชษฐา
ขอเจ้าอย่าแคลนข้อล้อคำไข
ด้วยข้าหวังเพียงพละพระอภัย
จักไฉไลลอออาบเพลงดาบดังฯ

[รัตนาวดี]

...กำลังเดิน ทางไป ไกลหมื่นลี้
ฉับพลันมี หอกหนัก  มาปักหลัง
เป็นจอมยุทธ ท่านไหน ไม่ระวัง
แปลงหอกเหมือน ในหนัง โดนหลังนาง...

...นอนแอ้งแม้ง หน้าคว่ำ สองค่ำแล้ว
ไร้วี่แวว ชายเฝ้า เศร้าอยู่ข้าง
พระเอกบู๊ อยู่ไหน ไยอำพราง
เกา หยวน ยวน นอนขวาง ตาค้างคอย...

☆ เกา หยวน หยวน ☆
 

[ไร้นวล^^]

๐"มหาเวทดูดดาว"ถึงคราวใช้
เพ่งหัตถ์ใส่นงลักษณ์พักตร์ละห้อย
ดูดเดชหลักจักรวาลมาสานร้อย
เป็นศาสตร์สร้อยเสกสาวกลับวาวงาม

๐ผุดผ่องพร้อมหอมห่มร่างคมขำ
รอยชอกช้ำชุบแช่มกลับแย้มหวาม
รอยหอกทิ่มปริ่มปิดสนิทดาม
กลับมางามนวลระหงยรรยงเดิม

๐เมื่อแม่นางสร่างโซกพิโยคหย่อน
ขอบังอรครุ่นคุณข้าหนุนเสริม
ไร้ข้าแล้วแคล้วชีพประทีปเติม
ข้าขอเคลิ้มขนงรูปจูบหนึ่งที

๐โอ๊ย!!ไม่นะอย่าย่ำทำกำแหง!!
รวบรวมแรงรัตนะมารศรี
ถองแถวคางข้าเจ็บเล็บสตรี
แล้วหลีกลี้อย่างหยันกตัญญูฯ

[ดาว อาชาไนย]

...กำลังเดิน ทางไป ไกลหมื่นลี้
ฉับพลันมี หอกหนัก  มาปักหลัง
เป็นจอมยุทธ ท่านไหน ไม่ระวัง
แปลงหอกเหมือน ในหนัง โดนหลังนาง...

...นอนแอ้งแม้ง หน้าคว่ำ สองค่ำแล้ว
ไร้วี่แวว ชายเฝ้า เศร้าอยู่ข้าง
พระเอกบู๊ อยู่ไหน ไยอำพราง
เกา หยวน ยวน นอนขวาง ตาค้างคอย...

☆ เกา หยวน หยวน ☆
 

เกาหยวนหยวนนอนเขย่าเกายิกยิก
พระเอกพลิกเรือนร่างเสียงครางอ๋อย
เห็นหอกหักปักคาทำตาลอย
เสียงร้องบ่อยแทงผิดติดหลังคา

หอกแทงทางข้างหลังค่อยยังชั่ว
หากปักตัวน้องนางทางข้างหน้า
ป่านนี้เป็นอย่างไรให้ระอา
พระเอกมาสายไปช่วยไม่ทัน

ดาวอาชาไนย

[รัตนาวดี]

๐"มหาเวทดูดดาว"ถึงคราวใช้
เพ่งหัตถ์ใส่นงลักษณ์พักตร์ละห้อย
ดูดเดชหลักจักรวาลมาสานร้อย
เป็นศาสตร์สร้อยเสกสาวกลับวาวงาม

๐ผุดผ่องพร้อมหอมห่มร่างคมขำ
รอยชอกช้ำชุบแช่มกลับแย้มหวาม
รอยหอกทิ่มปริ่มปิดสนิทดาม
กลับมางามนวลระหงยรรยงเดิม

๐เมื่อแม่นางสร่างโซกพิโยคหย่อน
ขอบังอรครุ่นคุณข้าหนุนเสริม
ไร้ข้าแล้วแคล้วชีพประทีปเติม
ข้าขอเคลิ้มขนงรูปจูบหนึ่งที

๐โอ๊ย!!ไม่นะอย่าย่ำทำกำแหง!!
รวบรวมแรงรัตนะมารศรี
ถองแถวคางข้าเจ็บเล็บสตรี
แล้วหลีกลี้อย่างหยันกตัญญูฯ

...ท่านพี่ไร้นามมา ทันครานี้
ชุบชีวี น้องเอง เกรงใจอยู่
ต้องตามใจ ให้ถอน หอกลองดู
น้องเหมือนรู้ ท่านรอ ขอจุ๊บที...

...เอียงแก้มอาย ชายหอม ยอมจุ๊บให้
เผลอถองใกล้ ปลายคาง นางฝากพี่
แทนความจำ ในจิต คิดถึงมี
แกล้งหนีซี เกรงใจ ใครเขามอง...

☆ รัตนาวดี ☆
 

[รัตนาวดี]

เกาหยวนหยวนนอนเขย่าเกายิกยิก
พระเอกพลิกเรือนร่างเสียงครางอ๋อย
เห็นหอกหักปักคาทำตาลอย
เสียงร้องบ่อยแทงผิดติดหลังคา

หอกแทงทางข้างหลังค่อยยังชั่ว
หากปักตัวน้องนางทางข้างหน้า
ป่านนี้เป็นอย่างไรให้ระอา
พระเอกมาสายไปช่วยไม่ทัน

ดาวอาชาไนย

ขอบคุณภาพจากInternetค่ะ

 ...มั่วแต่พร่ำ อยู่ได้ ไม่มาช่วย
ยามน้องหมวย โดนหนัก น่าจักหวั่น
แผลโดนหอก มันใหญ่ เย็บไม่ทัน
ใครเห็นขวัญ ต้องป่วย เห็นหมวยคลาน...

...พระเอกจ๋า อย่าพร่ำ ทำมาสาย
เดี๋ยวเป็นหม้าย อีกครา น่าสงสาร
ก่อนน้องซี้ รีบมา พยาบาล
                              ดูดเดชหลัก จักรวาล มาสานรอย... ( อ๊ะ! วรรคนี้ของท่านพี่ไร้นวมใช่มั้ยคะ?   )

☆ รัตนาวดี ☆
 

[ไร้นวล^^]

(ถึงแม่นางมณีนพรัตน์)

๐เดชดังกล่าวคราวใช้ให้จุมพิต
แนบสนิทโอษฐ์สองต้องอย่าถอย
รอเดือนเคลื่อนขับรวีจนหรี่คล้อย
จึงค่อยปล่อยปากออกหายยอกพลัน

๐วิชาชาญเช่นนี้มีเพียงข้า
แม่นางอย่าหวังอื่นฝืนสวรรค์
หนึ่งสำนักจักกล้าเช่นข้านั้น
ทั่วอนันต์เอนกภพมิจบเจน

๐หอกจะแหลมหลาวจะสักอักขระ
คมบ่มปฏิกรณ์ร้ายหมายจะเพ่น
ข้าคลายง่ายดายอย่างเหมือนล้างเลน
แต่เพียงเน้นจุมพิตบิดกระบวน

๐วิชานี้ห้ามนางวางใจด้วย
อาจล้มป่วยกระทันหันขวัญผันผวน
เพราะจุมพิตฤทธิ์วิชาละล้ารวน
ยามเนื้อนวลประกบโอษฐ์ชายโสดซบ

๐ริมฝีปากเพียงผิดฤทธิ์ร้อนราด
นุชนาฏพึงระวังพลั้งจะจบ
ปากเพียงข้าที่คงให้นงซบ
และมิพบปราณซ่านให้มานมรณ์ฯ
 

[รัตนาวดี]

ขอบคุณภาพจากInternet ค่ะ

...นับเป็นบุญ วาสนา ในครานี้
กระบวนพี่ เดชดูด เยี่ยมสูตรศร
โอษฐ์ประกบ แนบนาน ประสานกร
พาสมร แอบขำ จำพิรุธ...

...ท่านพี่เก่ง กาจจริง หญิงยอมรับ
ยืดขาพับ ท่านเผอิญ เดินสะดุด
หน้าขม่ำ พอดี ที่เนินนุช
กระบวนยุทธ ร่ายฤทธิ์ ภาพติดตา... 

...เดชฤทธิ์แผ่กำลัง หอกฝังหลุด
ในที่สุด น้องขวัญ สั่นผวา
แผลหอกปัก ทะลักมอง นองเลือดพา
ท่านพี่คว้า ผ้าอุด ช่วยนุชทัน...

...น้องแกล้งนอน สลบ มิจบเรื่อง
ท่านพี่เปลืองวิชา ดูท่าหวั่น
ลองอยู่หลาย ตำรา ค่าครบครัน
ไยยังสั่น งกงก พกคัมภีร์... 

☆ เกา หยวน หยวน ☆
    

ลืมตาไม่ขึ้น ขอไปสลบต่อค่ะ ราตรีสวัสดิ์ทุกท่านจ้า