ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พี.พูนสุข]

ฟ้าโปรด
(กลบทอักขระโกศล)




ล่องเรือล่องรอ.. ยอยกหนัก
พายพุ้ยพายพัก.. ผักเผยโฉม
ทอดยอดทอดยาว.. สาวสายโน้ม
พายหักพายโหม.. โจมจ้วงแรง

ไม่ท้อไม่ถอย.. ลอยลำสู้
หาปลาหาปู.. อยู่อย่างแกร่ง
เลี้ยงชีพเลี้ยงชน.. ขนคั่วแกง
ปลาหอยปลาแห้ง.. แปลงเป็นทอง



ต่างสรรค์ต่างสรวล.. อวลอายสุข
เคยล้มเคยลุก.. ทุกข์ทนหมอง
น้ำเหือดน้ำแห้ง.. แล้งลำพอง
น้ำเน่าน้ำนอง.. คลองคลั่กตม

หมดสินธุ์หมดสิ้น.. ดิ้นแดโหย
ร้องโอดร้องโอย.. โรยร้าวขม
หายคร่ำหายครวญ.. จวนจบจม
ฝนพรูฝนพรม.. ลมล่องมา



ฟ้าโปรดฟ้าโปรย.. โชยชื่นฉ่ำ
ฝนเทียมฝนธรรม.. ล้ำเลิศหล้า
ราษฎร์อิ่มราษฎร์เอม.. เปรมปรีดา
เย็นฝนเย็นฟ้า.. อ่าองค์พรหม ฯ

 


 

พี.พูนสุข
๑๑  กรกฎาคม  ๒๕๕๖

 

[panthong.kh]

ล่องเรือล่องลอย..คอยค่ำเช้า
ดุ่มเดาดุ่มเดิน....เพลินพลาดขม
ทุกข์ท้อทุกข์ทวน...กวนกามตรม
ระทมระทึก...กึกก้องดัง

พายุพายัพ...ปรับเปลี่ยนทิศ
มืดมิดมืดมน...ทนทวนหวัง
รอแล้วรอเล่า...เหงาหงอยจัง
ชิงชังชิงช้ำ...ค่ำคืนคอย
พันทอง
 

[...สียะตรา..]

......ทั้งฝน...แลทั้งฟ้าเสียงสนั่นแบบ  non  stop

...ด้วยมิชอบเพราะพาใจให้เหงาหงอย

...เหม่อมองฝน...ทนเสียงฟ้า   ทำท่าเหมือนรอคอย

...แต่ก็จ๋อย...ไม่รู้รอ....บ๊ะ....รออะไร



......สงสัยจะรอฟ้าผ่าซึ่งซึ่งหน้า......หาความตื่นเต้น

[เนิน จำราย]

ฟ้าโปรด... (ต่อ)

พรหมโปรยพรหมปรายสายสุชล
หลากหลั่งหลากท้นทบฟองฝอย
พี้นนาพื้นสวนสมรอคอย
แปลงใหญ่แปลงน้อยเท่าเทียมกัน

หน่อข้าวหน่อกล้ารอมานาน
กอก้าวกอคลานสู่สีสัน
อวดต้นอวดแต่งแข่งประชัน
ที่หมายที่มั่นรวยเรียวรวง

บัวบกบัวบึงยิ้มแย้มออก     
แกมเย้าแกมหยอกช่อมะม่วง
ออกเถอะออกดอกพอกเพิ่มพวง
เดื๋ยวละเดี๋ยวร่วงฝนชะไป

มะขื่นมะเขือยิ้มเจือแย้ม     
แดดเหน็บแดดแนมมาแต่ไหน
วันนี้วันนั้นต่างกันไป       
น้ำฟ้าน้ำไกลรับรับสั่งจึงหลั่งมา

เนินจำราย

[บ้านริมโขง]

http://img397.imageshack.us/img397/4558/jun172oh8.swf

ฟ้าโปรย

ฟ้าโปรยฟ้าปรายสายน้ำ ไหลลามทุ่ง
ดินเปลี่ยนดินปรุงมุ่งผล บนสุขสม
เคยแห้งเคยเหือดเดือดดาล ปานไฟรม
ได้ชื่นได้ชมพรหมสถาน แห่งบ้านนา

มียิ้มมีแย้มแก้มปริ ดั่งผลิดอก
ใบไม้ใบมอกออกกิ่ง ยิ่งหรรษา
กระจิบกระจ้อยร้อยนก ผินผกพา
เสียงฝนเสียงฟ้า ฝ่าลม ระงมไพร

คนสั่นคนเศร้าเหงาจัง ฟังเสียงฝน
สุดหมองสุดหม่นจนเพ้อ เธออยู่ไหน
ฝนหยาดฝนหยุดทรุดทรวง ด้วยห่วงใย
เปียกจิตเปียกใจให้ชื้น ทุกคืนครวญ

หรือลืมหรือเลือนเยือนเย้า เฝ้าคอยหาย
จนกลับจนกลายปลายฝน ไร้คนหวน
เพียงร่องเพียงรอยปล่อยร้าง อย่างเรรวน
ใจปั่นใจป่วนทวนท้อ..จริงหนอเรา..