ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~ขลุ่ยกันแสง~]

หยาดน้ำใส ไหลริน จากถิ่นฟ้า
พร่างพรมหล้า มาจรด ให้สดใส
ทุกหมู่เหล่า ชุ่มชื้น ชื่นทรวงใน
ผืนไผท ทั่วหน ล้วนยลยิน..
 
..ละอองฝน บรรจบ กระทบแสง
พลันแสดง ฤทธา นภาศิลป์
เปล่งประกาย ฉายตรึง ซึ้งห้วงจินต์
ถ้วนทุกถิ่น ดินแดน แคว้นใกล้ไกล..
 
..พระพายหวิว พลิ้วดั่ง ดุจหยั่งรู้
สะบัดสู้ ชูชื่น ระรื่นไหว
ต้องยอดหญ้า พาพัด กวัดแกว่งไกว
เอนก้านใบ ไหวแกว่ง ตามแรงลม..
 
..บรรยากาศ แจ่มใส ให้ระรื่น
แสนสดชื่น อุรา พาสุขสม
ทุกหนแห่ง ทั่วหล้า น่าชิดชม
ดั่งมนต์พรม ซึมซับ..ประทับใจ
 

[panthong.kh]

หยาดน้ำใส ไหลหยด รดดวงหน้า
ปวดอุรา พาหม่น เกินทนไหว
โอ้ความรัก หลอกเช่น เล่นกับไฟ
ลุกลามไป ไหม้จินต์ ถวิลครวญ

สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ดึกดื่นคิด
พรหมลิขิต หรือกรรม จำไห้หวน
กอดหมอนข้าง ร้างตรม ขมเซซวน
รักเรรวน ด่วนลี้ หนีหลบมุม

จึงเปลี่ยวกาย หน่ายแหนง ทุกแลงหมอง
รักหวังปอง ครองคู่ ดูยิ่งกลุ้ม
รักสลาย กลายไป ใจร้อนรุม
มรสุม รักแรก แหลกยับเยิน
พันทอง
๑๑/๐๗/๕๖
 

[~ขลุ่ยกันแสง~]

หยาดน้ำใส ไหลหยด รดดวงหน้า
ปวดอุรา พาหม่น เกินทนไหว
โอ้ความรัก หลอกเช่น เล่นกับไฟ
ลุกลามไป ไหม้จินต์ ถวิลครวญ

สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ดึกดื่นคิด
พรหมลิขิต หรือกรรม จำไห้หวน
กอดหมอนข้าง ร้างตรม ขมเซซวน
รักเรรวน ด่วนลี้ หนีหลบมุม

จึงเปลี่ยวกาย หน่ายแหนง ทุกแลงหมอง
รักหวังปอง ครองคู่ ดูยิ่งกลุ้ม
รักสลาย กลายไป ใจร้อนรุม
มรสุม รักแรก แหลกยับเยิน
พันทอง
๑๑/๐๗/๕๖
 

จะโศกา อาลัย ทำไมเล่า
ทำเป็นเศร้า เขาจาง ร้างห่างเหิน
อย่าเสแสร้ง ระกำ ชอกช้ำเกิน
มิขวยเขิน กันบ้าง หรืออย่างไร..
 
..รู้หรอกหนา นารี ฤดีน้อง
มิเศร้าหมอง น้องหญิง ว่า..จริงไหม
นวลมิเคย เผยรัก หรือปักใจ
ที่จำได้ ไม่เคย เลยสักครา..
 
..เธอรู้สึก เสียใจ มัน..ใช่เหรอ
คงละเมอ เผลอปาก ซะมากกว่า
คิดมาหยอก หลอกอำ บีบน้ำตา
ขอบอกว่า ฮึ!..เสียใจ ไม่..มีทาง
 

[พี.พูนสุข]

หยาดน้ำใส ไหลหยด รดดวงหน้า
ปวดอุรา พาหม่น เกินทนไหว
โอ้ความรัก หลอกเช่น เล่นกับไฟ
ลุกลามไป ไหม้จินต์ ถวิลครวญ

สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ดึกดื่นคิด
พรหมลิขิต หรือกรรม จำไห้หวน
กอดหมอนข้าง ร้างตรม ขมเซซวน
รักเรรวน ด่วนลี้ หนีหลบมุม

จึงเปลี่ยวกาย หน่ายแหนง ทุกแลงหมอง
รักหวังปอง ครองคู่ ดูยิ่งกลุ้ม
รักสลาย กลายไป ใจร้อนรุม
มรสุม รักแรก แหลกยับเยิน
พันทอง
๑๑/๐๗/๕๖
 

ใบไม้..สายลม



 

  
 อรุณรุ่ง พรุ่งนี้ ยังมีหวัง
 ปลุกภวังค์ จิตต์ตก ระหกเหิน
 ตะวันแจ้ง แสงจ้า กล้าเผชิญ
สูดลม..เดิน ปล่อยปลด ระทดระทวย


 ใบไม้อ่อน.. เขียวลออ  ล้อลมผ่าน
   งามตระการ  แน่นเหนียว  เรียวใบสวย
   ลมรำเพย  เชยชื่น  ระรื่นรวย
   ระบัดด้วย  กิ่งทอด  ชูยอดใบ


  

    ใบไม้อ่อน.. แรกผลิ  ปริยอดเด่น
    เจ้าเคยเป็นตัวเจ้าเนานานไหม
   ยามสายลม  พัดพลิ้ว  เจ้าปลิวไป
   ยามลมไกว  ปลิดพับ  ยับลงดิน


  

   ใบไม้แก่.. แผ่ใย  ร่มใบอุ่น
    สายลมกรุ่น  โอบเอื้อ  เผื่อแผ่สิ้น
   ต้านคลื่นลม  แคล้วคลาด  ทุกข์ราดริน
   สุขถวิล  ดังที่หวัง  ยัง.. ร่มเย็น.



  พี.พูนสุข
   ๑๑  กรกฎาคม  ๒๕๕๖ 

   

[panthong.kh]

หยาดน้ำใส ไหลหยด รดดวงหน้า
ปวดอุรา พาหม่น เกินทนไหว
โอ้ความรัก หลอกเช่น เล่นกับไฟ
ลุกลามไป ไหม้จินต์ ถวิลครวญ

สะอื้นอ้อน ค่อนคืน ดึกดื่นคิด
พรหมลิขิต หรือกรรม จำไห้หวน
กอดหมอนข้าง ร้างตรม ขมเซซวน
รักเรรวน ด่วนลี้ หนีหลบมุม

จึงเปลี่ยวกาย หน่ายแหนง ทุกแลงหมอง
รักหวังปอง ครองคู่ ดูยิ่งกลุ้ม
รักสลาย กลายไป ใจร้อนรุม
มรสุม รักแรก แหลกยับเยิน
พันทอง
๑๑/๐๗/๕๖
 

จะโศกา อาลัย ทำไมเล่า
ทำเป็นเศร้า เขาจาง ร้างห่างเหิน
อย่าเสแสร้ง ระกำ ชอกช้ำเกิน
มิขวยเขิน กันบ้าง หรืออย่างไร..
 
..รู้หรอกหนา นารี ฤดีน้อง
มิเศร้าหมอง น้องหญิง ว่า..จริงไหม
นวลมิเคย เผยรัก หรือปักใจ
ที่จำได้ ไม่เคย เลยสักครา..
 
..เธอรู้สึก เสียใจ มัน..ใช่เหรอ
คงละเมอ เผลอปาก ซะมากกว่า
คิดมาหยอก หลอกอำ บีบน้ำตา
ขอบอกว่า ฮึ!..เสียใจ ไม่..มีทาง
 

ไยมาว่า แบบนี้ เดี๋ยวตีเข่า
คนโศกเศร้า เฉารัก ชักเมินหมาง
ไม่ปลอบขวัญ ยังประชด ปดใจนาง
คนอ้างว้าง ว่าเหว่ จบเห่กัน

ทำรู้ดี ตีศอก ตอกด้วยหมัด
อัพเปอร์คัท ซัดเข้า เฉาไหมนั่น
อาจวางวาย ตายซาก มากจาบัลย์
ทนไหวหวั่น นอนแผ่ แน่นิ่งนาน
พันทอง