ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[นานะ]

ที่ นี่
ไ ม่ มี บ ท ก วี ที่ เ ธ อ อ ย า ก อ่ า น
มี แ ต่ คำ ด้ า น ด้ า น
ใจความร้าวรานของหญิงคนนึง

ที่ นี่
ไ ม่ มี ว ร ร ค ท อ ง ซ า บ ซึ้ ง
มีแต่ถ้อยคำรำพึง
ถึงรักที่พึ่งผ่านพ้นไป

ปรารถนาปลดปล่อยตัวเองจากความทรงจำ
กลับสร้างกรงขังชะตากรรมขึ้นใหม่
เธอบอกว่ารอยยิ้มของฉันเย็นเยือกประดุจหิมะแห่งเทือกเขาหิมาลัย
จึงกักขังฉันไว้ ก ล า ง ด ว ง ใ จ แ ห่ ง รั ต ติ ก า ล

ค่ำหนึ่งในฤดูใบไม้ผลัดใบ
ฉันเผาเศษซากหัวใจพร้อมกับใบไม้เหลืองแห้งจนกลายเป็นเถ้าถ่าน
โปรยไประหว่างอดีต ปัจจุบัน และอนาคตกาล
เสียงเพรียกแห่งรักล่วงเลยผ่าน  มือแห่งความรวดร้าวดึงฉันดิ่งจมสายธารแห่งน้ำตา

ที่ นี่
ไ ม่ มี บ ท ก วี แ ห่ ง ศ รั ท ธ า
บันทึกความเดียวดายไปอีกหน้า
ไร้แววตาแห่งรุ่งอรุณ

ไ ด้ โ ป ร ด พ า ฉั น ก ลั บ ไ ป
เป็นอาภรณ์ประดับหัวใจที่เคยคุ้น
'ความรักเสมือนโลกเช้าแรกแห่งฤดูฝน' นำพาสรรพชีวิตสู่สมดุลย์
ท ว่ า ดวงใจซึ่งมอดไหม้เป็นเถ้าฝุ่น...จะกลับคืนสู่ความสมดุลย์ได้ไหมนะ?

[Shumbala]

ทุกบทกวี..ล้วนมีฝัน
แฝงความหมายคืนวันอันเลยละ
ดำรงอยู่ในความงามยามปัจจุบันขณะ
ก่อนความหวังจะเคลื่อนสู่อนาคตกาล

เพียงที่นี่..เวลานี้
ความลับของทิวาราตรีได้เปล่งเสียงขับขาน
เผยสัจจะแห่งรักและชีวิตนิรันดร์อนันต์นาน
โปรดหยุดนิ่งในดวงใจอันไร้กาล..อย่าผ่านเลย

 

[D]

หิวอ่ะ

จาก.หัวใจที่ไร้แก่นสาน
เป็นหัวใจที่ตายด้าน.มองบทกวีผ่านเฉย-เฉย
ฉันก็เขียน ไปเรื่อยเปือย เหนื่อยก็พัก.เหมือนทุกวันที่เคย
ฉันมิรู้สึก อะไรเลย.ทุกถ้อยวจีที่เปรย.แค่ระบาย

ยามว่าง....ก็ย่างเยือน
แต่บางครั้งดูเหมือน.คิดถึงเขามากหลาย
คนที่เคยรู้ใจกัน..แต่ก่อนนั้น พลันมลาย
หรือเราไร้ ความหมาย.ก็.แค่บรรยาย.ไปละหนาลาที

"ดิน"

[Crescent alone]

ที่นี่...หรือที่ไหน
ไม่อาจบอกได้ว่าไม่เหงา
หากที่ใดไม่มีเรา
ที่นั่น มีแต่เศร้าและเดียวดาย

เคยอบอุ่นในคืนหนาว
ราตรีจะนานเนาว์ ไม่หน่าย
ก็เพราะมีอ้อมแขนโอบแน่นกาย
แม้จันทร์จะสิ้นแสงฉายไม่หน่ายแหนง

...คืนนี้ ร้อนรน สุดทนแล้ว...
ไร้วี่แวว เหมือนใจ ย้ายตำแหน่ง
ท่อนแขน ที่เคยซ้อน นอนตะแคง
เหมือนแสร้ง ลี้เร้นไม่เห็นมา

คืนหนาวนี้
เห็นทีต้องซ่อนตรมในร่มผ้า
คงเนิ่นนาน กว่าจะผ่านทิวา
เชื่องช้า ยามโศก อกร้าวราน

[my smile]

ที่ นี่
ไม่มีบทกวี ที่ เ ธ อ อ ย า ก อ่ า น
มีเพียงคำอ้อนขอ..จากคนน่าสงสาร
มีแต่เรื่อง ช้ำ ช้ำ จาก วันวาน
ก้าวเดินที่พ้นผ่าน ยังคืบคลาน บนด้าย เส้นทรมา

บอกไม่ได้. ..ว่ า ม า ก ม า ย เ ท่ า ไ ร
กับความรู้สึกที่เสียไป กับคำว่าไร้ค่า
ซ่อนอยู่ในรอยยิ้ม ฝืน ฝืน แปดเปื้อนน้ำตา
จบตรง..ความรู้สึกที่ได้มา คือไม่มีค่า..กับใคร. ..

[แป้งน้ำ]

ที่นี่ - - เริ่มต้นทุกวันด้วยความคิดถึง
จบวันด้วยความคิดคำนึง . .. ที่ไม่สมหวัง
ที่นี่ - - มีแต่หัวใจซึ่งถูกน้ำตากร่อนพัง
มีแต่คนของความหลัง . .. ที่ยังฝังใจเรื่องคุณ

ที่นี่ - - ไม่มีบทกลอนกล่าวอำลา
มีแต่น้ำล้างตา . .. ที่ไหลมาจากอกอุ่น
ที่นี่ - - ไม่มีความรักสีทองรองอรุณ
ผิดหวังล่ะสิคุณ . . ที่โลกของฉันยังหมุน . . อยู่ที่เดิม~*

[ฌลา]

...ขออภัยที่ต้องทำให้ผิดหวัง...
เมื่อบทกลอนที่เธออยากฟัง...ไม่ใช่ที่นี่
อยากได้ถ้อยคำตัดพ้อ...อยากให้ฉันรั้งให้ฉันรอ...หรือคนดี
ขอโทษนะวันนี้...บทกลอนแบบนั้นฉันไม่มี...ให้ใคร

...อย่าเพ้อเจ้อเลย...ที่รัก...
ฉันก็แค่อกหัก....แต่ยังไหว
จะอะไรนักหนา...กับคนที่เธอบอกว่า..หมดใจ..
ขอร้องอย่าวุ่นวาย...จะเป็นหรือไม่เป็นอะไร...ก็เรื่องของมัน

...ต้องการอะไร...มากมาย...
เมื่อคนที่กำลังจะไป...ไม่ใช่ฉัน...
ถามหาน้ำตา?...ขอโทษนะที่มันมากค่า...สำคัญ
และจงรู้ไว้คนอย่างฉัน...จะไม่ยอมเสียมัน...เพื่อเธอ..

[pat-q]

ที่นี่...ไม่มีคำกลอน อ้อนวอนให้สงสาร

ที่นี่...มีแต่ความร้าวราน ของคนพ่ายแพ้

ที่นี่...ไม่ต้องการ คนดูแล

ที่นี่...ต้องการแค่ ความเงียบงัน


ที่นี่...ไม่มีบทกลอน อันไพเราะ
 
ที่นี่...มันเหมาะ กับคนอย่างฉัน

ที่นี่...จิตสำนึกเธอจะเข้าใจเหรอ? ไม่มีวัน

ที่นี่...เธออ่านไปก็เท่านั้น-->
           ถ้าอยากจะเข้าใจมัน เอาสิ..ฉัน...ให้ยืม "หัวใจ"



กลอนสำหรับคนชอบทิ้งคนอื่น นะเพื่อนพ้องนะ