ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

...............เสียงเอยสียงร่ำ
ดั่งเสียงใจตอกย้ำช้ำขื่นขม
มิได้เห็น คุณค่า พาโศกตรม
ร้อยคำคม มอบให้ ล้วนไม่จริง

สารพัน สรรคำ นำเอ่ยอ้าง
ทุกสิ่งอย่าง ที่บอก เพียงหลอกหญิง
ทุกถ้อยล้วน อำพราง เพียงอ้างอิง
มิมีสิ่ง ใดพา ว่าจริงใจ

“ได้ไมตรี ดีกว่า คบผิวเผิน”
แอบนิยม ชมเพลิน เกินสงสัย
มิได้คิด เป็นอื่น ตื้นตันใน-
ดวงฤทัย พลันชื่น รื่นภิรมย์

เหมือนกอหญ้า ริมทาง ร้างน้ำส่ง
ได้ฝนลง  จากฟ้า พาสุขสม
จึงกลับฟื้น ขึ้นใหม่ ให้ชื่นชม
ที่เคยตรม กลายรื่น ขึ้นทันที

แต่ทั้งหมด ทั้งมวล ล้วนเหลวไหล
เราเข้าใจ เบือนบิด ผิดวิถี
ชอบมองใคร ก็แต่ ในแง่ดี
ความรู้สึก เคยมี นี้กลายพลัน

เกลียดตัวเอง ที่เป็น คนหัวอ่อน
พอเขาสอน อ้อนคำ พร่ำสุขสันต์
ก็ว่าดี ทีท่า คราจำนรรจ์
ความผูกพัน “ซ่อนนัย” ไม่รู้เลย

จากชีวิต ต่ำต้อย ปมด้อยมาก
ถูกถางถาก ผ่านมา ไม่กล้าเผย
ไม่อยากคบ พบใคร ให้คุ้นเคย
เพราะลงเอย ที่เรา เศร้าทุกที/....

“สุนันยา”

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 


เคยเคียงข้างย่างเยื้องแม้เบื้องไหน
ตามติดไปไม่ห่างทางวิถี
ชี้ชมชวนครวญคร่ำพร่ำวจี
ถ่ายวลีชี้คำจำนรรจา

สารพันบันดลปรนนิบัติ
ไม่เคืองขัดจัดความตามปรารถนา
แต่ไฉนไม่ถวิลถึงวิญญาณ์
ประทับตราอารมณ์ชื่นสมปอง

อนิจจาอาลัยฤทัยถอน
จะขาดรอนตอนจากพรากเป็นสอง
ยามสิ้นไร้ใครเรียงเฝ้าเคียงครอง
โศกจับจองหมองเศร้าจึงเข้าใจ

โอ้นี่หรือคืออาดูรความสูญสิ้น
ร้องจากจินต์ถวิลคิดวินิจฉัย
ความรู้สึกรำลึกหาห่วงอาลัย
ส่งผ่านไปให้คืนมาชื่นชม...

"  บูรพ์  "


 

[ไร้นวล^^]

พี่เพียรพร่ำปลูกรักให้หนักแน่น
เพราะหวงแหนรักนี้ที่สุขสม
คอยป้อนปรุงจรุงน้องผ่องภิรมย์
รักกลับล่มร้างเน่าไม่เข้าใจ

คุณความดีพี่สร้างอย่าขว้างทิ้ง
หรือน้องหญิงคลายฤทธิ์พิสมัย
อ้างคำลวงจากพี่ย่ำยีใจ
โปรดทวนใหม่ทวนความรักว่าหนักพอ

[สุนันยา]

 


เคยเคียงข้างย่างเยื้องแม้เบื้องไหน
ตามติดไปไม่ห่างทางวิถี
ชี้ชมชวนครวญคร่ำพร่ำวจี
ถ่ายวลีชี้คำจำนรรจา

สารพันบันดลปรนนิบัติ
ไม่เคืองขัดจัดความตามปรารถนา
แต่ไฉนไม่ถวิลถึงวิญญาณ์
ประทับตราอารมณ์ชื่นสมปอง

อนิจจาอาลัยฤทัยถอน
จะขาดรอนตอนจากพรากเป็นสอง
ยามสิ้นไร้ใครเรียงเฝ้าเคียงครอง
โศกจับจองหมองเศร้าจึงเข้าใจ

โอ้นี่หรือคืออาดูรความสูญสิ้น
ร้องจากจินต์ถวิลคิดวินิจฉัย
ความรู้สึกรำลึกหาห่วงอาลัย
ส่งผ่านไปให้คืนมาชื่นชม...

"  บูรพ์  "


 

หรือเมื่อผ่าน กาลไป ใจเปลี่ยนหมุน
กลายเป็นขุ่น น้ำใจ ให้ขื่นขม
เคยชมเชื้อ เมื่อรัก ภักดิ์ภิรมย์
กลายเป็นปม หน่ายแหนง ทิ่มแทงมา

ความรู้สึก ว่าดี ที่ตระหนัก
ค่าความรัก หล่นไป ไม่รักษา
สิ่งที่เหลือ เมื่อช้ำ คือน้ำตา
หลั่งล้นมา ไหลนอง ท่วมห้วงใจ

โอ้อกเอย เผยไป ใครลิขิต
หลงทางผิด จิตช้ำ ทำไฉน
สิ้นสุขสม พรหมพราก จากหรือไร
ให้ต้องเศร้า ทรวงใน เพราะใจเรา

คิดว่าเขา นั้นดี มีใจเอื้อ
จึงคิดเชื่อ ไม่เผื่อใจ ในความเขลา
กลายเป็นเจ็บ เก็บซ่อน นอนแนบเนา
มาเป็นเงา ทาบทอ ต่อกมล...

 
“สุนันยา”

[สุนันยา]

พี่เพียรพร่ำปลูกรักให้หนักแน่น
เพราะหวงแหนรักนี้ที่สุขสม
คอยป้อนปรุงจรุงน้องผ่องภิรมย์
รักกลับล่มร้างเน่าไม่เข้าใจ

คุณความดีพี่สร้างอย่าขว้างทิ้ง
หรือน้องหญิงคลายฤทธิ์พิสมัย
อ้างคำลวงจากพี่ย่ำยีใจ
โปรดทวนใหม่ทวนความรักว่าหนักพอ

พี่กล่าวคำ พร่ำรัก สลักมั่น
แต่นานวัน ร้างหาย ไกลห้องหอ
ลืมทั้งหมด ปลดรัก ไม่ถักทอ
สัมพันธ์ก่อ ก็หาย มิหมายจำ

จักทบทวน อย่างไร ให้ประจักษ์
เมื่อพี่หัก รักลา มันน่าขำ
ความรู้สึก เสียไป ก็ใครทำ
น้องเจ็บช้ำ เต็มเหนี่ยว เกินเยียวยา...

"สุนันยา"