ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ทอฝัน]

...จันทร์เต็มดวงลอยเด่นมิเร้นแสง
ดุจแสดงอำนาจประกาศกล้า
เยือนใกล้โลกอีกครั้งเหมือนหลังมา
คล้ายกับว่าครานี้มีสัญญาน

...ขอพระจันทร์ผันภัยให้ไกลเถิด
อย่าได้เกิดเรื่องร้ายทำลายผลาญ
ที่เป็นอยู่ล้วนทุกข์เข้ารุกราน
เกินจะต้านแล้วหนอลูกขอพร

...แม้น้ำมากอย่าหลากล้นจนท้นทบ
ขอแม่กลบเกลื่อนกลิ้งสู่สิงขร
หากน้ำน้อยหมายมาดอย่าขาดตอน
ยินลูกอ้อนไหมแม่โปรดแลมอง

...ผงาดร่างกลางหาวเหนือราวฟ้า
เรื่อเรืองเห็นเย็นตาคราแม่ส่อง
พรพระจันทร์ทาทาบอาบประคอง
พ้นทุกข์ผองพิบัติขจัดภัย...

....ซุปเปอร์มูลคืนนี้อย่าลืมขอพรพระจันทร์นะคะ...!!!
........................//ทอฝัน

[ข้าพเจ้า]

อยากขอพรตอนนี้ให้ที่รัก
อย่างอนนักเหนื่อยง้อขอได้ไหม
พี่ทำงานตรากตรำยังช้ำใจ
เริ่มไม่ไหวกายเพลียละเหี่ยดวง

พรพระจันทร์มอบจริงหรือสิ่งขอ
อย่ารั้งรอดั่งใจใคร่ขอสรวง
ส่งเร็วไวไม่ช้าข้าขอทวง
ถึงพุ่มพวง"นะ"พระจันทร์...ช่วยฉันที

ก้านกล้วย

[บ้านริมโขง]

พรพระจันทร์วันนี้มิมีถึง
เพราะถูกดึงจากสินบน  คนหัวใส
จะมอบนี่มอบนั่นกันร่ำไป
หวังเพียงให้ตนได้หมายคนเดียว

พระจันทร์เจ้าเอมอิ่มลิ้มบายศรี
ยังถือดีใครไหนไม่แลเหลียว
กินสินบาทคาดสินบนล้นปากเชียว
ยามจันทร์เสี้ยวมีเติมเพิ่มจันทร์งาม

เอาแต่ได้...ใครกันที่จันทร์แบ่ง
จันทร์คอยแช่งให้ช้ำย้ำคำถาม
งอนก็จากฝากหวังคลั่งติดตาม
เหลือแต่ความอาลัยให้กับคน

เช๊อะ...ไม่แคร์ แม้จันทร์ผ่อง
ถึงจันทร์ล่องลอยลับกับเมฆฝน
หรือสว่างกลางใจในสกล
ด้วยยังหม่นคืนนี้...ไม่มีใคร.

"บ้านริมโขง"

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้า
จันทร์เศร้าโศกจินต์ถวิลหา
เมื่อไรไร้ทุกข์สุขคณา
เวลาคราพบประสบพร

ปวงชนค้นคิดประดิษฐ์ศิลป์
ยลยินชินตาคราจันทร์อ้อน
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าหากเข้านอน
รอก่อนวอนจันทร์ฝันดีเอย

บัณฑิตเมืองสิงห์

[กระรอกขาว]

มาว่าจันทร์ฝันดีนาทีนี้  แล้วตัวพี่ใยเลยไม่เกยหมอน
ดึกแล้วหนายาใจไม่ไปนอน เดี๋ยวน้องหอนกล่อมให้ได้ฝันดี

อิอิ ยังไม่นอนอีกเนอะคนเรา

[เมฆา...]

    ๐..รอเดือนจ้า..๐

 

๐ ล่วงวิกาล ม่านฟ้า ดารา..หาย
หัวอกชาย คล้ายเคล้า ด้วยเศร้าหมอง
เมฆมืดมิด ปิดเมือง สิ้นเรืองรอง
ยิ่งแหงนมอง สองตา เหมือนว่าตรม

๐ เดือนช่างร้าย หน่ายแหนง ไยแกล้งดับ
มาลอบจับ ทุกข์ทุ่ม รุมทับถม
ให้สาหัส กลัดปวด ขมวดปม
จนซานซม ซึมเซ่อ ละเมอทรวง

๐ ลมหนาวเอ๋ย เคยสะบัด สัมผัสผิว
พร้อมหอบหิ้ว หาบหาม ความห่วงหวง
บัดนี้เล่า เงาแว่ว ยังแผ่วลวง
ไม่มีห่วง พัดหวน  ชวนร้อนรน

๐ น้ำตาไหล ระริก กระซิกแก้ม
ท่ามเดือนแรม ดาวร้าง ห่างเวหน
ย้อยหยดรวง ร่วงพื้น สุดฝืนทน
เกินใจคน รับได้ แสนอายเดือน

๐ คนเจ็บช้ำ ยามรัก มาหักเดาะ
มันช่างเปราะ เคาะนิด บิดเสมือน
ถูกกระแทก ด้วยฝ้า หลังคาเรือน
สั่นสะเทือน กายแทบ ทรุดแนบดิน

๐ หวังวันหนึ่ง เดือนจ้า ดารา..ฉาย
หัวอกชาย คงพ้น จากมนต์สิญจน์
ช่วยบรรเทา เบาบาง ล้างมลทิน
ให้ดวงจินต์ นี้บ้าง..ก็ยังดี..ฯ

 


***เมฆา...***