เมื่อสัตยละวางแนวทางทิ้ง
ข้อเท็จจริงสิ่งเห็นจึงเป็นผิด
ใครพวกมากลากเอารวมเข้าคิด
เรียกร้องสิทธิ์ใส่ตัวไม่กลัวเกรง
อำนาจมีชี้สั่งไม่ยั้งหยุด
มิสิ้นสุดโกยถมกดข่มเหง
ชีวิตใครไม่สนใช่ตนเอง
ขอข้าเบ่งกล้ามโตโชว์บารมี
โลกเจริญเดินไปใจคนต่ำ
คุณธรรมนำใจได้หลบหนี
ไร้นิยามความเมตตาและปรานี
เกิดตัวผีซาตานเต็มบ้านเมือง
นับวันทรามลามทั่วหัวระแหง
เข่นฆ่าแกงฟาดฟันกันทุกเรื่อง
น้ำลายเหนียวเลี้ยวลดไม่หมดเปลือง
แถมทรัพย์เนืองนองหลากอีกมากมาย
เมื่อผู้คนสนใจและให้ค่า
อำนาจใช้เงินตราซื้อหาง่าย
ความจงรักภักดีมีต่อนาย
ความเที่ยงธรรมจึงหายถูกลืมเลือน
เพราะสัตยละเลยว่าเชยแหลก
เกิดความแปลกประหลาดคนขาดเพื่อน
ความชอบธรรมแห่งสิทธิ์ถูกบิดเบือน
โลกจึงเหมือนแกนทรุดหล่นหลุดลอย.
"กานต์ฑิตา"
๒๘ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๔