ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

มีชีวิตมากมาย  ในโลกนี้
มีวิถีหลากหลาย  ให้ไหลหลง
มีสิ่งหนึ่งไม่พึงดับ  กลับอยู่คง
มิปลิดปลงกับคืนวัน  ที่ผันแปร

คอยเฝ้าเก็บวันเวลา  คร่าผู้อื่น
มิขมขื่นตามนิยม  ถมกระแส
ไม่เมตตาปราณี  ที่อ่อนแอ
ไม่เคยแพ้แม้ว่าใคร  ให้สินบน

อยากเก็บภาพความทรงจำ  ย้ำรอยลึก
แล้วผนึกในชีวี  มิสับสน
ก่อนเวลาจะมาคร่า  ชีวิตตน
บอกตัวคนเธอเพียงหนึ่ง..พีงจดจำ


ฉันเอง..

[ทอฝัน]

...................................
...................................
...จึงรีบตอบกลอนกลับซับรู้สึก
ในส่วนลึกยังเพรียกสำเหนียกพร่ำ
เวลาผ่านกาลเลื่อนมิเลือนคำ
คงรอยย้ำจำจดทุกบทตอน...

..............แจมแบบงงๆ//ดรีม

[แป้งน้ำ]

เวลาความรักมาทักทาย
คุณขยันเติมความใส่ใจ . .. ให้ฉัน
อ้างความรักทั้งชีวิตมาผูกพัน
คุณเปรียบความรักเหมือนนาฬิกาทรายที่มอบให้ฉัน
ความรู้สึกของคุณนั้น . .. พ้นทวี





แต่เมื่อเวลาของความรักหล่นหาย
เข็มนาฬิกาชีวิตของฉันหยุดตาย ณ ตรงนี้
เวลาความรักของคุณถอยร่น . . . สู่การไม่มี
เหมือนเม็ดทรายในกระเปาะแก้วบาง~ บางใบนี้
อีกไม่กี่นาที . .. เม็ดทรายคงหมดลง~*

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ทรายเม็ดสุดท้าย~


ทรายเม็ดแรก เริ่มต้น บนชิวิต
ที่ลิขิต ทิศทาง สร้างความฝัน
สะเก็ดพรั่ง เม็ดพราย คล้ายผลักดัน
ให้ก้าวทัน สัญญา แห่งตัวตน

รอยสัมพันธ์ วันชื่น คืนแห่งเศร้า
คล้ายเป็นเงา ท่วมถาด ดั่งหยาดฝน
เดือนแสนดี ปีแสนโศก ใต้โลกวน
เกิดเป็นผล แห่งฉัน เช่นนั้นมา

ประสบการณ์ ผ่านล่วง ช่วงเหล่านั้น
คือร้อยพัน บทเรียน เวียนศึกษา
คือหมื่นแสน ความรู้  สู่ปัญญา
คือตำรา ชีวิต ลิขิตดัน

ก่อนเกล็ดทราย สุดท้าย ตกถึงพื้น
ฉันขอยืน ตรงนี้ ที่จุดฝัน
ฉันขออยู่ จุดนี้ ที่เท่าทัน
แม้นว่าฉัน ต้องแพ้ แก่เรื่องจริง

O


บอม ซอง ดุ๊ก

[กัลมลี*]

            อนุญาตให้ฉันได้ร้องไห้
      อยู่ภายใต้นาทีที่แสนเข็ญ
      สุดท้ายแล้วคงให้ไม่ยากเย็น
      อาจจะเป็นแรงยื้อ...ครั้งสุดท้าย

     ฉันเป็นแค่คนโศกในโลกหมอง
     ฝืนเรียกร้องความรักที่ขาดสาย
     จากเริ่มต้นจวบวันฉันจะตาย
     เวลาร้ายในที่สุด...คงหยุดลง     

[GreenMonkey]

เพียงเม็ดทราย หนึ่งเม็ด ไม่เก็จก่อง
ถูกจำจอง ในขวด รวดร้าวจิต
เพียงพลิกไป พลิกมา ค่าเพียงนิด
มีชีวิต เพื่อฆ่า เวลาคน

มองดูทราย เทหล่น บนพื้นขวด
ใจเจ็บปวด เหมือนโลกดับ และสับสน
ชีวิตฉัน เมื่อนอน ก็ร้อนรน
ใจของตน นั้นคล้าย ทรายเหล่านั้น

เวลาฉัน เพื่อฆ่า เวลาเขา
พอหายเหงา ก็ห่างไป ให้โศกศัลย์
ถูกจำจอง ในห้องจิต นิจนิรันดร์
เพราะตัวฉัน ที่แท้ แค่เม็ดทราย

.. GreenMonkey ..

[bpmoon]

มิอาจย้อนเวลาคืนกลับได้
มีแต่ใจซึมซับเรื่องราวอยู่เสมอ
ข่มใจไว้ทุกครั้งไม่ให้เผลอ
ทำอย่างไรเล่าเธอไม่ง่ายเลย

มันเป็นวันเวลาในส่วนลึก
ติดผนึกในใจเกินจะเอ่ย
เพียงเจ็บนี้ใจจริงไม่ชอบเลย
ใจเจ้าเอยหยุดช้ำระกำที...

[ปรางทิพย์]

เม็ดทรายถ่วงร่วงหล่นอยู่ก้นขวด
กับใจปวดรวดร้าวแต่คราวหลัง
มิอาจซ่อนย้อนกลับมารับฟัง
ดูสิ้นหวังฝังกลบแล้วลบเลือน

แต่ในจิตติดตรึงคะนึงหา
ช่วงเวลาคราผ่านแม้นานเหมือน
เพิ่งได้พบสบกันเพียงวันเดือน
ทุกสิ่งเตือนเกลื่อนฝันที่กลั่นกรอง

เสียงหัวใจในวันฝันสลาย
เจ็บปวดคล้ายปลายแยกแตกเป็นสอง
จำเลือกทางหว่างเราความเศร้าครอง
ยากสนองร้องร่ำกินน้ำตา

สิ่งที่เหลือเพื่อใครยามไร้ฝัน
คืนและวันหวั่นพลาดหวาดผวา
แอบสะอื้นฝืนทนพ้นเวลา
สิ้นศรัทธาพาท้อทรมาน

[ฉันเอง]

แม้เวลาที่เหลือไม่เจือหนอ
ก็เพียงพอกับความรักที่ผลักไส
เก็บทุกอย่างเกี่ยวกับเธอด้วยหัวใจ
ดับมอดไม้กับเวลาที่ท้าดวล


ฉันเอง..