ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

~~@*ทางตัน*@~~

***************

ไม่มีข่าว คราวใด ส่งไปหา
ไม่มีข่าว คราวมา บอกว่าห่วง
ไม่มีข่าว คราวหวัง สิ่งทั้งปวง
ไม่มีข่าว คราวช่วง ทุกข์ทรวงฟอน

ลืมกันใช่ ไหมหนอ คนรออยู่
ลืมกันใช่ ไหมดู ไม่เหมือนก่อน
ลืมกันใช่ ไหมสุข ไม่ทุกข์ร้อน
ลืมกันใช่ ไหมตอน ออดอ้อนคำ

หมดสิ้นเยื่อ ใยบาง ระหว่างแล้ว
หมดสิ้นเยื่อ ใยแวว เจื้อยแจ้วพร่ำ
หมดสิ้นเยื่อ ใยรัก สลักจำ
หมดสิ้นเยื่อ ใยช้ำ รินน้ำตา

ไม่ขออ้อน วอนให้ เข้าใจหรอก
ไม่ขออ้อน วอนบอก เธอดอกหนา
ไม่ขออ้อน วอนชื่น กลับคืนมา
ไม่ขออ้อน วอนว่า เธออย่าไป

เหมือนคนละ มุมมอง จึงต้องห่าง
เหมือนคนละ มุมวาง ที่ต่างใส่
เหมือนคนละ มุมโลก จึงโศกใจ
เหมือนคนละ มุมไม่ เข้าใจกัน

เรามาถึง ซึ่งทาง จะถางต่อ
เรามาถึง ซึ่งข้อ ไปต่อฝัน
เรามาถึง ซึ่งจุด ที่อุดตัน
เรามาถึง ซึ่งวัน เลือกสั้นยาว.

"กานต์ฑิตา"

๘ มกราคม ๒๕๕๔

"กลบทดอกไม้พวงพู่ร้อย"   มีข้อกำหนดให้เขียนกระทู้ยืน ๔ คำ โดยทุกวรรคของบทนั้นจะต้องใช้กระทู้ยืนเดียวกัน
และเมื่อขึ้นบทใหม่ให้เปลี่ยนกระทู้ยืนใหม่สลับไปจนจบเนื้อความที่แต่งตามต้องการ   

[อัศจรรย์จิต]

หมดแล้วคำพร่ำเพ้อว่าเลอลักษณ์
หมดแล้วคำพร่ำพรักสลักสอง
หมดแล้วคำพร่ำพรูคู่ประคอง
หมดแล้วคำพร่ำร้องในกล่องใจ

เธอขอหลบจบจินต์ให้สิ้นเสีย
เธอขอหลบจบเกลี่ยกรอบอาศัย
เธอขอหลบจบจางร้างหลีกไป
เธอขอหลบจบไกลไม่สัมพันธ์

ไม่เรียกร้องจองต่อขอคืนรัก
ไม่เรียกร้องจองปักเมื่อผลักผัน
ไม่เรียกร้องจองจิตในทิศตัน
ไม่เรียกร้องจองฝันเมื่อตันแล้ว


น่าขายหน้าที่สุดเลยวรรคแรกไม่สัมผัส โดนพี่นกสับเละเลยก่อนใจดีปะผุให้

[เมฆา...]

  ...ทาง(หนี)ตัน....


เส้นทางฝัน บรรจง วงวาดเขียน
เส้นทางฝัน ฉันเพียร เพื่อเรียนรู้
เส้นทางฝัน นั้นใช้ หัวใจดู
เส้นทางฝัน อันอยู่  คู่เคียงกัน

ลากลายเส้น เน้นปลาย ที่หมายเก่า
ลากลายเส้น เข็นเข้า ตรงเป้าฝัน
ลากลายเส้น เว้นบ้าง ในบางวัน
ลากลายเส้น เป็นขั้น บรรไดไป

เริ่มจากจุด เริ่มต้น ที่ค้นพบ
เริ่มจากจุด ประสบ ประกบใส่
เริ่มจากจุด ขุดจาก รากหัวใจ
เริ่มจากจุด สุดใน ฤทัยที

แล้วขีดยาว ก้าวสู่ ประตูหวัง
แล้วขีดยาว ก้าวหยัง ประตูศรี
แล้วขีดยาว ก้าวดู ประตูดี
แล้วขีดยาว ก้าวที่ ประตูกล

จนถึงทาง วางแผน ที่แม้นหมาย
จนถึงทาง วางกาย ที่คล้ายฝน
จนถึงทาง วางซุ่ม ชุ่มกมล
จนถึงทาง วางคน เตรียมปล้นทรวง

แล้วรอด้วย ใจงด และจดจ่อ
แล้วรอด้วย ใจพ้อ ต่อคนล่วง
แล้วรอด้วย ใจแป้น แทนยิ้มลวง
แล้วรอด้วย ใจควง ช่วงทางปืน

ได้จังหวะ กะปล้น แล้วขนหนี
ได้จัวหวะ กะที่ มีคนฝืน
ได้จังหวะ กะเก็บ เหน็บกลับคืน
ได้จัวหวะ กะกลับลื่น ล้มครืนเลย

แล้วจะไป ไหนเล่า หล่ะเรานี้
แล้วจะไป ไหนดี หล่ะพี่เอ๋ย
แล้วจะไป ไหนพ้น เริ่มบ่นเปรย
แล้วจะไป ไหนเอย จำเลยยอม...โดนจับ..อิอิอิ...


 

  แฮะๆๆวางแผนปล้น แต่ดันลืมวางแผนหนี ...เฮอ!..เศร้า...

 

***เมฆา...***

[ฉันเอง]

แม้ความรัก    มักทำ    ให้ย้ำคิด

แม้ความรัก    มักติด    เสน่หา

แม้ความรัก    มักถลำ   นำเธอมา

แม้ความรัก    มักพา    เธอห่างไกล


แสนคิดถึง     จึงรัก      ไม่ยั้งคิด

แสนคิดถึง     จึงผิด     ที่ไถล

แสนคิดถึง     จึงใฝ่      เธอกว่าใคร

แสนคิดถึง     จึงให้      ใฝ่ปองเธอ


ฉันเองให้     ใจไป       สู่ใจน้อง

ฉันเองให้     ใจปอง     ไม่มีเผลอ

ฉันเองให้     ใจรัก        จักบำเรอ

ฉันเองให้     ใจเพ้อ      น้องนางเดียว





ฉันเอง..

[สมนึก นพ]

มาอีกแล้ว บทใหม่ ให้หัดเขียน
มาอีกแล้ว บทเรียน เพียรศึกษา
มาอีกแล้ว บทครู  กานต์ฑิตา
มาอีกแล้ว บทพา จนตาลาย

เขียนไงดี มีคำ มาสัมผัส
เขียนไงดี มีคัด จัดขยาย
เขียนไงดี มีซ้ำ คำเป็นตาย
เขียนไงดี มีให้ ได้เรื่องราว

เพิ่มการบ้าน มานี้ นี่แสนยาก
เพิ่มการบ้าน มามาก อ้าปากหาว
เพิ่มการบ้าน มาเรื่อง ต่อเนื่องยาว
เพิ่มการบ้าน มาหนาว เข้าทางตัน

ทนต่อไป ไม่ท้อ รอหน้าคอมพ์
ทนต่อไป ไม่ยอม ให้ดับฝัน
ทนต่อไป ไม่ลง หลงทุกวัน
ทนต่อไป ไม่งั้น ฉันเวียนวน.

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~กวีสีดำ~


เดินดุ่มดุ่ม มะงุม มะงาหลา
ด้วยศรัทธา พาจิต คิดศัพท์แสง
สะดิ้งด้น ค้นคัด ตวัดแปลง
พลางแสดง บทมั่น เช่นนั้นมา

ลำพองวรรค ชักไต่ ด้วยใจย่าม
ด้วยนิยาม งามงด บดปัญหา
ศิลป์กำหนัด จัดจาร กร้านสายตา
เพราะความกล้า และเขลา มีเท่ากัน

ระอุร้อน ท่อนเนื้อ เชื่อเช่นนี้
เรื่องชั้นดี  ต้องชม นิยมฉัน
บทฉันคล้อง ต้องจิต พิศเมามัน
เพราะฉันมั่น กลั่นมาด ประกาศตน

ถึงจุดหนึ่ง ซึ่งรู้ เมื่อครูชัก
ว่านั้นหนัก นี้ว่าง ช่างสับสน
ว่าต้องขัด ต้องไข ให้น่ายล
ว่านี้ล่น นั้นแรง อย่าแสร้งนำ

เกิดทางตัน ปัญหา เวลาพก
เกิดวิตก ชกลม เพราะปมช้ำ
บทสนุก จุกเครียด เสียดระกำ
เริงระบำ ตำเสี้ยน โดนเฆี่ยนใจ

จิตสั่นเทา เงาหลอน อักษรถ่าย
ต้องอับอาย ขายหน้า พาหวั่นไหว
กวีน้อย ลอยล่วง เข้าบ่วงไฟ
เพราะมิใส่ ความจริง พิงอุทธรณ์

ช่องวิญญู ปูเปิด ประเสริฐแล้ว
ท่านนำแนว ศิลป์เด่น เส้นอักษร
เพื่อชนหลัง ตั้งกลาง สร้างโคลงกลอน
ให้สะท้อน ภาพครู...สู่เรื่องราว


O

แด่...ผู้มีใจรักกวี ทู้กๆ ท่านจ้ะ*-*


กวีตัน นาม บอม ซอง ดุ๊ก

  บ่ได้อ่านกติกา ที่ครูกานต์เขียนไว้ มาถึงเขียนเอาๆเลย ขอโทษครับครู
 

 
   

[กาแฟดำ]

.
.

อยากทดลอง เขียนกลอน ครูสอนไว้
อยากทดลอง เขียนให้ สำเร็จผล
อยากทดลอง เขียนไป ให้ครูยล
อยากทดลอง เขียนจน ไม่วนเวียน

คงเป็นเรา ที่เขลา ไม่เอาถ่าน
คงเป็นเรา ที่อ่าน แล้วไม่เขียน
คงเป็นเรา ที่ไม่ มีความเพียร
คงเป็นเรา ที่เรียน ไม่ได้ดี

.
.

.
ได้สองบทก็แย่แล้วครับครูกานต์ อิ อิ

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

สิ้น  ทุกสิ่ง  ทุกอย่าง  บนทางฝัน
สิ้น  ผูกพัน  เคยรัก   เป็นหนักหนา
สิ้น  ห่วงใย  ไปแล้ว  หรือแก้วตา
สิ้น  เสน่หา ลารัก   หมดภักดี

เยื่อ  บางบาง ระหว่างใจ  เคยให้รัก
เยื่อ  ที่ชัก- โยงใย  ไม่หน่ายหนี
เยื่อ  พันผูก  เราสอง  ครองฉิมพลี
เยื่อ  ไมตรี เคยมีมา  กลับฆ่าใจ

ขาด  ไออุ่น  อิงเขนย  เคยแนบอยู่
ขาด  ยอดชู้  จอมขวัญ ที่หวั่นไหว
ขาด  ไอรัก  เร้าโหม  ประโลมใจ
ขาด  เธอไป  ใจเรา  ช่างเศร้าตรม

ใย  ชีวิต  คิดดี   หรือตีจาก
ใย  นี้หาก  ขาดไป  ใจขื่นขม
ใย  รักเรา  เศร้าลึก  เมื่อนึกชม
ใย  สร้างสม  กันมา หมดค่าลง

       Mayawin

    ๘  มกราคม  ๒๕๕๔

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

.
.

อยากทดลอง เขียนกลอน ครูสอนไว้
อยากทดลอง เขียนให้ สำเร็จผล
อยากทดลอง เขียนไป ให้ครูยล
อยากทดลอง เขียนจน ไม่วนเวียน

คงเป็นเรา ที่เขลา ไม่เอาถ่าน
คงเป็นเรา ที่อ่าน แล้วไม่เขียน
คงเป็นเรา ที่ไม่ มีความเพียร
คงเป็นเรา ที่เรียน ไม่ได้ดี

.
.

คอยหมั่นฝึก เขียนไป ต้องได้แน่
คอยหมั่นฝึก เขียนแก้ อย่าแผ่หนี
คอยหมั่นฝึก เขียนหัด ถนัดมี
คอยหมั่นฝึก เขียนนี้ ต้องมีใจ

มิมีใคร เก่งมา แต่เกิดหรอก
มิมีใคร เก่งดอก จะบอกให้
มิมีใคร เก่งแน่ มาแต่ไกล
มิมีใคร เก่งได้ ถ้าไม่เรียน.

"กานต์ฑิตา"

๘ มกราคม ๒๕๕๔

[GreenMonkey]

เมื่อความรัก ทักทาย เหล่าชายหญิง
เมื่อทุกสิ่ง สวยงาม ตามที่ฝัน
เมื่อความหวัง ทักท้วง ดวงชีวัน
เมื่อโลกนั้น ล้วนแต่มี สีชมพู

ความเป็นจริง รักนี้ มีหลายด้าน
ความทรมาน จึงนิยาม ความหดหู่
ความเจ็บนั้น เป็นแผลใจ ไร้คนดู
ความไม่รู้ ในรัก กระอักซ้ำ

รักหนอรัก ทำใจ ให้เป็นพิษ
รักนั้นติด วนวน จนตกต่ำ
รักที่สร้าง ถูกใคร ไหนกระทำ
รักจึงช้ำ ชอกทรวง กลางดวงใจ

ถึงแล้วถึง ที่สุด ต้องหยุดคิด
ถึงแล้วจิต เจ็บถึง ซึ่งหม่นไหม้
ถึงสุดท้าย ชีวิตนี้ ไม่มีใคร
ถึงอย่างไร ก็ต้องอยู่ จำสู้ทน

ทางที่เดิน เผชิญโชค โลกโหดร้าย
ทางที่หมาย ทำจิต คิดสับสน
ทางที่ก้าว ร้าวราน พาลอับจน
ทางที่คน รักช้ำ ต้องกล้ำกลืน

ตันตื้นใจ ในรัก กระอักแผล
ตันทางแพ้ เดินพลาด ไม่อาจฝืน
ตันเป็นตัน ตวงน้ำตา มารดคืน
ตันเพื่อตื่น วันใหม่ อีกไม่นาน

.. GreenMonkey ..

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ตามครูกานต์ ลองดู....~

ประสบการณ์  เกิดเก็บ เจ็บแล้วแก้
ประสบการณ์  โก๋แก่  แค่ดูเก๋า
ประสบการณ์  เก่งกล้า ถ้าขัดเกลา 
ประสบการณ์  กรุเก่า  ไร้เงาเก

เมื่อมีเหตุ ฮึกเหิม อย่าเติมหั้น
เมื่อมีเหตุ ห้ำหั่น จงหันเห   
เมื่อมีเหตุ แห้งเหี่ยว อย่าเที่ยวเฮ
เมื่อมีเหตุ เห้เห้  อย่าเทหาญ

หากพร่างผล พ่วงแผ่ เผื่อแม่พ่อ
หากพร่างผล เพลาพอ พวกก่อผลาญ
หากพร่างผล เพียงพร้อง ผู้ป้องพาล
หากพร่างผล พ้นผ่าน แผ่ทานพรำ

ถ้ามีรัก ร่วมรัง ระวังล่ม
ถ้ามีรัก ลวงลม  ล้มถลำ
ถ้ามีรัก รสเหลิง อย่าเริงรำ
ถ้ามีรัก เรืองล้ำ  อย่าร่ำลา

วันเจอทุกข์ ถมท้อ อย่างอท่วง
วันเจอทุกข์ ถาดถ่วง อย่าลวงถา
วันเจอทุกข์ เทียมทอด อย่าดอดทา
วันเจอทุกข์ ทายท้า ตรองท่าแทง

เมื่อเสพสุข สร้างเสริม เติมใจสู้
เมื่อเสพสุข ส่งสู่ ผู้ไร้แสง
เมื่อเสพสุข สมสิทธิ์ อย่าคิดแซง
เมื่อเสพสุข สรรพแสร้ง อย่าแย้งทรง


  แก้ตัวครับครูกานต์(ผิดไป2ครั้งเต็มๆ)


ประสบบอม ซอง ดุ๊ก




   

 

[สายใย]

คำที่ถาม เธอไป เธอไม่ชอบ
คำที่ถาม เธอตอบ คล้ายสอบฉาว
คำที่ถาม เธอช้ำ น้ำตาพราว
คำทีถาม เธอกล่าว ว่าร้าวทรวง

แค่อยากรู้ ความใน หัวใจนั้น
แค่อยากรู้ ความฝัน อันแหนหวง
แค่อยากรู้ ความจริง หรือสิ่งลวง
แค่อยากรู้ ความห่วง ที่พ่วงพัน

จึงทางเดิน สองทาง ต้องห่างเหิน
จึงทางเดิน สองเรา เศร้าโศกศัลย์
จึงทางเดิน สองร้าง ถึงทางตัน
จึงทางเดิน สองสั้น แม้ฝันยาว
             

 

[ไพร พนาวัลย์]

ทาง(ไม่มี)ตัน

ยังไม่ถึง..ทางตัน..อย่าหวั่นไหว
ยังไม่ถึง..ทางไป..อย่าใจหาย
ยังไม่ถึง..ทางแยก..อย่าแตกลาย
ยังไม่ถึง..วันตาย..อย่าส่ายคอ

ชีวิตคน..มันสั้น..อย่าสิ้นคิด
ชีวิตเดิน..ทางผิด..อย่าคิดฉ้อ
ชีวิตเป็น..ของเรา..ต้องเฝ้ารอ
ชีวิตท้อ..อย่าถอย..อย่าน้อยใจ

อย่าไปฟัง..คำคน..ที่พ่นเห่า
อย่าไปฟัง..คำเขา..ไม่เอาไหน
อย่าไปฟัง..คำค่อน..ที่ชอนไช
อย่าไปฟัง..คำใส่ไฟ..จะไหม้นาน

จงปลุกปลอบ..ใจตัว..อย่ามัววุ่น
จงปลุกปลอบ..ขอบคุณ..เกื้อหนุนท่าน
จงปลุกปลอบ..ตอบรัก..จากกลอนกานท์
จงปลุกปลอบ..เชิงชาญ..อ่านใจคน

 

"ปรางค์  สามยอด"

เหนื่อยจัง กลบทของครูกานต์ เพราะไม่มีเวลพอ