ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Msp.]

( จะขอโยนคำถ้อยลอยอากาศ      ใครหมายมาดสิ่งไหนจงไขว่คว้า
หากรำคาญผ่านไปอย่าปรายตา      หากเข้าท่าเลือกใช้ใคร่ขอบคุณ )



๑
"ครั้งหนึ่ง..จึงอยากขยาย"

จะขอโยนคำถ้อยลอยอากาศ
ใครหมายมาดสิ่งไหนจงไขว่คว้า
หากผนึกตรึกใจได้ตรึงตรา
อย่าคอยท่าเลือกเอาเข้าใจตน

“ลางเนื้อชอบลางยา” วาจาไหน
หากชอบพอถูกใจก็ใฝ่ขน
เก็บเกี่ยวถ้อยร้อยเอาเข้ากมล
อาจพอมีสิ่งดลยลเข้าตา

หากรู้สึกไม่ดีมีคำถาม
จงอย่าห้ามรู้สึกตรึกตรองหา
ด้วยเหตุใดในกาลที่ผ่านมา
ประมวลค่าดูก่อนอย่าร้อนใจ

มิพอใจในคำที่ต่ำค่า
อย่าพึ่งว่าเชือดเฉือนเหมือนเผาไหม้
เพียงอย่าซับรับเอาพี่เข้าใจ
หากมีใครใฝ่ชอบก็ขอบคุณ

มีถ้อยคำย้ำเตือนเหมือนสมบัติ
โบราณจัดคัดมาน่าอุดหนุน
พี่ได้รับสมต่อก่อเป็นทุน
จึงอยากมอบต่อรุ่นเป็นทุนรอน

ใครที่รักอยากได้..ไม่จำกัด
ตรองให้ชัดเถิดนะอย่าหน่ายถอน
เจ้าจะได้สินทรัพย์เพื่อขับกลอน
จากเรื่องเล่าเก่าก่อนย้อนเนิ่นนาน

 




(แค่คนหนึ่งอ่อนหัดมิจัดกลอน      ได้ถูกเสี้ยมถูกสอนจนคลอนหู
ขอบพระคุณยิ่งนักรักพี่ครู         ไม่หลบหลู่วิชชาค่าคำกลอน)


๒
 "นักกลอนอ่อนหัด"

จากเด็กน้อยร่อนเร่เห่กลอนกาพย์
ย้อนก่อนภาพวันนี้ที่ผันผ่าน
ก็คือหนึ่งน้องใหม่รักในกานท์
มีพี่ครูสอนงานจึงกานท์งาม

เมื่อเวลาผันผ่านกาลผันเปลี่ยน
วัฎฎ์หมุนเวียนเปลี่ยนรอบขอบสยาม
กำเนิดคลื่นลูกใหม่ในเขตคาม
ที่เหลืออยู่คือนามนิยามตน

ก่อนเป็นน้องอ่อนวัยที่ใสซื่อ
วันนี้หรือสื่องานเพื่อสานผล
เป็นรุ่นพี่มีน้องพ้องกมล
เป็นวังวนหมุนเปลี่ยนวนเวียนกัน

จากพี่แล้วแคล้วไย..ได้เป็นป้า
ไม่ทันหมดยศฐาจะเปลี่ยนผัน
ประดับยศย่ายายไม่นานวัน
สิ่งสำคัญมั่นไว้ในจุดยืน

ได้ผ่านร้อนน้ำตาปร่าเปลี่ยวเหงา
ผ่านความเศร้าเคล้าหมองทำนองฝืน
มีทุกข์โศกโรครักหักกล้ำกลืน
พบสุขชื่นรื่นรมย์ผสมมี

เมื่อยืนสูงจูงใจได้มองเห็น
ในประเด็นของเก่าเข้าใจพี่
จึงอยากเอ่ยเผยใจในวลี
มอบสิ่งดีแก่น้องแค่มองมา

 

[Msp.]

(ใครค่อนแคะแซะเย้าบอกเราบ้า     หนอนตำราบ้าอ่านสำราญเขา
แต่สิ่งได้ในนั้นมันไม่เบา      คืออาวุธของเราในอีกวัน)


๓
ยอดนักอ่าน


เป็นเด็กน้อยคอยอ่านผ่านไปก่อน
อย่าใจร้อนป้อนงานเลอะลานหนา
ปริมาณมากมายระคายตา
คุณภาพคับกว่าเน้นค่างาน

ฝึกสังเกตเฝ้าจำคำพี่ใช้
เลือกเอาในที่ชอบลอบคอยอ่าน
หมั่นตรองตรึกฝึกฝนจนชำนาญ
จะได้กานท์คำงามและน้ำดี

มีเทคนิคหลายอย่างที่อ้างสอน
หลายฉากตอนจากครูผู้สร้างศรี
เป็นตำรากาพย์ใหญ่ในกวี
ใครตาดีมองเห็นเป็นทองคำ

ไม่ลบหลู่ดูหมิ่นถิ่นของเก่า
ที่ครูเราเฝ้าสอนอย่านอนขำ
ฐานต้องดีมีหลักไม่ลักจำ
ไม่ขยำทำเล่น..มิเอ็นดู

เมื่อฐานดีมีแรงและแกร่งกล้า
จะเพิ่มค่าตราไว้ได้กลอนหรู
คำจะหลากงอกเงยเผยพรั่งพรู
ด้วยเชื่อครูแต่ต้นนะคนงาม

เมื่อมีข้อสงสัยไม่มัวหลบ
เสนอพบพี่ครูหนูขอถาม
อยากรู้ด่วนส่วนใดรีบไขความ
ลองทำตามคำพี่มิเสียแรง

[Msp.]

(ขอร้องนะน้องจ๋าอย่าจีบพี่         เพราะใจนี้ที่บางช่างหวิวไหว
หากได้ยินคำหวานซ่านเมื่อใด      แทบแล่นรี่เร็วไวให้ถึงเธอ    )


๔
ศิษย์เลือกครู หรือครูเลือกศิษย์


จะเลือกพี่คนใดให้ช่วยสอน
เกรงช้าผ่อนอ่อนคำนำแถลง
หากรักชอบมอบใครให้แสดง
ขอจำนงเข้าแจ้งแสดงตน

ชื่นและชมผลงานกานท์ประจักษ์
ขอสมัครรักพี่จี้ฝึกฝน
ไม่รบเร้านะจ๊ะที่ละคน
ห่วงกมลพี่บ้างบางเวลา

ด้วยการสอนกวีวิธีแต่ง
มิได้แกล้งขอฝากยากอยู่หนา
กว่าจะโพสต์คิดพิมพ์จิ้มมือชา
แต่ทว่าพี่นี้ยินดีทำ

เลือกครูพี่ที่รู้ดูเข้าท่า
สอนเข้าขาว่ารับกับงามขำ
หากพี่ใดไม่ถนัดวาดสอนคำ
มิควรกล้ำล้ำเส้นเข็นคับใจ

เหล่ามวลมิตรมากมายในสนาม
ล้วนก็งามในคำนำสมัย
แลกความคิดปัญญาก็มาไว
น้อมรับไว้ไมตรีก็มีตาม

พี่บางท่านขันรับกับเลือกศิษย์
ก็ด้วยจิตศิษย์นั้นจะครั่นคร้าม
หรือขยันหมั่นสู้อยู่ทุกยาม
จะงอกงามหรือไม่ให้หวั่นเกรง

กลอนจะงามน้ำดีอยู่ที่เจ้า
จะรับเอาเท่าใดได้คนเก่ง
ค่าของคนคืองาน..อย่างนั้นเอง
เรียนวิธีบรรเลงจะเก่งกานท์

 

( ปล.พี่จ๋า..หากมีข้อตำหนิทางเนื้อหาหรือฉันทลักษณ์ คำผิด...เมตตาบอกน้องด้วยคนน๊าค๊า..น้องคนหนึ่งค่ะ)

[ระนาดเอก]

"ถึงคุณครูมะแปร์?"

๐

๐ คุณครูจ๋าหนูอึ้งซึ้งวาทะ
ในขณะคลิกกลอนแล้วนอนอ่าน
เห็นคุณครูอารีมีดวงมาน
ที่อ่อนหวานราวอ้อยพลอยอยากชิม

๐ ทานอะไรมาหรือจึงสื่อถาม
อ่านแล้วหวามเหลือเชื่อครูเนื้อนิ่ม
คิวลูกศิษย์คงบานหลงกานท์พิมพ์
เกยคางพริ้มจิ้มแป้นแล่นสบตา

๐ อยากจะหัดกลอนรักไว้ทักสาว
ก็นั่งหาวนอนจอดกอดภาษา
เขียนขึ้นต้นลงท้ายอายวาจา
คุณครูจ๋าช่วยสอนออดอ้อนที

๐ เขียนยังไงให้เขามาเกาแขน
ยอมสวมแหวนไขว่คว้าแบบบ้าจี้
ให้เขามาตามต้อยคอยอารี
มาบีบนั่นนวดนี่สุขีใจ

๐ ติดตรงที่คารมไม่คม-ทื่อ
คำหนังสือขัดขืนไม่ลื่นไหล
ถ้อยมิชอนซึมลงตรงฤทัย
สาวที่ไหนเห็นก็จึงงอแง

๐ คุณครูจ๋าการุณย์เพื่อบุญหนู
รอหาคู่พล้ำเพลี่ยงจึงเหวี่ยงแห
สบคุณครูผู้เก่งเล็งเทคแคร์
ดุจเพชรแท้ทางกลอนสอนหนูที..

ปล.นะจ๊ะ

หนูนาด

[สายใย]

 
ตั้งตารออาจารย์มานานนัก
ด้วยใจรักกานท์กลอนอักษรศรี
คารวะคุณครู ผู้ปรานี
ทฤษฏีข้าน้อยยังด้อยเกิน

หากว่าเห็นสิ่งแย่ควรแก้ไข
โปรดบอกไปเถิดหนอขอสรรเสริญ
จะจดจำคำอ้างไม่หมางเมิน
ขออัญเชิญคำสอนคือพรชัย.

[hort39]

เป็นแค่คนเขียนกลอนอ่อนเชิงชั้น
ไม่มีพรสวรรค์อันสดใส
เป็นแค่กลอนซื่อๆสื่อออกไป
กลั่นจากใจให้อ่านสำราญกัน

พยายามขัดเกลาให้เข้าท่า
ทั้งเนื้อหาจับวางอย่างสร้างสรร
หยิบประเด็นรอบตัวที่พัวพัน
มาแบ่งปันกันไปในบทกลอน

ไม่มีความสามารถขาดความรู้
อาศัยครูชี้แนะและสั่งสอน
ขอคุณครูโปรดช่วยและอวยพร
คนหัวอ่อนวอนครูช่วยดูแล.........

[Msp.]

    พี่ ๆ ..เล่นอะไรกันน่ะ...

เรียนผู้อำนวยการ ท่านศึกษานิเทศก์ และ ท่านผู้เชี่ยวชาญกลอน ค่ะ..
นี่คือวิชารักแล้ว..วิชากลอนเรียนเชิญท่านทั้งสามค่ะ..อิอิ

คณะท่านนักกลอนผู้สอนสั่ง
ขอฝากฝังร่างกาย ..อึ๋ย ! ใจแน่วแน่ 
ถล่มตน เอ๊ย! ถ่อมตัวกลั้วใจแปร์   
เพราะท่านแท้คือครูผู้รู้จริง

กล่าวประกาศคุณน้องของคุณพี่
ท่านเหล่านี้คือครูผู้ปราชญ์ยิ่ง
เลือกซื้อหา อุ๊ย ! เลือกครูผู้ควรพิง 
สอนกลอนอิงวิชารีบมาไว

มะสะแปแพ้คำที่ฉ่ำจิต
อาจรับศิษย์สอนรักสักคอร์ดได้   
เห็น ผอ.ขอเรียนเรื่องเขียนใจ
ท่าน ศน.สายใยมาให้ทัน

หากประเมินวิชาค่าคำขาน
ยังไม่หวานตาลปริ่มยิ้มแบ่งฝัน
แต่เรื่องรักพอไหว..( ในบางวัน )   
ส่วนกลอนนั้นท่านคงต้องลงมือ

มิได้สอนกลอนใครให้ประหวั่น
เพียงแบ่งฝันพอมีพี่อย่าถือ
อยากเรียนกลอนอ้อนใจให้คนลือ
ต้องจับคู่รู้ชื่อถือกันมา

เขียนด้วยกันบนลานขานอักษร
คำออดอ้อนจากใจไม่ยากหนา
ปิดจอเถิดพี่ชายให้เปิดตา
เปิดวาจากลอนสดจดนอกจอ

     

[Msp.]

( กลับมาที่เรื่องของเราต่อ..อิอิ อีกแล้ว.. )

(ใจที่งามยามรับซับเอาศรี         ใจคิดดีศรีซับกลับเสมอ
ใจที่มืดจืดคล้ำตามบำเรอ         มักพบเจอรับร้ายในสิ่งมอง)


๕
ใจเราเป็นฟองน้ำที่ซับเอาเรื่องใดไปเก็บ


หลับตาลงเบาเบาเจ้าฟังพี่
พินิจคำวจีพี่ผสาน
ตรองในตรึกลึกข้นบนดวงมาน
ค่อยค่อยอ่านเนื้อแท้แม้เพียงน้อย

แม้เขียนกลอนออนไลน์ไม่เห็นหน้า
แต่วาจาสื่อได้มิใช่ย่อย
ภาษาสื่อคือบทจดร่องรอย
เจ้าค่อยค่อยพินิจคิดให้ดี

คนมากมายสื่อความเจ้าย่อมรู้
จงเลือกดูเลือกซับนับถ้วนถี่
จงคัดพจน์จดถ้อยร้อยวลี
ซึ่งเป็นศรีควรมองนะน้องยา

แม้คำใดใคร่ร้ายให้มองกว้าง
อย่าพึ่งวางสบถจดเนื้อหา
อ่านให้ลึกตรึกกว้างทางวาจา
เลือกซับเอาพจนาที่ค่างาม

เฉกเจ้าเป็นเช่นใดในดวงจิต
ย่อมสะกิดซึมซับกลับล้นหลาม
ใจเป็นทองมองดูรับรู้ตาม
ย่อมรับความงามไว้ได้แน่นอน

เฉกเจ้าเป็นเช่นใดในดวงจิต
ย่อมสะกิดซึมซับกลับย้อนศร
ใจเจ้ามืดจืดดำคำบั่นทอน
ใจย่อมกร่อนซับสิงสิ่งไม่ดี....

 

[เขียนชีวิต]

--กลอนกานท์ งามแท้ ตราตรึงจิต
เฝ้าคำนึง ตรึงพินิจ คำสร้อยร้อย
ทรงปรัชญา มีข้อคิด ชวนล่องลอย
วิมานน้อย ปราชญ์ท่านพา เราหาธรรม
--ตัวน้องนี้ ปถุชน คนใฝ่หา
พบปรัชญา อยากนำพา ซึ่งน้ำคำ
เป็นอาภร ได้แจกจ่าย คนทุกข์ช้ำ
พาสังคม เขาสุขหนำ หายร้อนรน
--แม้นตัวน้อง จักยังร้อน กรรมสนอง
แม้นหมายปอง ซึ่งสิ่งใด หากได้สน
แม้นตั้งหวัง จำพลาดพลั้ง คะเนคน
ปถุชน แพ้พาน กิเลสตน

[Msp.]

--กลอนกานท์ งามแท้ ตราตรึงจิต
เฝ้าคำนึง ตรึงพินิจ คำสร้อยร้อย
ทรงปรัชญา มีข้อคิด ชวนล่องลอย
วิมานน้อย ปราชญ์ท่านพา เราหาธรรม
--ตัวน้องนี้ ปถุชน คนใฝ่หา
พบปรัชญา อยากนำพา เข้าไว้ห่ม
เป็นอาภร ได้แจกจ่าย คนทุกข์ตรม
พาสังคม เขาสุขเย็น หายร้อนรน
--แม้นตัวน้อง จักยังร้อน กรรมสนอง
แม้นหมายปอง ซึ่งสิ่งใด หากได้สน
แม้นตั้งหวัง จำพลาดพลั้ง คะเนคน
ปถุชน แพ้พาน กิเลสตน

วิมานน้อยปราชญ์พี่แค่มีนิด
สิ่งสะกิดใจเจ้าเข้าหาผล
คือใจเจ้าซึมซับรับกมล
ตามเจ้ามองปองดลผลของใจ

เจ้าสว่างทางกล้าเพราะสะอาด
จินต์แห่งปราชญ์เจ้าเองเก่งมากได้
สำคัญมากงามนี้ที่ข้างใน
จะส่งผลดลให้ได้สมปอง

มิมีใครถูกผิดติดเต็มร้อย
เพียงหมั่นคอยย้ำตรึกนึกสิ่งผอง
หมั่นจัดจิตหลอมเกลาเข้าครรลอง
เพื่อลดหมองของใจให้เบาบาง

 

[Msp.]

( อยากสวยกายทนเจ็บเหน็บทั้งร่าง         อยากสวยทางจิตใจไม่ผยอง
อดและทนเรียนรู้สู่ครรลอง            งามด้วยใจใส่ร้อยกรองน้องภูมิใจ)


๖
อยากสวย..ต้องทนเจ็บ


คิดเหมือนกันไหมน้องลองฟังนิด
อยากพิชิตความสวยสำรวยนี่
เหนื่อยก็ทน..เจ็บก็ยอม..พร้อมยินดี
ให้ช่างเสริมเติมศรีนี้ที่กาย

เรื่องจริตจิตใจก็ใช่ย่อย
ต้องค่อยค่อยฝึกฝนทนเสียหาย
กับอารมณ์ปะทะมามากมาย
มาร* สลายย่อมผุดดุจดั่งกาญจน์  ( * ใจตนเอง)

อยากได้กลอนน้ำทองต้องทนเจ็บ
กับคำเหน็บคำแสบแบบประหาร
หากใครติมีว่าด่าประจาน
ใช้ดวงมานตรองตรึกระลึกดู

พินิจไว้ให้เห็นเป็นจริงก่อน
ไม่รีบร้อนตัดสินแค่ยินหู
หากพลาดแล้วแก้นิดผิดเป็นครู
หากพอสู้..มั่นใจในคำตน  (ข้อนี้โปรดจงตรองให้หนักจ๊ะ.. )

มิเอียงจิตคิดตนเหตุผลใหญ่
จงมองกว้างทางไกลไม่สับสน
ทีละข้อตรองไว้ในกมล
ประมวลผลของคำที่นำมา  (คิด)

อาจแสลงแปร่งหูดูพิลึก
สติตรึกให้มั่นไม่หันหน้า
หากขัดหูดูเขลาเบาตำรา
ฟังก่อนหนาพินิจคิดก่อนทำ..นะจ๊ะ

 

เพราะรักแท้ ๆ 

[Msp.]

(ธรรมชาติสร้างไว้ให้รู้ว่า            สองหูนาเจ้าฟังอย่างเทียบได้
สองเท่าของปากหนึ่งซึ่งรับไป         น้องพี่เอยจงใช้ให้ระวัง)


๗
สองหูกับหนึ่งปาก..ฟังให้มากกว่าพูด



เรื่องจำนรรจ์พาทีพี่ขอกล่าว
จะมากเคืองเรื่องราวร้าวถลำ
เรื่องเล็กหรือคือใหญ่เมื่อใช้คำ
เกินเขตล้ำพาทีที่เกินงาม

ธรรมชาติวาดมาว่าหนึ่งปาก
เมื่อใช้มากเกิน “ทำ” ย่อมล้ำข้าม
อาจจะเกินขอบเขตเหตุนิยาม
เจ้าควรปรามไว้หน่อยจึ่งค่อยดี

ธรรมชาติวาดไว้ให้ดีเหลือ
มีสองหูคู่เอื้อเพื่อฟังศรี
ฟังให้มากฝากคิดทิศวจี
พจนีที่เด่นเน้นที่ใจ

คารมคนเรานั้นมันเหมือนมีด
อาจคอยกรีดรู้สึกส่วนลึกได้
หากจะเป็นยาหวานก็ผันไว
จึงระวังไว้บ้างบางข้อความ

จะเขียนกลอนด่าใครไม่สร้างสรรค์
ค่าจำนรรจ์..อันบวร..กลอนสยาม
จะหยิกแนบแสบนิดสะกิดตาม
ให้เบาบางพลางห้ามพองามนา

ที่สำคัญคิดดีให้ถี่ถ้วน
อย่ารีบด่วนวิ่งวางให้ขวางหน้า
หมั่นตรึกตรองใช้คำพร่ำวาจา
ตรวจภาษาให้แม่นมีแผนลง

อ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าเฝ้าวิเคราะห์
เมื่อผ่านเหมาะน่าชมสมประสงค์
จัดให้งามน่าอ่าน..จึงฟันธง!
ค่อยบรรจงลงกลอนอย่าร้อนใจ

เชียวนา..

[เขียนชีวิต]

การวาจา บุรานกล่าว เตือนใจไว้
แฝงความนัย ดังพี่กล่าว ล้ำลึกเหลือ
เก็บถ้อยคำ เก็บปาก อย่าสาวเครือ
เขาจักเบื่อ พูดจา มิรู้ความ

อนึ่งนัย มากล้ำ ปราชญ์ท่านสอน
หากตัดรอน หากสอนคน คำต้องงาม
เจรจา จักพามา หลากแง่ง่าม
วาจาทราม เจ้าจักพา ตัวฉิบหาย

เป็นนายคน เป็นครูคน ต้องงามงอน
วาจากลอน มีศิลป์ คมมากหลาย
กล่าวสิ่งไร ระวังไว้ อันตราย
วาจาพราย เจ้าจึง จักพ้นวาย

เนื่องมุสา มากด้วย เรื่องความหมาย
มองกลายกลาย เพียงเท็จ ก็จักคล้าย
หากมองลึก ถามผู้รู้ ปมมันคลาย
อยู่ในกาย เพ้อเจ้อ มุสาเอย

แลสำคัญ คือกาย วาจาจิต
สามสิ่งนี้ พาชีวิต งามผ่าเผย
หากพลาดผิด สามสิ่งดำ ยังหลงเลย
จักลงเอย อยู่อบาย ร้อนรนราน 

[เพลิงคำ]

ซึ้งพี่"แปร์ แคร์"น้องร้องบอกกล่าว
ถึงเรื่องราวพึงจำนำมาแต่ง
เล่าเป็นกลอนนอนอ่านงานแสดง
ความรู้แฝงเรียนรับปรับใจตัว

หลายครั้งขุ่นข้องจิตคิดทางออก
บางทียอกชอกช้ำคำในหัว
เจ็บปวดร้าวสาวลึกนึกหม่นมัว
เริ่มเกรงกลัวกานท์หย่อนจนอ่อนใจ

มาวันนี้แน่แน่พี่"แคร์"น้อง
เพียงก้มมองลองดูรู้แก้ไข
มิค้านคิดอิจฉาประการใด
หวังอยากให้ด้วยห่วงมิหวงเลย

จากน้องนี้ถึงพี่ที่คอยสอน
คราวนั้นค้อนย้อนคำทำนิ่งเฉย
ขอโทษครับขอบคุณไออุ่นเอย
พจน์พี่เผยผิดถูกปลูกสิ่งดี

[Msp.]

(ขอบคุณพุทธศรัทธาและก้านกล้วยนะคะ)

 
เพียงหนึ่งครั้งยอมรับคำนับเกียรติ
เหมือนมืดเบียดบังบดก็ลดหนี
ความชุ่มชื้นอื่นใดเท่าไมตรี
จากมิ่งมิตรมากมีที่ให้กัน 

ใช่ไม่เคยเลยเป็นเช่นต่อต้าน
ความอาจหาญด้านดื้อถือแค่ฉัน
ปิดหูตาว่าครูทำรู้ทัน
แล้วถึงวันประสบพบความจริง

เมื่อถึงจุดรุ่นพี่ที่เคยเหยียบ
บัดได้เทียบรู้สึกสำนึกยิ่ง
ก่อนก็ดื้อถือตนบ่นเป็นลิง
แล้วทุกสิ่งเริ่มคลายเกือบสายไป

คิดได้พลันวันหนึ่งซึ่งอาจหาย
หรือตัวตายจากน้องต้องหมองไหม้
หวังน้องพบความจริงสิ่งดีไว
น้องจะได้ตั้งหลักปักมั่นคง

มิใช่เพียงคนเดียวเที่ยวอ้างห่วง
ยังคงอีกหลายดวงห่วงใช่หลง
เพียงมิเอ่ยจากใจได้ตรงตรง
ขอน้องจงมองขอบตามรอบตัว

แล้วจะเจอ..พี่ที่ห่วงเจ้านะ..

[Msp.]

(อย่าได้ถือว่าพี่นี้พร่ำสอน         เพียงแค่ย้อนของเก่าเล่าความหลัง
ที่ปู่ย่าฝากไว้ตั้งใจฟัง         แล้วร่วมนั่งเรียนใจไปด้วยกัน..นะจ๊ะ)

๘
เรียนรู้ไปด้วยกัน


มีเรื่องราวมากมายในโลกอยู่
น่าค้นดูน่าคิดพิสมัย
ขยับนิดชิดมาอย่าห่างไกล
เจ้าจะได้เปิดตาหนาคนดี

อันงานเขียนเพียรไว้ในชีวิต
คำลิขิตคือหนึ่งซึ่งศักดิ์ศรี
แม้เพียงเสี้ยวส่วนหนึ่งตรึงวลี
แลอาจมีเรื่องอื่นอีกดื่นตา

จงเก็บเกี่ยวดวงไฟใส่ใจเถิด
เจ้าจงเปิดตาแจ้งแสวงหา
ขนสมบัติจัดให้ได้นำพา
ตนก้าวหน้าสิ่งงามข้ามเส้นชัย

มาให้ใกล้อีกนิดชิดตรงนี้
ฟังดีๆน้องรักพี่จักให้
สมบัติเก่าเฝ้ารอต่อเจ้าไป
เก็บอยู่ในทรงจำคำของเดิม

พี่มิสอนเจ้าดอกจึงบอกก่อน
เพียงแค้ย้อนของเก่าเอามาเสริม
จงเป็นน้ำพร่องแก้วแล้วหมั่นเติม
อย่าพึ่งเคลิ้มหลับไปตั้งใจฟัง

เพชรเม็ดงามตามเล่าแม้เก่าแล้ว
แม้หมองแววขัดถูก็ดูขลัง
ร่วมเรียนค่าของเก่าเอาประทัง
ปัญญาตั้งในใจไปด้วยกัน..

นะ 

 



(มีดอกไม้ไมตรีที่ดวงจิต         รอมิ่งมิตรส่งใจเพื่อไต่ฝัน
รินน้ำใจใส่รักถักประพันธ์         ให้เฉิดฉันจากใจไมตรีงาม)


๙

รดต้นไมตรีด้วยน้ำใจ..ดอกรักจึงบานไวให้ได้ยล


มีดอกไม้หนึ่งดอกอยากบอกเจ้า
ในคนเราทุกคนหวังยลนั่น
ด้วยรู้สึกอุ่นใจในสัมพันธ์
บุปผาฝันไมตรีรอคลี่บาน

ต่อเมื่อเรารินธรรมน้ำใจใส่
จะแตกใบต่อกิ่งยิ่งต่อก้าน
เป็นความรักยิ่งใหญ่ในโลกลาน
หรือส่วนงานอื่นใดได้มากมาย

ส่วนประกอบน้ำใจพี่ไม่หวั่น
เพราะเชื่อมั่นในน้องพ้องความหมาย
คืออะไรไหนบ้างวางเรียงราย
จงขวนขวายใคร่รู้ดูเอาเอง

รินจากใจใสซื่อคือพิสุทธิ์
ประกายผุดสดใสไงคนเก่ง
มิใช่เพื่อแอบแฝงแกล้งใครเกรง
หรือบรรเลงเพียงเล่นเป็นเรื่องลวง

มีน้ำใจให้งามตามเหมาะสม
ค่อยรินพรมสู่มิตรประสิทธิ์สรวง
เปี่ยมด้วยจิตมิตรใจใช่หวังทวง
เอาบุญคุณหนุนบ่วงหวังลวงพาล

ฟังอีกนิดพิศดูเจ้ารู้แน่
เจ้าเองแลอยากได้ไมตรีสาน
คนอื่นเล่าอย่างนั้นพลันต้องการ
มิต่างมาน..จงให้จะได้คืน

 

[เขียนชีวิต]

จงฟังคำ งามล้ำ บุราณกล่าว
หลากเรื่องราว เขาผ่านร้อน มากเหตุผล
ป้าท่านกล่าว ย้ำเตือน กลัวลืมตน
ปถุชน ลืมตัว วัวลืมตีน

คนโบราน มองบนคาน วิสัยกว้าง
ควรตักตวง คำท่านพูด งามสุดสิ้น
ป้าห่วงหลาน กล่าวมา อยากเตือนติน
มิให้บิ่น ให้คงงาม นานเวลา

คนเก่าแก่ ท่านมี เมตตาจิต
มากมีฤทธิ์ พาลุกหลาน สุขหนักหนา
ขอท่านป้า งามใจ สุขกายา
ให้อยู่คง มากปัญญา คายทุกข์ทน