ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

อย่าปล่อยฉัน นั้นจด หยดน้ำตา
ที่ไหลมา สาเหตุ ทุเรศไหม
เพราะเธอมี เจ้าของ จับจองใจ
หยดแรกไหล ไม่หมาด หยาดสองตาม

เป็นเพียงคน คั่นเวลา น่าสงสาร
ทรมาน ปานเกลียด เหมือนเหยียดหยาม
อยากหนีไป ให้พ้น คนใจทราม
พยายาม ให้หมด หยดน้ำตา



พิมพิลาไลย

 

[แป้งน้ำ]

    . .    ..  . .. หัวใจ .. .
เป็นอวัยวะที่ . .. น่าสงสาร
ดีใจ . . ก็พองโต . . เบิกบาน
ซมซาน . . ก็พิกลพิการเจ้า "น้ำตา"


        . .. .. แต่รู้ไหม? .. .
แต่ละหยดที่รินไหลเหมือนไร้ค่า
แค่คนๆ เดียว . .. ที่เป็นเจ้าของ "หัวใจและหยาดน้ำตา"
คนเดียวที่ทำให้หัวเราะเริงร่า . . คือคนๆ เดียวกับที่ทำให้น้ำตา . . ไหลรินทั้งวัน

[ปีศาจสุรา]

คอยซึมซับหยาดหยดที่รดหลั่ง
เป็นเหมือนดั่งผ้าเช็ดหน้าคราเธอหมอง
แม้นน้ำตาท่วมท้นล้นหลากกอง
ผ้าหม่นหมองยังรองรับซับน้ำตาเธอ
หยุดเถิดหนาน้ำนัยน์ตาที่รินหลั่ง
ก็แค่ไม่ระวั้งหรือผลั้งเผลอ
เจอเข้ากับคนใจร้ายที่หลอกเธอ
หันกลับมายังเจอคนห่วงไย



กลับมาแล้วครับ

[พิมพิลาไลย]

คอยซึมซับหยาดหยดที่รดหลั่ง
เป็นเหมือนดั่งผ้าเช็ดหน้าคราเธอหมอง
แม้นน้ำตาท่วมท้นล้นหลากกอง
ผ้าหม่นหมองยังรองรับซับน้ำตาเธอ
หยุดเถิดหนาน้ำนัยน์ตาที่รินหลั่ง
ก็แค่ไม่ระวั้งหรือผลั้งเผลอ
เจอเข้ากับคนใจร้ายที่หลอกเธอ
หันกลับมายังเจอคนห่วงไย

กลับมาแล้วครับ

แสนลิงโลด โดดหา น้ำตาแห้ง
ยิ้มแห้งแล้ง แสงเดือด เลือดฝาดผ่อง
ส่งยิ้มผ่าน ม่านน้ำตา ที่บ่านอง
เหมือนแสงทอง ส่องฟ้า นภางาม

ยามทุกข์ใจ ได้มี ที่พิงพัก
ซึ้งใจนัก ทักให้ ใจวาบหวาม
ผ้าหม่นหมอง รองรับ ซับตางาม
ขอบคุณความ หวังดี ที่จริงใจ


พิมพิลาไลย

  ดีใจค่ะที่กลับมา คิดถึง นะจะบอกให้

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

อย่าปล่อยฉัน นั้นจด หยดน้ำตา
ที่ไหลมา สาเหตุ ทุเรศไหม
เพราะเธอมี เจ้าของ จับจองใจ
หยดแรกไหล ไม่หมาด หยาดสองตาม

เป็นเพียงคน คั่นเวลา น่าสงสาร
ทรมาน ปานเกลียด เหมือนเหยียดหยาม
อยากหนีไป ให้พ้น คนใจทราม
พยายาม ให้หมด หยดน้ำตา

พิมพิลาไลย

จะไม่ปล่อย ให้เธอ  ต้องเศร้าหมอง
น้ำตานอง  แอบแก้ม  แม่ยายี่
ใครที่ทำ  เจ็บช้ำ  ให้บอกพี่
คนที่ดี  ยังมี  อยู่มากมาย

ถ้าคิดว่า  เป็นที่  คั่นเวลา
จะไปหา  คนงาม  แอบข้างกาย
อย่าได้หนี  ไปไหน  อย่าห่างหาย
คงต้องตาย  ทรมาน  ไม่เห็นเธอ

พระอาทิตย์อัสดง

[พิมพิลาไลย]

จะไม่ปล่อย ให้เธอ  ต้องเศร้าหมอง
น้ำตานอง  แอบแก้ม  แม่ยายี่
ใครที่ทำ  เจ็บช้ำ  ให้บอกพี่
คนที่ดี  ยังมี  อยู่มากมาย

ถ้าคิดว่า  เป็นที่  คั่นเวลา
จะไปหา  คนงาม  แอบข้างกาย
อย่าได้หนี  ไปไหน  อย่าห่างหาย
คงต้องตาย  ทรมาน  ไม่เห็นเธอ

พระอาทิตย์อัสดง

จะไม่หนี ดีใจ ที่ได้ทัก
มีคนรัก ยื่นหนอ ข้อเสนอ
ปลอบชีวี ดีใจ ที่ได้เจอ
สิ่งที่เธอ เสนอมา อย่าเปลี่ยนใจ

ยามอาทิตย์ อัสดง คงมืดมิด
แต่ใจจิตร มิตรสว่าง กระจ่างใส
ขอบคุณความ หวังดี มีน้ำใจ
ที่มอบให้ ใสสด และงดงาม


พิมพิลาไลย

[สุดสาย]

หยดน้ำตา  ของฉัน  วันพ่ายแพ้
เหลือแค่เพียง  ใจอ่อนแอ  ที่แพ้ฝัน
เหลือแค่รัก  ที่ห่างหาย  ตายจากกัน
เหลือแค่ฉัน  ที่เดียวดาย  ใกล้สิ้นใจ

หยดน้ำตา  ของคนแย่  ที่แพ้รัก
ไหลลงมา  เต็มหน้าตัก  ทักวันใหม่
ทุกคืนค่ำ  ที่ร้องร่ำ  พร่ำกับใจ
ฉันหวั่นไหว  เกินใจเก็บ  เจ็บเหลือเกิน

..nara..

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

หยดน้ำตา  ของฉัน  วันพ่ายแพ้
เหลือแค่เพียง  ใจอ่อนแอ  ที่แพ้ฝัน
เหลือแค่รัก  ที่ห่างหาย  ตายจากกัน
เหลือแค่ฉัน  ที่เดียวดาย  ใกล้สิ้นใจ

หยดน้ำตา  ของคนแย่  ที่แพ้รัก
ไหลลงมา  เต็มหน้าตัก  ทักวันใหม่
ทุกคืนค่ำ  ที่ร้องร่ำ  พร่ำกับใจ
ฉันหวั่นไหว  เกินใจเก็บ  เจ็บเหลือเกิน

..nara..

หากวันนี้น้ำตาไหลทำพ่ายแพ้
จะไม่มีใจอ่อนแอที่แพ้ฝัน
จะไม่มีไม่ห่างหายอยู่ด้วยกัน
จะไม่มีเธอคนเดียวที่เดียวดาย

หากวันนี้หยดน้ำตาของคนแย่
จะไม่มีไหลลงมาให้อับอาย
จะไม่มีเสียงร่ำร้องเจ็บเจียนตาย
จะไม่มีความหวั่นไหวให้เจ็บเกิน

อยากให้เธอจดจำคำวันนี้
ที่ฉันมีมอบให้อย่างไม่เขิน
อยากจะขอพี่ nara  เข้าไปเดิน
อยากให้เชิญเข้าไปในใจคุณ

+พระอาทิตย์อัสดง+

[สุดสาย]

หากวันนี้น้ำตาไหลทำพ่ายแพ้
จะไม่มีใจอ่อนแอที่แพ้ฝัน
จะไม่มีไม่ห่างหายอยู่ด้วยกัน
จะไม่มีเธอคนเดียวที่เดียวดาย

หากวันนี้หยดน้ำตาของคนแย่
จะไม่มีไหลลงมาให้อับอาย
จะไม่มีเสียงร่ำร้องเจ็บเจียนตาย
จะไม่มีความหวั่นไหวให้เจ็บเกิน

อยากให้เธอจดจำคำวันนี้
ที่ฉันมีมอบให้อย่างไม่เขิน
อยากจะขอพี่ nara  เข้าไปเดิน
อยากให้เชิญเข้าไปในใจคุณ

+พระอาทิตย์อัสดง+

เปิดประตู  ห้องใจ  เผื่อใครเข้า
ยิ้มรับความ  ปวดร้าว  ที่เฝ้าหนุน
ถ้าวันนี้  มีอุ่นไอ  จากใจคุณ
คงได้พอ  ความอบอุ่น  ให้กรุ่นใจ

เข้ามาได้  ทางใจ  ใสสว่าง
มีที่ว่าง  ให้นั่งรอ  ขอวันใหม่
จะตอบแทน  ความอบอุ่น  ทุกกรุ่นไอ
ด้วยดวงใจ  ที่คงมั่น  ไม่มีวันลืม

..nara..

[ฌลา]

...ได้โปรด...ปล่อยมือฉัน...
หากเรื่องราวในวันวาน...ไม่มีความหมาย
หากเธอคิดว่า...เรื่องของเราที่ผ่านมา...แค่ฝันไป
ก็ได้โปรดปล่อยฉันไป...อย่ารั้งฉันไว้..อีกเลย

...อย่าเสียเวลา...
ฉันไม่อยากต้องเสียน้ำตา...กับความเมินเฉย
อย่ารั้งฉันดีกว่า...หากเธอแค่เสียดายเวลา...ที่ผ่านเลย
หากเรื่องของเราเป็นเพียงความคุ้นเคย...ก็อย่ารั้งฉันไว้อีกเลย...มันทรมาน

[~ นายใบชา ~]

                   เวลาของฉันและเธอ
                ไม่เคยเท่ากันกันเสมอ ไม่ว่ายามไหน
             ชั่วโมงของคนเฝ้ารอ กับนาทีของเธอที่จากไป
            นาฬิกาเรือนเก่าที่เฝ้าใช้ ก้าวข้ามความรู้สึกของหัวใจ
             ......มันแสนนาน......

 

              ก็ยังอยู่ที่เดิมตรงนี้
            กับบทเพลงเศร้าแสนดี แว่วดนตรีที่ขับขาน
          กล่อมใจดวงน้อย เฝ้ารอคอยทรมาน
            เสียงสายลมที่พ้นผ่าน ไม่เคยพัดน้ำตาของวันวาน..
           .......เจือจางลง......