ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

ฉันวิ่งตามความรัก ฝันมานานนัก

ภาพความรักหลอนใจให้ใฝ่หา

เหลือเพียงก้าวจะคว้าทัน...รักพลันลา

สุดไขว่คว้าฝันได้อฃดังใจปอง

O^O.................O^O

แต่เล็กจนเติบใหญ่..ใครก็มั่น

อย่านึกพรั่น ทุกข์ทน ใจหม่นหมอง

แม้มิได้รักที่ฝันนั้นมาครอง

มิควรต้องปล่อยฝันนั้นมะลาย

O^O....................O^O

อันตัวฉันเคยสูญเสียจนเพลียจิต

สิ่งที่คิดจะได้รับกลับเลือนหาย

แต่ส่วนลึกความหวังไม่วางวาย

แม้เคยได้ท้อบางเป็นบางที

O^O....................O^O

ในส่วนลึกความฝันนั้นยังอยู่

ยังต่อสูงความจริงไม่วิ่งหนี

แม้มีเคราะกระหน่ำซ้ำชีวี

เป็นแรมปีกลืนน้ำตาอย่างชาชิน

O^O.........................O^O

บางครั้งเห็นชีวิตแยกแทบแตกดับ

ความหลังลับเลือนไปให้ถวิล

แต่ถ้าเรามั่นใจอยู่สู้ชีวิน

รักไม่สิ้นจะมีมาหาเราพลัน

O^O......................O^O

เราอาจสวดอ้อนวอนขอพรพระ

เพื่อเราจะมั่นใจในความฝัน

ชีวิตยากจะแก้ไขใครประกัน

ไยไม่ปั้นให้รักไปเพื่อได้คืน..................

http://คำ ว่ า รั ก จ ะ มี ค่ า ห า ก มี ค น ฟั ง  ...

 

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

น่าจะแน่ใจตัวเองเสียก่อน

แล้วค่อยมาทำอ่อนโยนแอนหวาน

คำพูดของเธอเคลือบด้วยน้ำตาล

แท้คำหวานที่อาบด้วยยาพิษของเธอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

คิดถึงจึงมาหา

แต่น้ำตาแทบจะร่วง

เมื่อเห็นเค้าเดินควง

คนรักใหม่ใกล้เข้ามา

เขาถามมาทำไม

จึงตอบไปว่ามาหา

เขาตอบด้วยสายตา

ถ้าไม่มาจะขอบคุณ

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

เคยผ่านคืนวันสุดระทม

เคยเศร้าตรมหวั่นไหวให้หมองจิต

เคยรักเธอยอมให้แม้ชีวิต

เคยครุ่นคิดพรหมลิขิตมิคู่ควร

[ระนาดเอก]

๐ เคยกระโจนติดบ่วงแห่งห้วงรัก
เคยกระอักด้วยพิษจิตปั่นป่วน
เคยงมงายนัยต์ตา-พร่า,ล้มครวญ
เคยรัญจวนเจียนตาย..ให้กับเธอ..

ระนาดเอก

 

[สมนึก นพ]

คิดถึงจึงมาหา
แต่น้ำตาแทบจะร่วง
เมื่อเห็นเค้าเดินควง
คนรักใหม่ใกล้เข้ามา

เขาถามมาทำไม
จึงตอบไปว่ามาหา
เขาตอบด้วยสายตา
ถ้าไม่มาจะขอบคุณ.(ผู้ได้รับบาดเจ็บ)
.......................................................................
...........อ่านความ ตามนัย หมายแจ้งข่าว
ถึงเรื่องราว ที่ผ่านมา น่าสงสาร
เหตุการณ์ ผ่านพ้นไป คงไม่นาน
ยังอาจหาญ กลับมา หาตัวเรา

............หากวันนี้ ยังเศร้าอยู่ รู้ร้องนา
ให้น้ำตา ล้างใจนี้ ที่หงอยเหงา
ล้างให้หมด อย่าให้เหลือ เผื่อแม้เงา
และความเศร้า จงหมดไป ไม่หวนมา

............นับหนึ่งใหม่ หวังก้าวไป ในชีวิต
อย่าไปคิด ถึงเรื่องเก่า เคยเศร้าหนา
สองสามสี่ นับต่อไป นับได้นา
มีปัญญา ก็นับไป ให้เรียงกัน

............หากนับผิด คิดไม่ได้ เลขไหนแน่
อย่าอ่อนแอ คิดให้ได้ ผิดไงนั้น
อย่าย้อนกลับ นับหนึ่งใหม่ ใจผูกพัน
ตามแก้กัน ไม่จบนั้น มันเวียนวน

............พบต่อเนื่อง เรื่องของใจ ในภายหน้า
ประดังมา ใหม่นะ จะสับสน
แก้ไม่ได้ จะแก้ไง ให้แยบยล
เพราะหลงกล นับหนึ่งใหม่ ในทุกครา.

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

รักผ่านมาหาฉันนั้นง่ายนัก

เธอมอบรักหมดใจให้กับฉัน

ความรู้สึกใดใดเขาให้กัน

ฉันจำมั่นซึ้งใจไม่แรมรา

[~..ผู้ได้รับบาดเจ็บ..~]

เธอสัมผัสแผ่วเบาเมื่อเขาไกล้

เธอบอกไว้ว่าไม่ลวงและหวงหา

เราเคยสุขซึ้งทรวงช่วงเวลา

ฉันพึ่งมาตระหนักได้เมื่อไกล

[พิมพิลาไลย]

จะเอื้อมฟ้า คว้าดาว ราวสุดเอื้อม
ทางที่เชื่อม เสื่อมคลาย มลายสูญ
ไขว่คว้าหา มาครอง ต้องอาดูร
ทวีคูณ มูลค่า อย่าหวังปอง

จงมองไป ในที่ มีความหวัง
ไม่สูงดัง ดวงดาว เราจะหมอง
มันสุดเอื้อม  อย่าคว้า เอามาครอง
ควรไตร่ตรอง มองสู่ สิ่งคู่ควร


พิมพิลาไลย

[สุดสาย]

สุดมือคว้า  แล้วไง  ใครคนนั้น
สุดเอื้อมฝัน  แล้วใจ  ที่ใฝ่หา
สุดมือเอื้อม ออกไป   เมื่อไกลตา
ฉันคงล้า  คงไหว  เกินใจรอ

 สุดเอื้อมรัก  มาแนบ  แอบชิดใกล้
สุดแล้วใจ   ที่ห่าง  วางแล้วหนอ
ถ้าวันนี้  ห่างไกล  เกินใจรอ
ก็หยุดก่อน  เถอะหนอ  พอกันที

..nara..

[ทอฝัน]

...เพราะเธอสวย...อยู่สูง...เป็นยูงหงษ์
ต่างเผ่าพงษ์...วงศ์วรรณ...ฉันจึงหนี
เพราะเธองาม...พร้อมมูล...ตระกูลดี
ฉันไม่มี...ศรีศักดิ์...ไปรักเธอ

...เพียงแหงนเงย...เชยจันทร์...วันฟ้าผ่อง
สุดไฝ่ปอง...เอื้อมคว้า...มาเสนอ
ไกลเหลือเกิน...ดินกับจันทร์...ฉันกับเธอ
คงต้องเพ้อ...เผลอไผล...ไปอีกนาน
.................................//ทอฝัน