ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[dokkrajaiw]

เมื่อวัยรุ่นวุ่นรักแสนหนักจิต
หวังพิชิตใจสาวเฝ้าค้นหา
เล่นของขลังอาคมนิยมมา
ปลุกเสกหาวิธีที่แยบยล

หลงรักสาวคนหนึ่งเธอชื่อนาค
ปากกว้างกว้างใครถางถากรักไม่สน
ทำก่อสร้างร่างกำยำสู้ทำทน
มีหน้ามนเธอหนุนหลังกำลังใจ

ยี่สิบสามความว่าจะสิ้นโสด
อยู่ตรงเธอวอนได้โปรดวินิจฉัย
เธอสวยสาวพราวงามทรามวิลัย
ร่างสูงใหญ่อายุสิบเจ็ดปี

เธอขู่ว่าแน่หรือถ้าเธอทับ
ผมก็คงแหลกยับเละป่นปี้
พี่ตรึกตรองลองคิดให้ดีๆ
ตัวผมนี้วาบหวามสะท้านทรวง

คบกันจนแน่ในหัวใจรัก
จึงชวนเธอพี่รู้จักไม่ห้ามหวง
คิดซ้อนแผนเอาไว้ไม่หลอกลวง
จะเหนี่ยวหน่วงจนได้เสียเป็นเผียมัว

พาไปเที่ยวห้างใหญ่ไปดูหนัง
สนามหลวงสวนดังเที่ยวไปทั่ว
ห่างห้องหับจะกลับไกลเธอเริ่มกลัว
เลยปลอบใจให้ชัวร์กลัวอะไร

เธอตอบว่ากลัวพี่น่ะซีเที่ยว
ไปลดเลี้ยวไม่คิดกลับพาไปไหน
เลยตอบว่าเมื่อรักกันผูกพันใจ
นั้นเขาหวังอะไรส่งสายตา

ในคืนนั้นกลางสวนลุมฯยุงรุมกัด
จูงแขนเธอเข้าวัดก็มากหนักหนา
เราหลงทางกันแล้วนะแก้วตา
ไปโรงแรมกันดีกว่าอย่ากลัวเลย

ได้แปดวันเราเคว้งคว้างกลางเมืองหลวง
ญาติพี่น้องเธอก็ห่วงสุดเปิดเผย
เมื่อกลับไปพวกเขาไม่คุ้นเคย
เพราะสองเรานั้นเอยต่างผอมโซ


แบบว่าเที่ยวเพลินตังค์หมดน่ะ..เลยอดโซ

 

[กล่องความทรงจำ]

หยิบบันทึก เล่มเก่าเก่า ครั้งเราสอง
เคยประครอง เป็นคนรัก สลักหวาน
มานั่งอ่าน ถึงความหลัง เมื่อครั้งนาน
มองย้อนผ่าน ตัวอักษร ย้อนเวลา

บทเริ่มต้น แห่งความรัก ที่ทักทาย
จนเริ่มกลาย เป็นผูกพัน ที่ฝันหา
คนเหงาเหงา ตัวลำพัง เฝ้าตั้งตา       
รอค้นหา ความจริงใจ ใครสักคน

เธอที่เดิน สวนทางกัน ในวันนั้น         
คือจุดผัน หันเหกลับ ทำสับสน
หัวใจฉัน แทบตกคลอง เหมือนต้องมนต์   
เธอคือคน ที่ค้นหา มาแสนนาน

เก็บเอาเธอ ไปนั่งคิด ในจิตฟุ้ง      
สิ่งที่พุ่งในหัวใจ เฝ้าไขขาน
เธอเป็นใคร ชื่ออะไร อยากใคร่วาน   
ช่วยเดินผ่าน ให้เบอร์ไว้ ได้ไหมคุณ

ไม่คิดว่า จะได้พบ ประสบอีก      
ใจติดปีก บินค้นหา แสนว้าวุ่น
ขอพรฟ้า ช่วยเมตตา และการุณ      
โปรดช่วยหมุน เข็มเวลา มาพบเจอ

นั่งหมดหวัง คงไม่เจอ พบเธอแล้ว   
ต้องกินแห้ว ยอมปล่อยทิ้ง จริงจริงเหรอ
คนที่ใช่ ในวันนั้น ที่ฉันเจอ      
หรือให้เพ้อ มาแค่เห็น เป็นภาพลาง

เหมือนคำขอ ถูกรับปาก จากฟากฟ้า   
ได้พบหน้า เธออีกหน ที่บนห้าง
ฉันเดินชน เธอซื้อของ ไม่มองทาง   
สุดท้ายต่าง ขอโทษกัน วันเริ่มใจ

แลกเบอร์กัน สานสัมพันธ์ เธอฉันเริ่ม   
ทุกวันเพิ่ม เติมไม่ลด รักสดใส
สิ่งยึดเหนี่ยว ของรักเรา คือเข้าใจ   
วันไหนไหน ไม่ห่างเหิน เดินเดียวดาย

สองปีผ่าน กาลเปลี่ยนผัน จนวันหนึ่ง   
รักเคยซึ้ง กลับต้องเปลี่ยน ค่อยเลือนหาย
คนรักเก่า ที่หวังแต่ง แสดงกาย      
เป็นผู้ชาย ที่ได้ใจ เธอไปครอง

ไม่เคยบอก ให้ประจักษ์ เลยซักครั้ง   
เล่าความหลัง ให้ฉันฟัง  เธอทั้งสอง
ที่คบฉัน แค่ถลำ หรือสำรอง      
ช่วยประคอง ไม่ให้เหงา เท่านั้นเอง

ไม่เคยคิด หรือวู่วาม ในความรัก      
เพราะความภักดิ์ และจริงใจ ไม่รีบเร่ง
ปล่อยเวลา พิสูจน์ฝัน ของฉันเอง   
สิ่งที่เล็ง คือคู่สร้าง ร่วมทางเดิน

ไม่นึกฝัน จากวันนั้น ถึงวันนี้      
สิ่งดีๆ ได้รับคืน ช่างตื้นเขิน
เหมือนมีดกรีบ ลงบนเนื้อ  เจ็บเหลือเกิน   
มองเธอเดิน ไปกับเขา เศร้าสุดใจ

แต่เอาเถอะ ก็ดีใจ ที่ได้รัก      
ได้รู้จัก ได้ดูแล ดีแค่ไหน
ถึงวันนี้ เธอคนดี ไม่มีใจ      
ต้องเข้าใจ และยอมรับ กับคำลา

ขอเก็บเธอ เป็นบันทึก จารึกไว้      
อย่างน้อยได้ เป็นคนรัก  ดีหนักหนา
แม้ตอนจบ น้ำตานอง ที่ต้องลา      
แต่มีค่า เมื่อเอ่ยถาม  ความทรงจำ

+1นะคะ

... เธอสบายดีไหม ...
ฉันแค่อยาก ถามไถ่ เป็นไงบ้าง
แม้ห่างกัน มานาน ... แต่ความทรงจำเก่าเก่า ไม่เคยจืดจาง
ยังแอบเข้ามา ในหัวใจยามว่าง ... คิดถึงเธอ

... เธอเป็นเหมือนกันไหม ...
แม้เลิกลากันไป แต่หัวใจ ยังมีเธอเสมอ
แม้มีคน มากมายเข้ามา ให้พบเจอ
แต่ไม่เคย ลบภาพเธอ ได้สักที

... หากเธอเป็นเหมือนกัน ....
ทุกทุกวัน ยังมีฉันอยู่ ในใจนี้
กลับมาได้ไหม แก้ไขความว่างเปล่า ... ลบความเหงา ให้สุขทวี
มาสานต่อความทรงจำที่มี ให้เป็นความผูกพันที่ดี กับหัวใจเรา