ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~*~"คำสารภาพ..ของเหยื่อรัก?"~*~

๐

๐ เธอสยบหัวใจ!ใครราบคาบ
ทั้งกำราบไม่เหลือเหยื่ออย่างฉัน
สุดต่อกรนอนสะดุ้ง!พลุ่งพล่านครัน
จากวันนั้น!ศิโรราบ,ตราบนั้นมา

๐ นึกสมเพช!เมื่อสายใยแห่งรัก
มันทึกทักรัดจน,คนแทบบ้า
ริ้วแห่งฝันเคยงามท่ามท้องฟ้า
อนิจจา!เมฆเศร้าเข้าบดบัง

๐ เคยตัดพ้อ!สวรรค์ท่านโหดร้าย
บ่อยล้มหงายหมดท่าน้ำตาหลั่ง
ละครโศกโชนฉายไม่หยุดยั้ง
ทนไม่กล้าโอหัง!ตายทั้งเป็น

๐ ใจสะท้านสะเทือน!เตือนทุกเสี้ยว
รักเต็มเหนี่ยวบงการ!มานเห็นเห็น
ยอมให้เธอปรามาส,ทาสเนื้อเย็น
โถมมาเถอะ!ลำเค็ญ-เชิญเป็นไป

๐ เมื่อเธอก่อกำแพง!แห่งขวากหนาม
ปล่อยเพลิงรักลุกลาม!เคยถามไหม
ว่าเหยื่อเธอผจญผลอย่างไร
ที่หลายใครฟุ้งซ่าน!คลานเพราะเธอ

๐ ยามสามัญสำนึก!หยุดกึก,อ่อน
ถูกเพลิงร้อนรักเผา,เข้าทีเผลอ
เจ็บปวดปร่าแผลใจที่ได้เจอ
จะจดจำ!เสมอ..เธอสร้างมัน?

ระนาดเอก







 

[พิมพิลาไลย]

ตกเป็นเหยื่อเหลือรอยเศร้าสร้อยไว้
ทั้งหัวใจฉีกขาดมีบาดแผล
ฉันสาหัสแทบตายไม่มาแล
ปล่อยให้แดดิ้นไปคนใจดำ

เธอหยามเหยียดเกลียดฉันนั้นเชียวหรือ
ความรักคืออะไรใจถลำ
เธอไม่เคยบอกรักฉันสักคำ
ไม่รู้กรรมอะไรใยรักเธอ

พิมพิลาไลย

[อักษรศิลป์]

@.รักจึงยอมตรมตรอมยอมเพราะรัก
ยอมเป็นหลักปักใจไม่แปรผัน
ด้วยเธอเก็บเล็บซ่อนก่อนคบกัน
จึงหลงพลันตกหลุมให้กลุ้มทรวง

@.มารู้ว่านารีกากีร้าย
ก็เมื่อสายหมดซึ่งความหึงห่วง
เธอกระทำช้ำใจมีใหม่ควง
จนเลยล่วงชินชาล้าเรี่ยวแรง

@.เป็นเหยื่อรักหนักใจไร้ทางออก
ถูกเขาหลอกเราง่ายเขาหน่ายแหนง
บัวที่เห็นเป็นจักรเข้าปักแทง
จึงถูกแบ่งบั่นบากเป็นซากใจ

@.จะเลิกไปใจก็หลงพะวงรัก
กลัวกระอักช้ำจนทนไม่ไหว
ยอมเป็นเหยื่อรักเธอเสมอไป
เป็นทาสใจเหยื่อรักของนักลวง

[มังตรา]

                         

ดอกแก้วหอม ขาวอร่าม ช่างงามนัก                     พาใจภักดิ์ นำจิตตรึง คนึงหา
ยามค่ำนี้ กลิ่นลอยใกล้ ในอุรา                            โอ้แก้วจ๋า ใจเอิบอิ่ม เต็มปริ่มใจ

                                                                                                                                                   

[มังตรา]

                       
                                     

มองริมรั้ว ตัวบ้าน เป็นชานแก้ว                                ขึ้นเป็นแนว เขียวสด จรดสาย
พระพายโชย โปรยกลิ่นหอม ขจรขจาย                     ใจหนึ่งหาย เสียดายกลิ่น กลัวสิ้นไป
                                                                                                                             

                                               
                                                           

                                       

[เจ้าดอกรัก]

เชิญกระหน่ำซ้ำเติมเลยที่รัก
เชิญเธอหักหาญใจให้เจ็บปวด
ความร้าวรวดปวดใจกรีดในทรวง
เชิญเธอควงเขามาเย้ยให้สะใจ

ถ้าหากเธอเห็นฉันนั้นไร้ค่า
ก็อย่ามามองตาให้หวั่นไหว
ตัดสินใจอย่ามัวพิรี้พิไร
เชิญเธอไปกับเขาพ่อคนลวง

ไม่ต้องสนหรอกเธอแค่เหยื่อรัก
เพิ่งประจักษ์รักร้าวน้ำตาร่วง
ใจทั้งดวงโดนย่ำยีกระหน่ำทรวง
ไม่ต้องห่วงฉันหรอกยอดดวงใจ

ทาสรักก็ยังเป็นแค่ทาสรัก
ฉันประจักษ์รักหมองที่หม่นไหม้
เชิญเธอไปกับเขาเถิดดวงใจ
อย่าสนใจเหยื่อรักทาสคนลวง

                ปล่อยให้ตายเพราะรักเธอเลยที่รัก   เศร้าอีกแล้ววววว  เป็นทาสรัก เหยื่อรักนี่ลำบากใจจัง  (มาแจมค่ะ)   

[ระนาดเอก]

ตกเป็นเหยื่อเหลือรอยเศร้าสร้อยไว้
ทั้งหัวใจฉีกขาดมีบาดแผล
ฉันสาหัสแทบตายไม่มาแล
ปล่อยให้แดดิ้นไปคนใจดำ

เธอหยามเหยียดเกลียดฉันนั้นเชียวหรือ
ความรักคืออะไรใจถลำ
เธอไม่เคยบอกรักฉันสักคำ
ไม่รู้กรรมอะไรใยรักเธอ

พิมพิลาไลย

๐ หลงเป็นเป้าประหาร,ขอทานรัก
ทุเรศตนเองนัก!รักสะเหร่อ
หวาดระแวงก็เปล่า!เศร้าจริงเออ
คอยเสนอปูทางสรรค์สร้างรัก

๐ ท้ายที่สุด!สรุปฝัน,ฉันผิดพลาด
ที่บังอาจโง่งมหลงจมปลัก
คำให้การพยานเศร้า!ปวดร้าวนัก
ว่าฉันควักรักให้ไปข้างเดียว..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

[chaipan1999]

ตกเป็นเหยื่อเหลือรอยเศร้าสร้อยไว้
ทั้งหัวใจฉีกขาดมีบาดแผล
ฉันสาหัสแทบตายไม่มาแล
ปล่อยให้แดดิ้นไปคนใจดำ

เธอหยามเหยียดเกลียดฉันนั้นเชียวหรือ
ความรักคืออะไรใจถลำ
เธอไม่เคยบอกรักฉันสักคำ
ไม่รู้กรรมอะไรใยรักเธอ

พิมพิลาไลย

๐ หลงเป็นเป้าประหาร,ขอทานรัก
ทุเรศตนเองนัก!รักสะเหร่อ
หวาดระแวงก็เปล่า!เศร้าจริงเออ
คอยเสนอปูทางสรรค์สร้างรัก

๐ ท้ายที่สุด!สรุปฝัน,ฉันผิดพลาด
ที่บังอาจโง่งมหลงจมปลัก
คำให้การพยานเศร้า!ปวดร้าวนัก
ว่าฉันควักรักให้ไปข้างเดียว..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

เพียงเร่ร่อนวอนขอในทานฝัน
หักสะบั้นปวดแปลบแสนแสบเสียว
เคยลุ่มหลงรักแน่แท้จริงเชียว
กลับโดดเดี่ยวอ้างว้างในทางเดิน

เป็นเหยื่อใจให้ใครสมน้ำหน้า
เป็นราชานครร้างที่ห่างเหิน
เป็นตัวตลกตกหล่นคนหมางเมิน
เป็นแค่เศษส่วนเกินที่เยินยับ...

 

[masapaer]

แม้แค่เพียงเศษรักควักลงขัน
ยังไม่ปันพลันแหยงแช่งซะดับ
เป็นทาสใจให้คนป่นบี้ทับ
ยังเฝ้าซับรับหยามคำไม่แคร์

ยอมเป็นเหยื่อเมื่อรักปักทะลวง
เมื่อติดบ่วงพ่วงไว้ไม่อาจแก้
เรามันเขลาเขาไม่สนคนไม่แล
เพราะอ่อนแอแพ้ราบหมดคราบคน
 
สารภาพตามตรงยังคงรัก
แม้ความภักดิ์ปักไว้ไม่เห็นผล
มันร้าวลึกศึกในเกินใครทน
ยอมให้ป่นเป็นธุลีขี้เถ้าใจ

 

[พิมพิลาไลย]

ตกเป็นเหยื่อเหลือรอยเศร้าสร้อยไว้
ทั้งหัวใจฉีกขาดมีบาดแผล
ฉันสาหัสแทบตายไม่มาแล
ปล่อยให้แดดิ้นไปคนใจดำ

เธอหยามเหยียดเกลียดฉันนั้นเชียวหรือ
ความรักคืออะไรใจถลำ
เธอไม่เคยบอกรักฉันสักคำ
ไม่รู้กรรมอะไรใยรักเธอ

พิมพิลาไลย

๐ หลงเป็นเป้าประหาร,ขอทานรัก
ทุเรศตนเองนัก!รักสะเหร่อ
หวาดระแวงก็เปล่า!เศร้าจริงเออ
คอยเสนอปูทางสรรค์สร้างรัก

๐ ท้ายที่สุด!สรุปฝัน,ฉันผิดพลาด
ที่บังอาจโง่งมหลงจมปลัก
คำให้การพยานเศร้า!ปวดร้าวนัก
ว่าฉันควักรักให้ไปข้างเดียว..(พี่ระนาดเอกจ่ะ)

เพียงเร่ร่อนวอนขอในทานฝัน
หักสะบั้นปวดแปลบแสนแสบเสียว
เคยลุ่มหลงรักแน่แท้จริงเชียว
กลับโดดเดี่ยวอ้างว้างในทางเดิน

เป็นเหยื่อใจให้ใครสมน้ำหน้า
เป็นราชานครร้างที่ห่างเหิน
เป็นตัวตลกตกหล่นคนหมางเมิน
เป็นแค่เศษส่วนเกินที่เยินยับ...(chaipan1999)

 

ยอมจนแต้มแจ่มชัดไม่ซัดทอด
รับตลอดข้อหาถ้าจะจับ
หมดสิ้นแล้วพยานขานยอมรับ
เิชิญมาจับไปจองห้องคุกใจ

ยอมจำนนบนความถูกหยามเหยียด
ถึงรังเกียจเีดียดฉันสักปานไหน
จะดิ้นรนทนเื่มื่อยังเหลือใจ
จะยอมตายหมายเป็นเช่นเหยื่อเธอ..(พิมพิลาไลย)

[ปาระ]

แม้แค่เพียงเศษรักควักลงขัน
ยังไม่ปันพลันแหยงแช่งซะดับ
เป็นทาสใจให้คนป่นบี้ทับ
ยังเฝ้าซับรับหยามคำไม่แคร์

ยอมเป็นเหยื่อเมื่อรักปักทะลวง
เมื่อติดบ่วงพ่วงไว้ไม่อาจแก้
เรามันเขลาเขาไม่สนคนไม่แล
เพราะอ่อนแอแพ้ราบหมดคราบคน
 
สารภาพตามตรงยังคงรัก
แม้ความภักดิ์ปักไว้ไม่เห็นผล
มันร้าวลึกศึกในเกินใครทน
ยอมให้ป่นเป็นธุลีขี้เถ้าใจ....(masapaer )

 

ยอมเจ็บช้ำกล้ำกลืนฝืนใจทน
ยอมจำนนผลลัพธ์ที่ขับไข
น้ำตานองสองแก้มแซมเศร้าใจ
สารภาพออกไปใจตรอมตรม

เป็นเหยื่อรักหักอกให้ฟกช้ำ
นอนระกำกล้ำกลืนให้ขื่นขม
ใจระอาลารักหักระบม
คำคนตมขมขื่นสะอื้นไป