ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มหาซัง]

"ปฏิมากรรมน้ำแข็ง" 

ใส่ความคิด จิตวิญญาณ ผ่านเหล็กกล้า     
จินตนา นึกไว้ วาดในหัว
ก้อนน้ำแข็ง แท่งใหญ่ ไอระรัว   
อยู่ใกล้ตัว ยั่วยวน รัญจวนใจ

ใช้สิ่วกรีด ขีดนำ ทำรูปร่าง   
สู่แนวทาง วางสาย เป็นลายใหญ่
เลื่อยเริ่มตัด กัดเซาะ กะเทาะไป   
ขัดถูให้ ได้ค่า ล้วนลาวัลย์

งามเพริศแพร้ว แวววาว ดูพราวใส   
ท่ามแสงไฟ ไออวล เป็นมวลหลั่น
สวยเพียงครู่ อยู่นาน ไม่ผ่านวัน   
ทุกสิ่งนั้น พลันหาย คล้ายมายา

ประติมากรรม น้ำแข็ง แท่งสลัก   
เปรียบเหมือนรัก ถักทอ ต่อห่วงหา
จนงดงาม ตามฝัน ปรุงปั้นมา   
ชื่นชมค่า แค่เพียงครู่ อยู่ไม่นาน

มหาซัง

[สุภาพบุรุษทรชน]

ปั้นทอ ก่อเป็นร่าง งามสะพร่าง อย่างสะสวย
ดื่มด่ำ ฉ่ำระทวย ไอเย็นช่วย ด้วยวิญญาณ

บรรจง มั่นคงแต่ง ทั้งอ่อนแรง แข่งประสาน
วาดฝัน อันตระการ เกิดเป็นงาน สะท้านมา

ไม่ทัน ฝันเป็นร่าง ต้องอับปาง อย่างผวา
ละเหย เผยอัตรา ที่เสาะหา มาแสนนาน

น้ำนอง ละอองไอ เตือนฉันให้ ไม่สงสาร
จากแข็ง แกร่งไม่นาน ก็ร้าวราน หวานไม่มี.

............................................
 

[ตะวันฉาย]

...เมื่อหัวใจถูกเทาะเลาะบาดลึก
เข้าผนึกรู้สึกได้กายไหวหวั่น
ปฏิมากรรมก่อเกิดกำเนิดพลัน
รักก็ดันพลันผุดเข้ารุกไป

...น้ำแข็งใจเคยแกร่งเหมือนแท่งผา
กับอุราด้านชาไม่หวั่นไหว
เมื่อรักเซาะเลาะแทงมาแฝงใน
น้ำแข็งใจก็ผุกร่อนร่อนรักโรย...

[สายใย]

เขาทุ่มเทกายใจลงไปสิ้น
เหงื่อหลั่งรินท่วมร่างอย่างระโหย
มือไม่หยุดขุดแคะแกะเกลาโกย
บางครั้งโผยแรงแผ่วแล้วกัดฟัน

ทั้งที่รู้งานนี้แม้ดีสวย
แต่เนื่องด้วยฤดูกาลทื่ผ่านผัน
ปฎิมากรรมน้ำแข็งสร้างแข่งกัน
ก็จะอันตรธานหายเป็นสายน้ำ

อย่ายึดมั่นถือมั่นพระท่านสอน
ที่แน่นอนคือตายมากรายกล้ำ
สิ่งทีเห็นว่าเลิศประเสริฐล้ำ
อาจจะทำช้ำใจกว่าใครเอย