ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

ไม่กล้า..แม้แต่น้อยคอยถนอม
อยากจะหอมให้สมฤทธิ์ที่คิดถึง
แค่ได้กอดเบาเบาสองเราซึ้ง
รวมเกินกึ่งของนาที..แสนดีใจ

เป็นนางใจในฝัน..มานานนัก
เธอที่รักตอบฉันว่าหวั่นไหว
เสื้อที่เธอสวมทับแล้วหลับไป
ฉันกอดแทนเธอไว้อยู่หลายวัน

ไม่กล้า..แม้แต่น้อยจะร้อยรัก
มอบใจภักดิ์ทั้งดวงห้วงมหรรณ
คำที่พร่ำค่ำสาย..กลับหายพลัน
เราหากันจนเจอ..เสียงเธอครวญ

 ....ขอบคุณ.พรหมลิขิต.ที่ทำให้เราได้พบกันจร้าาาา....

[--ณัชชา--]

แม้อยู่ห่างต่างถิ่นแผ่นดินไหน
แต่ว่าสองหัวใจไม่กำศรวล
กรุ่นความรักที่พบยังอบอวล
ไม่สงวนท่าทีพร้อมพลีใจ

เพียงสบตาอบอุ่นเผลอครุ่นคิด
หากขอสิทธิ์ร่วมเรียงคู่เคียงใกล้
ใจของเธอตอนนี้อยู่ที่ใคร
มากไปไหมถ้าคิดขอสิทธิ์นั้น

เราหากันจนเจอคำเธอแว่ว
กระซิบแผ่วในนิยามใช่ความฝัน
หากเราสองมอบใจให้แก่กัน
รักนิรันดร์คงไม่ไกลความจริง

--ณัชชา--

[panthong.kh]

รักแรกแย้มแย้มนิดก็คิดรัก
บรรจงปักใจเอื้อมเชื่อมใจหญิง
แม้อยู่กันแสนไกลไม่ทอดทิ้ง
เพราะรักยิ่งหวงแหนคล้องแขนกัน

ด้วยอารมณ์เริงร่าดุจฟ้าใส
มีดอกไม้หลากสีอยู่ที่นั่น
จากกลิ่นหอมดอกไม้นานาพันธุ์
มารวมกันแทนใจได้พบเจอ

ใครไม่รู้น่ารักร้องทักว่า
-ไม่กล้า-ให้ดอกไม้แค่นั้นหรือ
สำคัญยิ่งสิ่งใดที่ให้เธอ
มีเสมอใน..ใจสองดวง

ดอกไม้หอม ท้องฟ้าขาว รุ้งพราวสี
พาดผ่านที่กลางใจแสนห่วงหวง
เชื่อมหัวใจแนบแน่นที่แก่นทรวง
จากแดนสรวงท่านอำนวยและอวยพร

จงเป็นอยู่เช่นนี้ชั่วชีวิต
ส่งความคิดถึงกันเช่นวันก่อน
จริงใจในรักแท้ที่แน่นอน
คือคำกลอนจากใจในวันนี้



รการตติ
 

รักครั้งแรก แปลกนัก รักไม่กล้า
กลัวเขาด่า เขาว่า น่าบัดสี
หลงรักเขา ท่วมท้น พันทวี
ทำอย่างไร กันดี มีมืดมน

หันหลังกลับ มานับ เริ่มหนึ่งใหม่
ยิ่งปวดร้าว ทรวงใน ให้สับสน
ความรักฉัน หนักหน่วง ดวงกมล
แปลกพิกล ยามเจอ เผลอหลบตา

ยิ่งประหม่า ขาสั่น หวั่นหวั่นไหว
ดวงฤทัย เต้นแรง เหมือนแกล้งบ้า
เห็นเธอเดิน ผ่านไป ในอุรา
ไม่เคยกล้า พากลัว หัวมึนงง
พันทอง

[yaguza]

เหตุไฉน ไยประหม่า มิกล้าเอ่ย
ไม่รู้เลย หรือไร ว่าไหลหลง
มิยอมส่ง สายตา ว่าตกลง
ฉันละปลง แท้แท้ แม่เนื้อเย็น

ตาสบตา อย่างจัง เธอยังเฉย
ฉันก็เลย เฉยบ้าง อย่างที่เห็น
ที่ฉันเฉย ก็เพราะว่า เธอชาเย็น
เฉยจึงเป็น กำแพง แห่งสองเรา..


...ยากูซ่า...

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ถึงให้ท่า ว่าไป ก็ไม่กล้า
ให้ระอา จิตต์จัง ที่ช่างเขลา
ทั้งรักซึ้ง ประหนึ่งว่า บ้ามัวเมา
จนซึมเซา เร้ารุก มากทุกข์ตรม

เกิดชาติหน้า คราใด ขอให้กล้า
ถึงฟ้ากั้น ฟันฝ่า ให้สาสม
ตลุยถึง ซึ่งสวรรค์ ลุชั้นพรหม
ขอเพียงชม นางฟ้า ธิดาอินทร์.../

 


บูรพาท่าพระจันทร์

[panthong.kh]

เหตุไฉน ไยประหม่า มิกล้าเอ่ย
ไม่รู้เลย หรือไร ว่าไหลหลง
มิยอมส่ง สายตา ว่าตกลง
ฉันละปลง แท้แท้ แม่เนื้อเย็น

ตาสบตา อย่างจัง เธอยังเฉย
ฉันก็เลย เฉยบ้าง อย่างที่เห็น
ที่ฉันเฉย ก็เพราะว่า เธอชาเย็น
เฉยจึงเป็น กำแพง แห่งสองเรา..


...ยากูซ่า...

เฉยเป็นใคร โปรดแถลง แจ้งประจักษ์
อย่าทึกทัก เดี๋ยวจะ โดนตีเข่า
แอบรักเธอ ทุกวัน ไม่สร่างเซา
ตัดสินใจ แล้วเข้า ไปทักทาย

แสนเสียดาย เธอนั้น กลายเป็นหญิง
หวั่นจริงจริง ฉันนิ่ง ยิ่งใจหาย
โถคนดี แอบจิต คิดว่าชาย
เจ็บและอาย หลงผิด ทิดเพี้ยนไป
พันทอง

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

เหตุไฉน ไยประหม่า มิกล้าเอ่ย
ไม่รู้เลย หรือไร ว่าไหลหลง
มิยอมส่ง สายตา ว่าตกลง
ฉันละปลง แท้แท้ แม่เนื้อเย็น

ตาสบตา อย่างจัง เธอยังเฉย
ฉันก็เลย เฉยบ้าง อย่างที่เห็น
ที่ฉันเฉย ก็เพราะว่า เธอชาเย็น
เฉยจึงเป็น กำแพง แห่งสองเรา..


...ยากูซ่า...





 หากเฉยแล้ว      ใครไหนเล่า       เขาจะรู้
มัวเฉยอยู่        ใครไหนเล่า       เขาจะเห็น
มัวแต่เฉย      คงหมดหวัง        แม่เนื้อเย็น
เพราะเฉยไง    เขาเลยเป็น      ดั่งเย็นชา


ถ้าหากรัก    เขาจริง       อย่านิ่งเฉย
บอกไปเลย    กล้าหรือเปล่า     ยากูซ่า
บอกให้เขา      ได้รับรู้      ด้วยวาจา
ดีกว่ามา      นั่งละเมอ      เพ้อรำพัน

กวีน้อย     ลุ่มน้ำยาว

[/b]