ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[PIKuL]

สายลมหวนม้วนหลบลำต้นไม้
กิ่งก้านใบไหวสะบัดล้อลมเล่น
เสียงกระทบซาซาพาหนาวเย็น
คล้ายว่าเป็นเสียงสวรรค์จำนรรจา

ลำต้นไผ่ไหวเอนเบนตามลู่
ยอดมะปรางสล้างชูสู่เวหา
ผลมะกรูดร่วงหล่นทุกเวลา
ยามสายลมพัดพาแผ้วผ่านไป

แสงแดดอ่อนผ่อนลงเพราะความหนาว
ความอบอ้าวหายลับกับวันใหม่
ฤดูหนาวเข้าแล้วนะแก้วใจ
ต้องหันหาอ้อมกอดใครมาซุกนอน.

[โซ...เซอะเซอ]

…ลมหนาวเปลี่ยวเดียวดายปลายวัสสาน เหมันต์รานรุกเร้า มิเพลาผ่อน ใจหนาวนักรักมา ร้างราจร ซุกโคลงกลอน หวังไออุ่น ละมุนแทน โซ…เซอะเซอ 29 ตุลาคม 2568

[ViVee]

เปิดพัดลมห่มผ้าในหน้าหนาว
สะท้านราวกับน้ำแข็งแทงผิวหนัง
ห่อตัวเหมือนกุ้งน้อยจอมพลัง
ความหนาวยังสะท้านถึงภายใน

หากเปลี่ยนเป็นกอดกกอกอุ่นๆ
ทั้งคอยหนุนซุกซอนยามหลับใหล
ยังจะหนาวไหมหนอ...คลอเคลียใจ
คิดวกวนจนหลับไป...ถึงรุ่งเช้า.

ViVee

[โซ...เซอะเซอ]

…ตระกองกอดด้วยวลี ที่อวลอุ่น โอบละมุน ละม้าย คลี่คลายเหงา ปลุกฮึกเหิมล้นปรี่ หนีทึมเทา จนเมินเศร้าโศกนั้น เพียงสรรค์คำ บรรจงรินหยาดพจน์ หมดทั้งใจ เติมรอยยิ้มสดใส ไกลกลืนกล้ำ ปลดภาระร้อนรุ่ม รุมสกรัม ด้วยหยอกเย้า ลำนำ ฮัมเพลงคลอ อันบทกลอนอ่อนโยน จากโพ้นฟ้า ทรงคุณค่าหรือไม่ ใช่ร้องขอ ตราบเพียงมิตร นิดน้อย ยังคอยรอ เต็มตื้นต่อเติมใจ ให้แก่กัน โซ…เซอะเซอ 1 พฤศจิกายน 2568

[ViVee]

บรรจงคลี่แผ่นผืนคลื่นอักษร
ถ้อยวลีสะท้อนพิถีพิถัน
ตวัดรัดโอบกายทุกคืนวัน
ความเหน็บหนาวคราวนั้นพลันเบาบาง

อุ่นด้วยพจน์รจนารถปรารถนา
ข้ามจากโพ้นขอบฟ้าจวบรุ่งสาง
อุ่นไอรักสลักลึกถึงใจกลาง
รอบรรจบเส้นทาง..ระหว่างเรา.

ViVee

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ลมหนาว พัดมา พาใจเหงา
แสงและเงา เว้าวอน ออดอ้อนหา
ใจอุ่น กรุ่นไอ ในนิทรา
เพียงหลับตา คว้าไขว่ ไร้โมงยาม

[โซ...เซอะเซอ]

ลมหนาว ร้าวพา อุราร้าง ครั้นเหินห่าง อุ่นไอ ให้ไหวหวาม เอ่ยถึงรักฝากไป ไร้รูปนาม สุดห้ามปราม คลื่นความรัก ทะลักทะลาย โซ…เซอะเซอ 4 พฤศจิกายน 2568

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ลมหนาวคราพัดมา...พาหวาดหวั่น
เหตุผกผัน หนาวสั่น บั่นสลาย
เพียงแผ่วเบา ร้าวทั้งใจ ให้เจียนตาย
ฤดูหมาย ทำลายล้าง ไร้ร่องรอย

[PIKuL]

หนาวน้ำค้างพร่างพราวตามยอดหญ้า
จุดที่สูงเสียดฟ้า...ยังเอื้อมสอย
กรุ่นอายกลิ่นเมฆหมอกที่ล่องลอย
"ความหนาวเหน็บ"ก็ค่อย-ค่อยเข้าครอบงำ

สองมือกอดตนเองจนแนบแน่น
ความหนาวยังคงโลดแล่นทุกคืนค่ำ
หนาวหัวใจมิพอจะจดจำ
ยังจะหนาวกายซ้ำ...ย้ำจุดเดิม.

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ลมหนาวโชย โบยโบก กรรโชกใจ
ยืนสั่นไหว ไร้จุดพิง ยิ่งซ้ำเติม
กอดตัวเอง เปล่งเสียงแผ่ว คำถามเดิม
ไม่เพิ่มเติม ต่างจากเดิม ปีผ่านมา

เป็นปลายฝน ต้นหนาว ที่ร้าวราน
หยาดฝนหล่น ปนความหนาว คราวเหว่ว้า
มองออกไป นอกหน้าต่าง ไกลสุดตา
ไขว่และคว้า ไร้สิ่งใด ให้ยลยิน

[แป้งน้ำ]

ลมหนาวพัดบาดผิว

แต่ไม่เจ็บเท่ารอยริ้ว . .. ที่เธอทำฉันไว้

ในความทรงจำที่ย้อนย้ำซ้ำมาซ้ำไป

ภาพเธอชัดเจนกว่าใคร

แล้วฉันล่ะอยู่ตรงไหน . .. ของหัวใจเธอ~*

[กวินพัฒน์]

หนาวใดเล่าเท่าหนาวรักอยากประกาศ
หนาวประหลาดหนาวใจใฝ่เผยอ
เกินต้านหนาวร้าวใจเพราะไกลเธอ
เลยพร่ำเพ้อเพราะร้าวจึงหนาวนาน

หนาวลมหนาวสาวหายใจยิ่งหนาว
จะลืมร้าวตอนไหนจึงได้ผ่าน
ความเหงาใจในหนาวที่ร้าวราน
ทรมาณหัวใจใครช่วยที

กวินพัฒน์

[PIKuL]

"หนาว"ก็เพราะ..หัวใจขาดไออุ่น
ไร้ต้นทุนหนุนนำจำหมองศรี
จะหาความ"อุ่นร้อน"ที่พอดี
ก็ไม่มีแหล่งพำนัก "รัก"ของเรา

หากหนาวนี้พัดมาพาหวนกลับ
จำต้องนับเริ่มต้นบนความเหงา
อ้าแขนออก...โอบกอดฟ้า...สีเทา-เทา
กลืนความเศร้าเหงาลับกลับที่เดิม.

[ViVee]

ลมพัดมาพร้อมสายฝน ร่วงหล่น...ลงมาตามผิวหน้า ความเปียกปอน...ที่ได้รับมา ยังไม่หนาวเท่า...หัวใจ...ที่เหว่ว้าเพียงลำพัง ....ลมหนาวในหัวใจ... ผ้าห่มผืนใด...ก็ไม่อาจโอบอุ้มความหลัง ...ฉัน คิด ถึง เธอ จัง... มีเพียงความหวัง...ที่ยังสร้างความอบอุ่นในใจ. ViVee

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

หมอกยามเช้า ราวภาพวาด อากาศหนาว
แสงวิบวาว เป็นครั้งคราว เช้าสดใส
หนาวแล้วนะ เป็นนัยยะ ฤดูใหม่
ลืมตาตื่น ลุกขึ้นไว ไปทำงาน

[กรีนซี]

ท้องฟ้าสวยสดใสไอหมอกขาว
สายลมหนาว ทักทายชายผ้าม่าน
กุหลาบต้องฝนชูดอก ออกเบ่งบาน
ลมพัดผ่าน เช้าเดือนพฤศจิกา

คงจะดีมีใคร ยืนเคียงข้าง
นั่งชมหยาดน้ำค้างกลางใบหญ้า
จิบกาแฟถ้วยอุ่น-อุ่น คุ้นชินตา
ชวนมองฟ้าหน้าหนาวทุกคราวไป

กรีนซี

[PIKuL]

มิใช่เพราะ...ว่าหนาวจึงคิดถึง.. เพียงแต่..ในห้วงคำนึง..มันหนาวเหน็บอยู่เสมอ เส้นบางๆ...ระหว่าง แฟน กับ เพื่อนเกลอ เป็นสิ่งที่เธอ..ให้ความสำคัญ..ที่ต่างกันเหลือเกิน "รักฉัน"....จริงรึเปล่า? ไยจึงยังเหงา..และหนาวลึก..ใช่ผิวเผิน เพียงเสี้ยวเวลา...ที่เราร่วมทางเดิน ฉันก็รู้สึก...เป็นส่วนเกิน...ตลอดเวลา แต่เมื่อเธอ...อยู่กับเพื่อน สัญญาณเตือน..กลับแจ้งตอบฉันว่า นั่นคือ..."ชีวิตเธอ"...ตลอดมา แม้ในวันข้างหน้า...ฉันก็ยังเป็น..ส่วนเกิน..อยู่ดี