ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พยัญเสมอ]

นั่งตากแดดผิงไฟไล่ความหนาว
ที่เจ็บปวดรวดร้าวทั่วกายฉัน
หนาวแสบผิวสยิวทรวงช่วงเหมันต์
หนาวจนสั่นสะท้านไหวเพราะไอเย็น

ห่มผ้าห่มผืนใหญ่สุมไฟก่อ
แล้วนั่งออหน้าบ้านใครผ่านเห็น
กินข้าวข้างกองไฟใช่อยากเป็น
ความยากเข็ญบังคับต้องรับทำ

เรือนบ้านนอกคอกนาข้างฝาโปร่ง
มองดูโล่งลมพัดซัดกระหน่ำ
ไม่พอหลบความหนาวร้าวระกำ
ยิ่งคืนค่ำดึกดื่นสุดฝืนทน

จึงต้องนอนกลางดินกินกับพื้น
ข้างกองฟืนสุมไฟ...ให้หนาวร่น
หลับเป็นสุขหนักหนา...หมากับคน
กว่าผ่านพ้นหน้าหนาวช่างยาวนาน


สมัยเด็ก อยู่กระต๊อบตามบ้านนอก หลังคามุงด้วยหญ้าคาหรือใบระกำ ไม่ก็สังกะสี
ฝาบ้านถ้าไม่ทำจากไม้ก็หญ้าคา  ไม่พอจะกันลมหนาวได้  คนต้องลงมาก่อไฟผิง
ใช้ผ้ายางหรือเสื่อ ปูนอนข้างกองไฟ คนนอนด้านหนึ่ง  ส่วนหมาก็นอนอีกข้าง
บางทีก็ขุดเอามันสัมปะหลังหรือมันห้านาทีมาหมกไฟ กินที่ข้างกองไฟนั้นเลย
หน้าหนาวต่างจังหวัดหนาวทนหนาวนาน  ไม่เหมือนกับในกรุงเทพที่หนาวประเดี๋ยวประด๋าว


Orion264(มือขวา)
๒๖ มค ๒๕๕๗

[panthong.kh]

นั่งตากแดด ไม่ไหว ไอมันร้อน
ขอไปนอน ห่มผ้า ชายคาบ้าน
สวมถุงมือ ถุงเท้า เราชื่นบาน
รับประทาน ข้าวต้ม ผสมมัน

พร้อมไข่เค็ม หนึ่งใบ ให้แบ่งครึ่ง
อีกตำลึง ผัดฉ่า พาสุขสันต์
กินเสร็จสรรพ รีบไป ในฉับพลัน
โรงเรียนนั้น ห่างเกิน เดินประจำ

ถึงโรงเรียน เขียนอ่าน ผ่านครูสอน
ตากแดดตอน เช้าตรู่ ดูน่าขำ
เสื้อกันหนาว ตัวเดียว เทียวใส่ซ้ำ
เจ็ดวันนำ ไปซัก ตากครั้งเดียว

เป็นอย่างนี้ ยาวนาน วานขอร้อง
เพื่อนพี่น้อง ที่มี ยินดีเอี่ยว
แบ่งปันไป ให้บ้าง ทุกทางเทียว
หลังเขาเขียว หนาวนาน วานเห็นใจ
พันทอง
๒๖/๑/๕๗
จำได้ตอนเด็กๆ มีเสื้อกันหนาวอยู่ตัวเดียวใส่ห้าวัน เสาร์อาทิตย์ถึงจะได้ซัก
แม่ชอบต้มข้าวต้มใส่มัน หรือไม่ก็เผือกให้กินกับไข่เค็ม และผัดผักตำลึงใส่กากหมู
แบ่งกับพี่ชายสองคนก่อนไปโรงเรียน จนทุกวันนี้เบื่อไข่เค็มเอามากๆจ้า
 

[รัตนาวดี]

 


...นั่งเขียนกลอน ตรงนี้ ที่เหน็บหนาว
ฤดูยาว หยิบผ้า มาห่มใหม่
ผ้าต้องห่ม นั่งห่อ พออุ่นไอ
ทำอะไร ก็เครียด ขี้เกียจจัง...

...อุณหภูมิ ยิ่งลด ลงเรื่อยเรื่อย
หนาวจนเมื่อย ไขข้อ นั่งงอหลัง
เปิดฮีเตอร์ ไฟเปลือง เรื่องลำพัง
อนิจจัง ต้องทน จะบ่นใคร...


รัตนาวดี
 

ขณะนี้ หกองศาในห้องค่ะ