| 25 ธันวาคม 2011, 03:39:PM |
|
เปรียว
|
 |
« เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 03:39:PM » |
 ชุมชน
|
เป็นแสงแรกแห่งอรุณอุ่นไอหนาว
น้ำค้างพราวสดใสเกาะใบหญ้า
หมอกสีเทาลอยคว้างอย่างบางตา
นกเริงร่าร่ำร้องก้องพงไพร
ลมรำเพยพัดแผ่วแว่วยินเสียง
ดั่งสำเนียงเย้าหยอกดอกไม้ไหว
ภุมรินบินจากฝั่งฟากใด
หรือหลงใหลบุบผาแห่งราตรี
หอมอบอุ่นไอหนาวในเงาฝัน
ก่อนตะวันผ่านคุ้งรุ่งรังษี
สัมผัสแผ่วอบอุ่นสุนทรี
หวานวจีพร่ำพลอดว่ายอดรัก
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว
|
|
|
|
|
|
 ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, บูรพาท่าพระจันทร์, ♥หทัยกาญจน์♥, นางฟ้า ชาลี, ภู กวินท์, Prapacarn ❀, อริญชย์, สล่าผิน, รพีกาญจน์, sunthornvit, พิมพ์วาส, yaguza, ลมหนาว, บ้านริมโขง, ., Thammada, สะเลเต
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
|
|
|
บันทึกการเข้า
|
ในโลกที่สับสน...ยังมีคนที่จริงใจ
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 04:45:PM |
|
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
« ตอบ #1 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 04:45:PM » |
ชุมชน
|
อยากแจ้งนัย ให้รู้ อยู่เสมอ
แม้มิเจอ หวานใจ แต่ในฝัน
ยังร่วมเรียง เคียงคู่ อยู่ด้วยกัน
จวบตะวัน ส่องฟ้า จำลาจร
ใช้เพียงแต่ แค่ฝัน รังสรรค์สร้าง
แม้ทุกอย่าง เคียงกาย สายสมร
ล้วนแทนใจ ไปถึง ซึ่งบังอร
อย่าอาวรณ์ รอนสลด รันทดเลย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, นางฟ้า ชาลี, ภู กวินท์, Prapacarn ❀, อริญชย์, สล่าผิน, เปรียว, ♥หทัยกาญจน์♥, รพีกาญจน์, sunthornvit, พิมพ์วาส, yaguza, ลมหนาว, บ้านริมโขง, ., Thammada, สะเลเต
ข้อความนี้ มี 17 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
"สั้น-ตรงเป้า-เร้าใจ"
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 05:13:PM |
|
นางฟ้า ชาลี
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 05:13:PM » |
ชุมชน
|
เป็นแสงแรกแห่งอรุณอุ่นไอหนาว
น้ำค้างพราวสดใสเกาะใบหญ้า
หมอกสีเทาลอยคว้างอย่างบางตา
นกเริงร่าร่ำร้องก้องพงไพร
ลมรำเพยพัดแผ่วแว่วยินเสียง
ดั่งสำเนียงเย้าหยอกดอกไม้ไหว
ภุมรินบินจากฝั่งฟากใด
หรือหลงใหลบุบผาแห่งราตรี
หอมอบอุ่นไอหนาวในเงาฝัน
ก่อนตะวันผ่านคุ้งรุ่งรังษี
สัมผัสแผ่วอบอุ่นสุนทรี
หวานวจีพร่ำพลอดว่ายอดรัก
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว
ไออกอุ่น หนุนนอน ยังรอนร้าว
ไออกสาว พราวพรม ที่ห่มฝัน
ไออกเธอ อบอุ่น กรุ่นตะวัน
ไออกนั้น พลันจาก ซากรักลวง
เหลือแต่เพียง เงาใจ ใครคนนั้น
ที่ผ่านผัน บั่นใจ ให้รักร่วง
เธอหลอกกัน ฉันเป็น เช่นคนควง
เจ็บในห้วง หัวใจ ไร้คนมอง
นางฟ้า ชาลี |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : สุนันยา, Prapacarn ❀, อริญชย์, สล่าผิน, ♥หทัยกาญจน์♥, เปรียว, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, พิมพ์วาส, ลมหนาว, บ้านริมโขง, ., Thammada, สะเลเต
ข้อความนี้ มี 15 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 05:31:PM |
|
สุนันยา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 05:31:PM » |
ชุมชน
|
แสงแรกของอรุณ อุ่นเสมอ
ขอให้เธอ สดใส ไร้หม่นหมอง
ภาพอดีต กรีดใจ อย่าใฝ่ปอง
ลืมเถิดน้อง เรื่องราว ที่ร้าวทรวง
รับแสงแรก แห่งอรุณ ที่อุ่นเอื้อ
ไร้พิษเจือ พราวไสว ใต้แสงสรวง
รบคราบรอย ขื่นขมตรมทั้งปวง
ใสเหมือนดวง สุริยา คราอรุณ...
"สุนันยา" |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : Prapacarn ❀, ♥หทัยกาญจน์♥, เปรียว, รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, พิมพ์วาส, yaguza, ลมหนาว, บ้านริมโขง, สล่าผิน, ., Thammada, สะเลเต
ข้อความนี้ มี 14 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ชะตาชีวิต ลิขิตผกผัน....ดิ้นรนฝ่าฟัน..เพื่อฝันที่มี
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 06:04:PM |
|
เปรียว
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 06:04:PM » |
ชุมชน
|
อยากแจ้งนัย ให้รู้ อยู่เสมอ
แม้มิเจอ หวานใจ แต่ในฝัน
ยังร่วมเรียง เคียงคู่ อยู่ด้วยกัน
จวบตะวัน ส่องฟ้า จำลาจร
ใช้เพียงแต่ แค่ฝัน รังสรรค์สร้าง
แม้ทุกอย่าง เคียงกาย สายสมร
ล้วนแทนใจ ไปถึง ซึ่งบังอร
อย่าอาวรณ์ รอนสลด รันทดเลย.../
บูรพาท่าพระจันทร์
แม้เป็นเพียงความฝันฉันก็สุข
ลืมความทุกข์ความช้ำคำเฉลย
ขออิงแอบอกอุ่นที่คุ้นเคย
กับคำเอ่ยที่อ้างไม่ร้างรัก
ขอเพียงเธอจำจดทุกพจน์ถ้อย
ฉันยังคอยแนบชิดจิตตระหนัก
อุ่นแสงแรกฉานฉายเข้าทายทัก
หากว่าตักเธอว่าง..ขอวางใจ
เปรียว
|
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : รพีกาญจน์, บูรพาท่าพระจันทร์, sunthornvit, พิมพ์วาส, yaguza, ลมหนาว, บ้านริมโขง, สุนันยา, สล่าผิน, ., Thammada, สะเลเต
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ในโลกที่สับสน...ยังมีคนที่จริงใจ
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 06:13:PM |
|
เปรียว
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 06:13:PM » |
ชุมชน
|
ไออกอุ่น หนุนนอน ยังรอนร้าว
ไออกสาว พราวพรม ที่ห่มฝัน
ไออกเธอ อบอุ่น กรุ่นตะวัน
ไออกนั้น พลันจาก ซากรักลวง
เหลือแต่เพียง เงาใจ ใครคนนั้น
ที่ผ่านผัน บั่นใจ ให้รักร่วง
เธอหลอกกัน ฉันเป็น เช่นคนควง
เจ็บในห้วง หัวใจ ไร้คนมอง
นางฟ้า ชาลี ความเจ็บช้ำคงยังฝังกลางจิต
ใครลิขิตให้เราเศร้าหม่นหมอง
เมื่อเธอตัดเยื่อใยไม่หมายปอง
สุดประคองร้กชื่นให้ยืนยาว
หนาวหัวใจทุกครายามตาหลับ
ต้องแอบซับน้ำตาคืนฟ้าหนาว
เหมือนนิยายบทเดิมเพิ่มเรื่องราว
เป็นรอยร้าวเศร้าหมองครองน้ำตา
เปรียว
[/quote] |
|
|
|
|
|
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ : sunthornvit, บูรพาท่าพระจันทร์, พิมพ์วาส, yaguza, Music, ลมหนาว, บ้านริมโขง, สุนันยา, รพีกาญจน์, ., Thammada, สะเลเต
ข้อความนี้ มี 12 สมาชิก มาชื่นชม
|
บันทึกการเข้า
|
ในโลกที่สับสน...ยังมีคนที่จริงใจ
|
|
|
| 25 ธันวาคม 2011, 07:21:PM |
|
พิมพ์วาส
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2011, 07:21:PM » |
ชุมชน
|
แสงแรกรุ่งปรุงโลกพักโศกหาย
หนาววางวายคลายสิ้นผินลมหนา
ดอกหญ้าไวไพรพงดงพนา
กลิ่นบุปผาคราโปรยหอมโรยไป
ยลสำเนียง เสียงกระซิบหยิบติดอก
หมูวิหคผกผินยินเสียงใส
หมดสิ้นแล้วแพร้วสุขไม่ทุกข์ใจ
น้ำค้างไหวใคร่หายกำจายจร |
ความผกผันของเวลา เฉือนเจตนาของอารมณ์
|
|
|
| 26 ธันวาคม 2011, 02:07:PM |
|
|
|
| 26 ธันวาคม 2011, 02:16:PM |
|
สะเลเต
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 26 ธันวาคม 2011, 02:16:PM » |
ชุมชน
|
มิอยากห่างจากอกดั่งนกหนาว
กระซิบผ่าวเคียงปรางค์อย่างหน่วงหนัก
อกที่เราแอบอิงเคยพิงพัก
ยังสลักกลางจิตนิจนิรันดร์
เปรียว
รอแสงแรกแห่งอรุณอุ่นคลายหนาว
ลบปวดร้าวรานนักรักครั้งก่อน
ยากจะฝืนขืนข่มล้มตัวนอน
หวังแสงอ่อนอรุณ...พรุ่งนี้เช้า
วินาทีที่ผ่านแสนนานช้า
นั่งมองเข็มนาฬิกาเวลาเหงา
การรอคอยที่ผ่านแสนนานเนา
สายลมหนาวหลอกเย้า...เข้าหัวใจ
---สะเลเต--- |
|
|
|
|
| 26 ธันวาคม 2011, 03:09:PM |
|
sunthornvit
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 26 ธันวาคม 2011, 03:09:PM » |
ชุมชน
|
รอแสงแรกแห่งอรุณอุ่นคลายหนาว
ลบปวดร้าวรานนักรักครั้งก่อน
ยากจะฝืนขืนข่มล้มตัวนอน
หวังแสงอ่อนอรุณ...พรุ่งนี้เช้า
วินาทีที่ผ่านแสนนานช้า
นั่งมองเข็มนาฬิกาเวลาเหงา
การรอคอยที่ผ่านแสนนานเนา
สายลมหนาวหลอกเย้า...เข้าหัวใจ
---สะเลเต--- [/quote] อโณทัย ทาบทา เพ-ลารุ่ง
ทิวท้องทุ่ง บึงบาง กระจ่างใส
แดดอ่อนอ่อน เรื่อเรือง เหลืองรำไร
เช้าวันใหม่ สดชื่น น่ารื่นรมย์
ชนบท งดงาม ตามวิถี
ผู้คนมี น้ำใจ ไมตรีห่ม
ทุกบ้านช่อง ข้องเกี่ยว กันเกลียวกลม
ผูกพันเป็น สังคม อันร่มเย็น |
|
|
|
|
|
