.jpg)
| สายลมที่พัดหวน...อยู่บนฟ้าเบื้องบน ทุกอย่างดู "ท่วมท้น"...ไม่ว่าความรู้สึกไหน ดาวกระดาษ...ที่ฉันห้อหุ้มไว้ด้วย"หัวใจ" ยังไม่อาจจะบินไป...ในท่ามท้องนภา ทุกสิ่ง ที่กำลังจะถึงจุด "เริ่มต้น" มักจะอยู่ในจุดที่ต้อง "ดิ้นรน" ไขว่คว้า หากจุดมุ่งหมายเรา..คือโลดแล่นอยู่บนท้องนภา เส้นทางที่เราหมายคว้า....มันไม่ง่ายจริง-จริง จึงต้องมีสิ่งที่เรา...."ต้องแลกเปลี่ยน" เพื่อหมุนเวียนสิ่งที่เรามี ด้วยการ "เสียสละ" ใช่ "ละทิ้ง" "สมดุล" ที่ได้มา...อาจไม่ใช่...."การพึ่งพิง" แต่คือการที่สองเท้าวิ่ง...โดยยังไม่ถึงเส้นชัย อนุญาตให้ตัวเอง....ได้เหนื่อยเถอะนะ.... เราไม่จำเป็นต้อง "ปะทะ" ไปกับทุกเรื่องที่หลั่งไหล อ่อนล้า...ก็แค่นำพาตนเอง...กลับมาพักที่"หัวใจ" โอบกอดสองหัวไหล่เราไว้.....ด้วยสองมือ เมื่อกำลังของเรา....กลับมาอีกครั้ง ลมใต้ปีกที่ว่านั่น....อาจไม่ใช่เรื่องที่จำต้อง "ยึดถือ" "คุณค่า" ที่เคยกล่าวขาน..เป็นเพียงตำนานของการ "ร่ำลือ" เพราะความหมายนั่น....ลมนั้น..คือตัวเราเอง. |
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
