ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

ฤดูกาลหมุนวน
ลมหนาวกำลังจะกลับมาอีกหนหนึ่ง
นับถอยหลังสู่วันสิ้นปีอีกครั้งนึง
เริ่มต้นปีนี้ด้วยความคิดถึง . ..
ส่งความรักผ่านห้วงคำนึง . . . อยากฝันถึงทุกค่ำคืน

ปีนี้เป็นปีที่ยากมาก
กว่าจะผ่านช่วงทุกข์มันลำบาก . .. และขมขื่น
น้ำตาปริ่มแต่ไม่อาจปล่อยให้รินไหล ~
ได้แต่เก็บกลั้นความสะอื้น . .
. .. อยากทวงดวงตะวันให้หวนคืนใจ

เหมือนนกที่ไร้ลมใต้ปีก
ไม่รู้จะหลบหลีกพายุไปทิศทางไหน
เท่าที่มี . . ก็มอบให้ตัวเองหมดแล้วกำลังใจ
แต่มันไม่พอดีกับความอบอุ่นที่หายไป . .. สักนิดเลย~*

[กวินพัฒน์]

วิหคน้อยบินหลาท่ามฟ้าใหญ่
ทางแสนไกลบินพุ่งมุ่งสู่ฝัน
นับเวลาเท่าไหร่ใกล้ถึงวัน
กว่าถึงฝันของเจ้าเฝ้ารอคอย

เป็นเพียงคนเฝ้ามองบนท้องฟ้า
สกุณาจงไปอย่าได้ถอย
มิใช่ลมใต้ปีกแค่ซีกพลอย
กำลังใจเพียงน้อยคอยส่งไป


กวินพัฒน์

ขออภัยไม่ถนัดกลอนเปล่าครับ
 

[PIKuL]

สายลมที่พัดหวน...อยู่บนฟ้าเบื้องบน ทุกอย่างดู "ท่วมท้น"...ไม่ว่าความรู้สึกไหน ดาวกระดาษ...ที่ฉันห้อหุ้มไว้ด้วย"หัวใจ" ยังไม่อาจจะบินไป...ในท่ามท้องนภา ทุกสิ่ง ที่กำลังจะถึงจุด "เริ่มต้น" มักจะอยู่ในจุดที่ต้อง "ดิ้นรน" ไขว่คว้า หากจุดมุ่งหมายเรา..คือโลดแล่นอยู่บนท้องนภา เส้นทางที่เราหมายคว้า....มันไม่ง่ายจริง-จริง จึงต้องมีสิ่งที่เรา...."ต้องแลกเปลี่ยน" เพื่อหมุนเวียนสิ่งที่เรามี ด้วยการ "เสียสละ" ใช่ "ละทิ้ง" "สมดุล" ที่ได้มา...อาจไม่ใช่...."การพึ่งพิง" แต่คือการที่สองเท้าวิ่ง...โดยยังไม่ถึงเส้นชัย อนุญาตให้ตัวเอง....ได้เหนื่อยเถอะนะ.... เราไม่จำเป็นต้อง "ปะทะ" ไปกับทุกเรื่องที่หลั่งไหล อ่อนล้า...ก็แค่นำพาตนเอง...กลับมาพักที่"หัวใจ" โอบกอดสองหัวไหล่เราไว้.....ด้วยสองมือ เมื่อกำลังของเรา....กลับมาอีกครั้ง ลมใต้ปีกที่ว่านั่น....อาจไม่ใช่เรื่องที่จำต้อง "ยึดถือ" "คุณค่า" ที่เคยกล่าวขาน..เป็นเพียงตำนานของการ "ร่ำลือ" เพราะความหมายนั่น....ลมนั้น..คือตัวเราเอง.

[กัลมลี*]

ในแววตาปริ่มฝันอันแสนหวาน
ดวงใจปริ่มร้าวรานสักแค่ไหน
โอ้ความเศร้าเจ้างอกงามในยามใด
เก็บซ่อนไว้ภายใต้ในฤดี

หากจะหนีพึงหนีเพื่อตั้งหลัก
หากจะพักจงพักให้ใจย้อมสี
คืนพิรุณโปรยปรายไร้สุนทรีย์
ฉันอยู่นี่มีหัวใจไว้มอบรัก

ฉันมิใช่ลมอุ่นหนุนปีกล้า
เธอดั่งนกหาญกล้าท้าทุกข์หนัก
แม้ว่ายเวิ้งน้ำตามิว่างวรรค
ใจรักจักมิจางอยู่ข้างเธอ

[แป้งน้ำ]

ใจดั่งขนนก . . . ปลิวไปตกที่ปลายฟ้า
ส่วนร่างกายอ่อนล้า . .. ไปต่อไม่ไหว
จะมีไหมสักที่ ~ ที่ฉันหลับตาพักได้อย่างสบายใจ
มองเห็นแต่โลกกว้าง ~ ทางไกล
และหัวใจอันโหดร้าย . .. ของผู้คน~*

[PIKuL]

แม้โลกอาจจะ..ไม่ได้สวยงาม..ทุกอย่าง ท้องฟ้าก็ดันกว้างเกินไป...จนหัวใจรู้สึกสับสน ดอกไม้ริมทาง....ล้วนแฝงไปด้วย..ร้อยเล่ห์กล แม้กระทั่ง ฟ้า - ฝน ...ก็ทำเป็น.."เจ้าน้ำตา" แต่ในความ..ไม่สวยงามเหล่านี้.. กลับถูกแต่งแต้มไปด้วยความรู้สึกดี-ดี..ในใต้หล้า แม้เราจะอ่อนไหว...ไปบ้าง...ในบางเวลา.. ก็เป็นเพียงเพราะเราอาจจะ"เจ้าน้ำตา" ใน "บางวัน" ใจ...ประดุจดั่งขนนก.. ก็ขอให้เธอ ผิน ผก ....ไปตามคลื่นของความฝัน "ความจริง"....ล้วนมีสองด้านที่ "สำคัญ" ขอเพียงเธอ...อย่าได้หลงลืมมัน...ในบางเวลา.