ทั้งรู้ทัน-รู้ท่า...มาประกบ
ฉันจะหลบทางไหนให้ไกลเขา
ซื่อในสิ่งที่ซ่อนสะท้อนเงา
ไม่แบ่งเบาบางเปรย..ก็เลยอาย
การประชดลดละ..ที่ละนิด
ยิ่งเพี้ยนพิศจิตตกจุดหมกหมาย
หญิงเสียท่าก็โกรธพิโรธชาย
ไม่เว้นวายโน้มนึก..พิลึกดี
ประชดร่างสร้างภาพในคราบแกร่ง
ยิ่งคิดแข่งเรียกร้องยิ่งหมองศรี
ขอให้จากพรากกันชั่วพันปี
โดยไม่มี..กรรมต่อกัน..นั่นแหละงาม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
