.jpg)
ณ วันนี้เดินทางถึงทางแยก
รู้สึกแรกดีใจถึงจุดหมาย
แต่ยังคงไม่ใช่จุดสุดท้าย
ยังต้องคิดวุ่นวายทางไหนดี
ก้าวสุดท้ายที่ยังไปไม่ถึง
กลัวพลาดจึงดึงรั้งหนทางหนี
เผื่อพลาดพลั้งหากฟ้าไม่ปราณี
ใช้เวลาที่มีจวนขาดใจ
ก้าวไม่ผ่านหรือไม่ก้าวก็เท่ากัน
สุดท้ายคือจาบัลย์ฝันสลาย
จะต้องก้าวสักทางเสี่ยงเป็นตาย
แม้ว่าก้าวสุดท้ายจะไกลเกิน
เพราะไม่รู้ดูไม่ออกบอกไม่ถูก
เหมือนกระดูกแขวนคอดูเคอะเขิน
กลัวทุกสิ่งที่ทำมันขาดเกิน
กลัวเผชิญทางเปลี่ยวต้องเดียวดาย
ยิ่งคิดไปยิ่งไกลไร้จุดจบ
หาไม่พบแน่แท้ทางแก้ไข
ค่อยคิด ค่อยทำ ค่อยทำใจ
ปล่อยมันไปอะไรเกิดเดี๋ยวรู้เอง
รู้สึกแรกดีใจถึงจุดหมาย
แต่ยังคงไม่ใช่จุดสุดท้าย
ยังต้องคิดวุ่นวายทางไหนดี
ก้าวสุดท้ายที่ยังไปไม่ถึง
กลัวพลาดจึงดึงรั้งหนทางหนี
เผื่อพลาดพลั้งหากฟ้าไม่ปราณี
ใช้เวลาที่มีจวนขาดใจ
ก้าวไม่ผ่านหรือไม่ก้าวก็เท่ากัน
สุดท้ายคือจาบัลย์ฝันสลาย
จะต้องก้าวสักทางเสี่ยงเป็นตาย
แม้ว่าก้าวสุดท้ายจะไกลเกิน
เพราะไม่รู้ดูไม่ออกบอกไม่ถูก
เหมือนกระดูกแขวนคอดูเคอะเขิน
กลัวทุกสิ่งที่ทำมันขาดเกิน
กลัวเผชิญทางเปลี่ยวต้องเดียวดาย
ยิ่งคิดไปยิ่งไกลไร้จุดจบ
หาไม่พบแน่แท้ทางแก้ไข
ค่อยคิด ค่อยทำ ค่อยทำใจ
ปล่อยมันไปอะไรเกิดเดี๋ยวรู้เอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
