[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปู่ริน]

         

พรหมลิขิตขีดเส้นให้เผ่นโผน
วันที่โดนไล่ยิงต้องวิ่งว่อน
แต่น้องคงเข้าใจว่าจำจร
มิใช่ถอนความรักที่ปักใจ

กาลเวลาผ่านไปแต่ใจพี่
ยังเฝ้ารักภักดีมิหวั่นไหว
บัดนี้หลานสองเราเขาเยื่อใย
มาบอกให้ไปขอต่อยายเธอ

โอ้ เป็นบุญสองเราแล้วคราวนี้
แล้วสามีของน้องปองเสนอ
อยู่ไหนเล่าคนดีพี่อยากเจอ
รักเสมอพ่อดองทั้งสองเรา

หากบุพเพสันนิวาสประสาทรัก
คงเข้าทักทวงถามถึงความเก่า
ถ้าน้องยังอยู่เดียวไร้เสี้ยวเงา
พี่ขอเข้าดูแลนะแม่นาง 

“ไพร พนาวัลย์”

เนาะ ปู่ริน เอาใจช่วย เน้อ

อยากบอกให้เขารู้ดูอีกครั้ง
แต่ก็ยังไม่กล้าพาหม่นหมาง
ปัญหาเก่าเราคนทำต้องอำพราง
หากผัวนางรับไม่ได้ทำเช่นไร

คำปรองดองพูดง่ายแต่ใช้ยาก
สุดลำบากแสนยากเย็นเป็นไฉน
ทุกคนรักในศักดิ์ศรีเป็นจิตใจ
รับไม่ได้หากลบเหลี่ยม..กูไม่ยอม

ปู่..นั้นทำใจได้ไม่ยึดติด
แต่ญาติมิตรนวลฤทัยไม่ถนอม
หากคืนดีคงมีสุขมิตรมตรอม
แก่จนงอม  ยังคิดมาก...ไม่อยากตาย..

                ริน ดอนบูรพา
                                     ๑๔ ส.ค. ๕๕