ความจงรัก ภักดี ที่เธอให้
คงเหลือไว้ ปะปน ติดก้นถัง
เอาความรัก นักหนา ว่าจีรัง
โยนลงฝั่ง ละลาย กับสายธาร
แห้งสนิท ปิดแผล แค่ขี้เล็บ
รู้สึกเจ็บ เกาคัน มันพ้นผ่าน
คืนสับปลับ กลับไป ไม่ต้องการ
สิ้นซมซาน ทุเรศ กับ..เศษรัก!
รพีกาญจน์ 59
มอบให้เธอ ไปหมด อย่างสดใส
มอบให้เธอ ทั้งใจ ไยหาญหัก
มอบให้เธอ ทั้งสิ้น ถวิลนัก
มอบให้เธอ ที่รัก ภักดิ์ผู้เดียว
แต่เธอกลับ เมินเฉย ไม่เอ่ยตอบ
รักเริ่มกรอบ หมดสิทธิ์ คิดเฉลียว
ใช่สับปลับ หรอกหนอ ช่อใบเรียว
หญิงกลัวเหี่ยว ช้ำชอก ยอกกมล
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
