คืนเศษรักปักใจนั้นให้พี่
ตนเองรี่ปรี่นำคำเสนอ
หว่านโปรยรักมากมายผู้ชายเจอ
ให้หลงเพ้อละเมอครวญถึงนวลนาง
โอ้ทรามวัยใจเอยไม่เคยอิ่ม
อยากเชยชิมลิ้มร่ำจนค่ำสาง
รักคงหวานซ่านใจอยู่ไม่จาง
จนยากวางขว้างปาด้วยอาวรณ์
หากวันใดใครเขาเบื่อเจ้าแล้ว
คงไม่แคล้วแก้วตาอุราถอน
คิดคะนึงถึงชายเคียงกายนอน
ร้องเพลงอ้อนสมรศรีอย่างพี่ยา...
" บูรพ์ "
ยินพี่ชาย ครวญเพลง บรรเลงหวาน
แสนซาบซ่าน ตรึงจิต นึกอิจฉา
โอ้เวียงพิง อิงแอบ แนบอุรา
นอนหลับตา อาวรณ์ สะท้อนทรวง
โอ้น้ำตา ลาไทร ๙ึ้งใจนั่น
จูบเย้ยจันทร์ สองเรา เฝ้าสุดหวง
กล่อมนางนอน คืนนั้น หวั่นแดดวง
ฤทัยกลวง สิ้นหมด รสรักเรา
อยากหวนชื่น คืนกลับ ไปรับรัก
แต่เสียหลัก มั่นคง หลงอับเฉา
รักครั้งแรก แหลกแล้ว ไร้แววเนา
ทางรักเก่า นับแต่นี้ ไม่มีเธอ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
