[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[น้ำค้างกลางจันทร์]

รอยแผลเป็นในร่างมีจางหาย
ความเจ็บคลายหายสิ้นเหมือนบินหนี
แต่รอยแผลเจ็บหน่วงดวงฤดี
ตราบชีพมีต้องทนไม่พ้นจำ

โปรดอย่ารอดินฟ้ามาบรรจบ
ถึงดินกลบฝังหน้ายังน่าขำ
รู้ทั้งรู้ปวดแน่แต่ยังทำ
เปิดแผลย้ำทุกทีที่หายใจ

ฉันมองฟ้ามองดินจนชินแล้ว
เสียงที่แว่วใช่ส่งข่าวเล่าไปไหน
เป็นแค่เสียงปลุกปลอบตอบหัวใจ
ให้ก้าวได้เดินต่อพอพ้นวัน

เรื่องเจ็บปวดใช่ชำนาญแต่ด้านแล้ว
เหลือวี่แววรอยอาลัยเอาไว้ฝัน
เก็บสิ่งดีเรียงถ้อยร้อยรำพัน
เพราะรักมันฝังรากจนยากลืม

***********************