.jpg)
รอยแผลเป็นในร่างมีจางหาย
ความเจ็บคลายหายสิ้นเหมือนบินหนี
แต่รอยแผลเจ็บหน่วงดวงฤดี
ตราบชีพมีต้องทนไม่พ้นจำ
โปรดอย่ารอดินฟ้ามาบรรจบ
ถึงดินกลบฝังหน้ายังน่าขำ
รู้ทั้งรู้ปวดแน่แต่ยังทำ
เปิดแผลย้ำทุกทีที่หายใจ
ฉันมองฟ้ามองดินจนชินแล้ว
เสียงที่แว่วใช่ส่งข่าวเล่าไปไหน
เป็นแค่เสียงปลุกปลอบตอบหัวใจ
ให้ก้าวได้เดินต่อพอพ้นวัน
เรื่องเจ็บปวดใช่ชำนาญแต่ด้านแล้ว
เหลือวี่แววรอยอาลัยเอาไว้ฝัน
เก็บสิ่งดีเรียงถ้อยร้อยรำพัน
เพราะรักมันฝังรากจนยากลืม
***********************
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
