

อาจจะเป็น เพราะว่า ที่ผ่านมา
เธอเย็นชา กับฉัน จนห่างเหิน
เราคงไม่ มีวัน ร่วมทางเดิน
เห็นเธอเมิน แล้วใจ ฉันหายพลัน
จะให้ ฉันนั้น พูดอะไรไป
คนที่ใจ ฉันคิด และนึกฝัน
ไม่มีแม้ เงาเธอ ทุกคืนวัน
ในใจนั้น ไม่มีวัน จะหวนตาม
อาจจะเป็น เพราะเธอ ไม่เคยรู้
หรือว่าอยู่ ใกล้กัน ไม่เคยถาม
ไม่เคยมอง แลกัน ทุกโมงยาม
จะวู่วาม ว่าฉัน ได้อย่างไร
ใจที่มี เธอให้ เขาหมดแล้ว
เราคลาดแคล้ว กันนะ เธอรู้ไหม
กลับไปหา คนรัก ของเธอไป
ไม่มีใคร ไม่ทั้งนั้น ฉันอ่อนแรง





ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า