ความเจ็บปวดรวดร้าว...ของเช้านี้
เชิญพิรี้พิไร...เอาให้หนำ
ฉันนิ่งเฉยไม่คูณหารหรือขานคำ
เธองึมงำตามอารมณ์ข่มไม่ลง
อธิบายคล้ายแค่...คำแก้ต่าง
รู้ทุกอย่างเธอประชดเพราะหมดหลง
อกเริ่มสั่นหวั่นไหวใจพะวง
ว่าเราคง...จบกันก่อน ค่ำวัน
นึกไม่ออกคำพูดใด?...ให้เธอหยุด
เราสิ้นสุดเพราะชะตา...ช่างน่าขัน
หรือต้องจบ...เพราะพะวงไม่ตรงกัน
เป็นเช้าวันที่เจ็บปวด...ขอบวชใจ
ไม่ทานน้ำทานข้าว...เอาแต่ทุกข์
ขอซ่อนซุกกลอนเศร้า(อย่าเข้าใกล้)
เช้าอีกวัน...สัญญาไม่อาลัย
พร้อมจากไปโดยลำพัง...แม้วังเวง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
