โทษประหาร..
ยามคิดถึงเธอทีไรใจป่วนหนัก
เบ้าน้ำตาเอ่อทะลักมาเฉยเฉย
คิดถึงมากจนไม่อยากจากกันเลย
สุดจะเอ่ยยามเธอเผยเปรยว่าลา
สักกี่วันนานไหมหายคิดถึง
สักกี่เดือนกี่ปีจึงคลายหวลหา
อยู่อย่างนี้แสนเจ็บปวดรวดอุรา
วอนน้องยาพีงหายโกรธยกโทษพลัน
ปล่อยฉันตายตรงหน้าเธอคงดีกว่า
ก่อนจะเอ่ยคำลาที่หมายนั่น
เหมือนกระสุนนับร้อยยิงใจกัน
ผิดตรงไหนให้ประหาร..ฉันทั้งเป็น
ฉันเอง..
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
