ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เจ้าดอกรัก]

ฝากบทกลอนแสนหวานในคืนนี้
กระซิบถึงเธอคนดีก่อนหลับฝัน
ฝากสายลมเอื้อนเอ่ยความสัมพันธ์
ว่าฉันนั้นยังรักเธออย่างวันวาน
ฝากวจีว่ารักกับดวงดาว
ที่สกาวแต่งแต้มบนแผ่นฟ้า
ให้เธอได้ฟังคำรักทุกเวลา
อุ่นกายาเหมือนมีฉันอยู่ข้างเคียง
ฝากหัวใจไว้กับเธอสุดที่รัก
ยังแน่นหนักรักเธอไม่แปรผัน
ฝากดวงจันทร์เห่กล่อมยอดชีวัน
ให้คนไกลของฉันหลับฝันดี

[ไพร พนาวัลย์]

ฝากบทกลอนแสนหวานในคืนนี้
กระซิบถึงเธอคนดีก่อนหลับฝัน
ฝากสายลมเอื้อนเอ่ยความสัมพันธ์
ว่าฉันนั้นยังรักเธออย่างวันวาน
ฝากวจีว่ารักกับดวงดาว
ที่สกาวแต่งแต้มบนแผ่นฟ้า
ให้เธอได้ฟังคำรักทุกเวลา
อุ่นกายาเหมือนมีฉันอยู่ข้างเคียง
ฝากหัวใจไว้กับเธอสุดที่รัก
ยังแน่นหนักรักเธอไม่แปรผัน
ฝากดวงจันทร์เห่กล่อมยอดชีวัน
ให้คนไกลของฉันหลับฝันดี

เธอนั่งเขียน อยู่ที่ บ้านกลอนไทย
แต่คนไกล ซาบซึ้ง ตรึงทรวงนี้
แล้วจะให้ ฉันทำ ยังไงดี
กลอนโดนใจ อย่างนี้ ต้อง+1 ไปเลย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[masapaer]

แต่ละวันผันผ่านนานเท่าใด
สิ่งต่างต่างมากมายให้รุมเร้า
ปะทะเปรียบพายุทะลุเอา
ไม่รู้ทุกข์,สุข,เหงา ไม่เข้าใจ

ทุกคิดถึงพึงพิศติดใบหน้า
ยิ้มแซมแต้มอุรามิจางได้
ภาพออดอ้อนรำพันมิผันไป
กลับชัดในรู้สึกห้วงใจจินต์

เมื่อเธอไกลได้รู้เหงาอยู่นัก
เปรียบดังเงาตามตามปักไม่หักสิ้น
ถวิลหวนครวญคร่ำน้ำตาริน
ปานจะฉุดหยุดดิ้นสิ้นลมปราณ

ขอบคุณลุงปรางค์ที่ให้การชี้แนะค่ะ...  เลยสมบูรณ์ในใจน้อย ๆนี้ นะคะ

[พิมพิลาไลย]

รำพึงผ่าน แสงจันทร์ พลันแสงส่อง
ถ้าเธอมอง ขึ้นมา เห็นตาฉัน
ที่แฝงความ ห่วงใย ไปถึงกัน
ทุกคืนวัน ฉันห่วง นะดวงใจ

น้ำค้างหยด รดหน้า น้ำตาร่วง
ด้วยแสน ห่วงทรวงร้าว เธอหนาวไหม
แค่น้ำค้าง พร่างพราว หนาวจับใจ
แต่เธอไป ปะทะ หิมะแรง

อยากโอบกอด ดวงดาว คราวคิดถึง
เสมือนหนึ่ง กำลังใจ ให้เข้มแข็ง
เมื่อดาวโอบ กอดจันทร์ อันร้อนแรง
ช่วยสองแสง โอบกอด ยอดดวงใจ

พิมพิลาไลย

[มนฤทธิ์]

รำพึงผ่าน แสงจันทร์ พลันแสงส่อง
ถ้าเธอมอง ขึ้นมา เห็นตาฉัน
ที่แฝงความ ห่วงใย ไปถึงกัน
ทุกคืนวัน ฉันห่วง นะดวงใจ

น้ำค้างหยด รดหน้า น้ำตาร่วง
ด้วยแสน ห่วงทรวงร้าว เธอหนาวไหม
แค่น้ำค้าง พร่างพราว หนาวจับใจ
แต่เธอไป ปะทะ หิมะแรง

อยากโอบกอด ดวงดาว คราวคิดถึง
เสมือนหนึ่ง กำลังใจ ให้เข้มแข็ง
เมื่อดาวโอบ กอดจันทร์ อันร้อนแรง
ช่วยสองแสง โอบกอด ยอดดวงใจ

พิมพิลาไลย

เฝ้ามองจันทร์ฝันไปเกินไคว่คว้า
เห็นขี้ตาของเธอเพ้อไม่หาย
อยากจะมองสายตาเธอเผลอออกไป
จะยังไงยื่นทิชชูถูขี้ตา

 

[ตัวฉัน*]

๐สัญญาไว้เปิดเทอมจะกลับมา
ตัวน้องยาเฝ้ารอไม่เฉยเมย
ยังคิดถึงวันวานก่อนรักเคย
อยากจะเอ่ยบอกรักเธอทุกวัน

๐ถึงตัวห่างแต่รู้ไว้ใจยังใกล้   
มิมีใจให้ผู้อื่นอย่าอาสัญ
คำสัญญาที่กล่าวไว้มีให้กัน
น้องตัวฉัน*คนนี้มิลืมเลือน


 
คิดถึงคนไกลที่อยู๋ที่ระนอง รีบกลับมาไวไวนะ ... 
เปิดเทอมหวังว่าจะไม่ลืมกัน 

[ไพร พนาวัลย์]

แต่ละวัน ผ่านผัน วันผ่านไป
สิ่งต่างต่าง ช่างมากมาย ให้รุมเร้า
ปะทะเปรียบ เทียบพายุ ทะลุเอา
ไม่รู้ทุกข์ สุขหรือเหงา ไม่เข้าใจ

ทุกหายใจ ให้คะนึง ถึงใบหน้า
ยิ้มปริ่มแก้ม แต้มอุรา  มิห่างหาย
ภาพสะท้อน อ้อนรำพัน มิจางไป
แต่กลับชัด รู้สึกใน ห้วงใจจินต์

เมื่อเธอไกล จึงรู้ได้ ว่าใจเหงา
เปรียบดังเงา ก้าวตามไป ไม่หยุดสิ้น
ถวิลหวน ครวญคร่ำ น้ำตาริน
ปานหัวใจ ให้หยุดดิ้น สิ้นลมปราณ




มะสะแป....คิดถึงกลอนไทยจ้า...ไม่ว่างเลยช่วงนี้  ความเหงาความคิดถึงเป็นงี้นี่เองเนาะ..
คิดถึงลุงปรางค์คนไกลนะคะ..

ขอบคุณลุงปรางค์ที่ให้การชี้แนะค่ะ...  เลยสมบูรณ์ในใจน้อย ๆนี้ นะคะ

ขอขอบใจ เธอจัง ยังคิดถึง
สุดซาบซึ้ง ตรึงจิต ลิขิตสาร
แม้อยู่ไกล เหมือนใกล้ ในเรือนชาน
ดั่งลูกหลาน ว่านเครือ เนื้อในตน

มองท้องฟ้า คืนนี้ มีจันทร์แจ่ม
สวยแอร่ม แต้มสุข ทุกแห่งหน
ขออวยชัย ให้พร เธอทุกคน
จงสุขล้น ร่ำรวย สวยทวี

เรียนหนังสือ ให้เก่ง และฉลาด
แล้วมุ่งมาด ทำงาน ในหน้าที่
จงขยัน หมั่นเพียร เลี้ยงชีวี
เป็นคนดี ศรีสังคม ชนชื่นใจ

 

“ปรางค์  สามยอด”

[อินทรีย์ขาว]

๐สัญญาไว้เปิดเทอมจะกลับมา
ตัวน้องยาเฝ้ารอไม่เฉยเมย
ยังคิดถึงวันวานก่อนรักเคย
อยากจะเอ่ยบอกรักเธอทุกวัน

๐ถึงตัวห่างแต่รู้ไว้ใจยังใกล้   
มิมีใจให้ผู้อื่นอย่าอาสัญ
คำสัญญาที่กล่าวไว้มีให้กัน
น้องตัวฉัน*คนนี้มิลืมเลือน


 
คิดถึงคนไกลที่อยู๋ที่ระนอง รีบกลับมาไวไวนะ ... 
เปิดเทอมหวังว่าจะไม่ลืมกัน 

คิดถึงคนไกลดูใจยาก
คงไม่มากถ้าหากอยากให้คิดถึง
แทนคนเก่าที่เราคิดรำพึง
อินทรีย์เอ่ยซึ่งขอบใจจัง

[กวีพเนจร]

คิดถึงคน...ที่อยู่แสนไกล
ไม่ว่าอยู่ตรงไหน...แม้ในความฝัน
ยังคงรัก...คงคิดถึง...อยู่ทุกวัน
แม้เธอนั้น...ห่างกาย...วานสายลม