แม่ดอกฟ้า เลอองค์ คงยลโฉม
สราญโลม เร้าลาย แห่งสายปัด
ที่ร้อยรวง พวงหมาย ไข่มุกคัด
ที่เจนจัด จบจง คงหลงเพลิน
เมื่อเจ้ามอง แม้นข้าฯ เช่นหมาวัด
เหตุใดจัด หมาเห่า แล้วเจ้าเขิน
แท้ใจจริง หญิงงาม ที่ทำเมิน
เพียงแก้เขิน แท้เมียงมอง สองเนตรนัย
มาสบสาย นัยนา กับข้าฯ เถิด
อย่าเตลิด ลืมองค์ คงหมองไหม้
ด้วยเทือกเถา แห่งเหล่ากอ เจ้าก็ไย
มิใช่ไกล ข้างวัด ถนัดจำ
แค่ข้ามคลอง มองปราย ก็กรายผ่าน
กับวันวาน หมายใจ ไยถลำ
จึงเลยล่วง ห้วงผ่าน การกระทำ
มาตอกย้ำ คำตรม ให้ลมปราย
มาเถิดนวล ดอกฟ้า กับหมาวัด
มิใช่ขัด ใช่เขิน จนเกินหมาย
มีมากแล้ว แก้วตา ไม่น่าอาย
ก็แค่ลาย แต่งแต้ม ให้แซมงาม
อย่าลืมองค์ คงความ แห่งครั้งเก่า
ก็เพียงเจ้า ชุบย้อม ให้หอมหวาม
แต่ก็กา ชาติองค์ ของนงราม
หากสีท่าม ท่วมออก คงลอกดำ
มาอยู่เรียง เคียงข้าฯ แค่หมาวัด
ถึงเห่าจัด แต่รักให้ ใช่แค่ขำ
เป็นโสน เคียงข้าฯ หมาวัดจำ
จึงจะย้ำ เสพสม อารมณ์ครวญฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
สราญโลม เร้าลาย แห่งสายปัด
ที่ร้อยรวง พวงหมาย ไข่มุกคัด
ที่เจนจัด จบจง คงหลงเพลิน
เมื่อเจ้ามอง แม้นข้าฯ เช่นหมาวัด
เหตุใดจัด หมาเห่า แล้วเจ้าเขิน
แท้ใจจริง หญิงงาม ที่ทำเมิน
เพียงแก้เขิน แท้เมียงมอง สองเนตรนัย
มาสบสาย นัยนา กับข้าฯ เถิด
อย่าเตลิด ลืมองค์ คงหมองไหม้
ด้วยเทือกเถา แห่งเหล่ากอ เจ้าก็ไย
มิใช่ไกล ข้างวัด ถนัดจำ
แค่ข้ามคลอง มองปราย ก็กรายผ่าน
กับวันวาน หมายใจ ไยถลำ
จึงเลยล่วง ห้วงผ่าน การกระทำ
มาตอกย้ำ คำตรม ให้ลมปราย
มาเถิดนวล ดอกฟ้า กับหมาวัด
มิใช่ขัด ใช่เขิน จนเกินหมาย
มีมากแล้ว แก้วตา ไม่น่าอาย
ก็แค่ลาย แต่งแต้ม ให้แซมงาม
อย่าลืมองค์ คงความ แห่งครั้งเก่า
ก็เพียงเจ้า ชุบย้อม ให้หอมหวาม
แต่ก็กา ชาติองค์ ของนงราม
หากสีท่าม ท่วมออก คงลอกดำ
มาอยู่เรียง เคียงข้าฯ แค่หมาวัด
ถึงเห่าจัด แต่รักให้ ใช่แค่ขำ
เป็นโสน เคียงข้าฯ หมาวัดจำ
จึงจะย้ำ เสพสม อารมณ์ครวญฯ
~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
