ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เฮยอิง]

สูดโมงยามท่ามเช้าที่เบาเรียบ

วางใจเงียบเงียบก่อนเคยอ่อนล้า

นั่งทบทวนหวนคิดถึงเวลา

ที่รุดหน้าผ่าร้อนร้าวมายาวนาน

เกินไปไหมในชีวิตของมนุษย์

เมื่อถึงจุดยุตินิยามหวาน

ฝืนหรือเปล่าระหว่างเงาของวันวาน

ฤดูผ่านวันหนาวคงร้าวใจ

หยุดเสียทีดีไหมในวันนี้

เมื่อทางที่เดินต่อต่อไม่ไหว

ก็ควรหยุดหยุดเดินเผินเผินไป

ดีกว่าไร้เยื่อใยในรักกัน. . .

ฝืนต่อเพื่ออะไรในวันหน้า

เมื่อมันล้ากว่าจะเป็นเช่นดั่งฝัน

รักไม่ได้แต่ไม่ใช่ไม่รักกัน

ปล่อยเธอ-ฉันปล่อยรักนั้น"มันไม่จริง"

[สุนันยา]

คงยากปล่อย ใจรัก หักใจฝืน
อย่าหยิบยื่น คำรัก ผลักทุกสิ่ง
เมื่อส่วนลึก ห้วงใน ยังไหวติง
ไยจะทิ้ง รักเรา ให้เฉาตรม

เหตุผลใด ไหนเลย นำเอ่ยอ้าง
ระหว่างทาง สายนี้ มีหวานขม
หากมีใจ ควรรั้ง อย่าสร้างปม
ให้เป็นรอย ระทม ถมวิญญาณ์

รักก็คือ ความรัก ภักดีแน่น
เป็นเหมือนแกน ซี่ใน ให้ความหวาน
ชุบใจเหงา ให้รื่น ชื่นสราญ
อย่าหักหาญ รักเลย "อย่าเอ่ยลา"


"สุนันยา"

[นางฟ้า ชาลี]

หากปล่อยรัก ผลักไส ในใจเศร้า
หากความเหงา ร้าวทรวง ยังห่วงหา
หากมองเห็น เป็นเรื่อง เบื้องมายา
หากว่าล้า อ่อนแรง จงแกร่งยืน

เก็บทุกสิ่ง นิ่งไว้ ในใจเจ้า
เก็บความเขลา  เร่าร้อน ซ่อนความขื่น
เก็บสิ่งดี ที่ได้ ในวานซืน
เก็บไว้ชื่น ฉ่ำทรวง ทวงรักคืน

  นางฟ้า  ชาลี

[กังวาน]

เรารักกันฉันรู้อยู่เต็มอก
ไม่ตลกตรงที่มีปัญหา
ทั้งเธอฉันมีคู่รู้เต็มตา
แต่เวลาทำให้พบสบรักกัน

ทำอย่างไรกันเล่าเข้าใจด้วย
เธอจงช่วยจากไปไกลไกลฉัน
หากพลาดพลั้งใกล้ชิดอาจติดพัน
ขอ"สุนันยา"เข้าใจไม่ต้องรอ

[Music]

๐......บุษบารำพึง........๐

ปล่อยดวงใจไหลเรื่อยเมื่อยค่อยหยุด
มิสิ้นสุด-หลากล้น-เวียนวนล่อ
เดี๋ยวก็แรง-เดี๋ยวเฉื่อย-เหนื่อยไม่พอ
เชี่ยวเป็นบ้า-เป็นบอในบางที

ด้วยภาระสาหัส...มันกัดกร่อน
อยากใจอ่อนกลับตะแบงเร่งแซงหนี
ดุจขนนก.ภูผา.ดุจฝาชี
เป็นกุมภีล์.สินสมุทร.ยากสุดเดา

ยอมรับจ้างสร้างภาพอาบน้ำผึ้ง
อยากให้ทึ่งว่าเท่ห์ร้อยเล่ห์เหงา
จินตนาสาสม...หรือซมเซา
อยู่ที่เราขืนขัด...หรือศรัทธา

ปล่อยดวงใจไหลเอื่อยเหนื่อยสักพัก
ค่อยชะงัก..วางแผนให้แขนขา
หยุดวิ่งตามความเท่าทัน..ใช้ปัญญา
ค่อยกลับมา..ตั้งต้นเป็นคนเดิม
......๑๐๙๑๓......

 

[เฮยอิง]

คงยากปล่อย ใจรัก หักใจฝืน
อย่าหยิบยื่น คำรัก ผลักทุกสิ่ง
เมื่อส่วนลึก ห้วงใน ยังไหวติง
ไยจะทิ้ง รักเรา ให้เฉาตรม

เหตุผลใด ไหนเลย นำเอ่ยอ้าง
ระหว่างทาง สายนี้ มีหวานขม
หากมีใจ ควรรั้ง อย่าสร้างปม
ให้เป็นรอย ระทม ถมวิญญาณ์

รักก็คือ ความรัก ภักดีแน่น
เป็นเหมือนแกน ซี่ใน ให้ความหวาน
ชุบใจเหงา ให้รื่น ชื่นสราญ
อย่าหักหาญ รักเลย "อย่าเอ่ยลา"


"สุนันยา"

คงต้องปล่อยรอยรักที่หนักแน่น

ท่ามดินแดนแห่งรักแม้หนักหนา

แต่เมื่อทางร้างร้าวคราวน้ำตา

จำต้องลาเพราะรัก. .มันหักไป

บนรอยแตกแยกทางระหว่างเรา

คงเหลือเงาเบาบางอย่างอ่อนไหว

เธอจะอยู่คู่ฉันแม้วันใด

อยู่ในใจในฝันนิรันด์กาล. . .

 


สวัสดีครับพี่สุนันยา^ ^

หากปล่อยรัก ผลักไส ในใจเศร้า
หากปวดร้าว เหงาทรวง ยังห่วงหา
หากมองเห็น เป็นเรื่อง เบื้องมายา
หากว่าล้า อ่อนแรง กับแสงเรือง

เก็บทุกสิ่ง นิ่งไว้ ในใจเจ้า
เก็บความร้าว  รุ่มร้อน ซ่อนความเสี่ยง
เก็บสิ่งดี ที่ได้ แต่เนืองเนือง
เก็บไว้เลี้ยง หัวใจ ในวันลา

  นางฟ้า  ชาลี

จะเก็บห้วงท่วงทำนองของความรัก

ให้แน่นหนักสลักไว้ในห่วงหา

ความรู้สึกหมดสิ้นในวิญญา

เก็บเวลาของเราที่เข้าใจ

เก็บทุกเรื่องใต้เบื้องฟ้าคำว่าเรา

ความแผ่วเบาเงาสะท้อนความอ่อนไหว

ฉันจะเก็บรักที่มอดตลอดไป

แต่หัวใจเก็บเขาไว้ไม่ไหวเลย

ปล่อยดวงใจไหลเรื่อยเหนื่อยค่อยหยุด
มิสิ้นสุด-หลากล้น-ทั้งวนล่อ
เดี๋ยวก็แรง-เดี๋ยวก็เฉื่อย-เมื่อยก็พอ
ไม่ละออหนาวเย็นเป็นบางที

ด้วยภาระสาหัส...มันกัดกร่อน
อยากใจอ่อนกลับตะแบงแรงเต็มที่
ดุจขนนก.ภูผา.ดุจฝาชี
เป็นกุมภีล์.สินสมุทร.ยากสุดเดา

ยอมรับจ้างสร้างภาพอาบน้ำผึ้ง
อยากให้ทึ่งว่าเท่ห์ร้อยเล่ห์เข้า
จินตนาสาสม...หรือซมเซา
อยู่ที่เราขืนขัด...หรือศรัทธา

ปล่อยดวงใจไหลเอื่อยเหนื่อยสักพัก
ค่อยชะงัก..วางแผนให้แขนขา
หยุดวิ่งตามความเท่าทัน..ของปัญญา
ค่อยกลับมา..ตั้งต้นเป็นคนเดิม

 

ปล่อยหัวใจไหลรินสู่สินธ์ุธาร

ดังคำขานนานเนาที่เล่าเพิ่ม

อยากจะกลับกลับเป็นเช่นคนเดิม

แต่ใจเริ่มผ่อนล้ากว่าคืนวัน

วางหัวใจในสายนภากาศ

ลองขีดวาดสวมเส้นเป็นมวยขวัญ

มองผ่านนามความยุ่งโหมที่โรมรัน

ขอปล่อยมันสักวันเถิดหัวใจ. . .

เผื่อสายน้ำลำธารวิมานเมฆ

จะช่วยเสกเบรกนามความหวั่นไหว

บนรอยเก่าสองเรายังเข้าใจ

แต่รอยใหม่ใครเล่าเขาจะรู้. . .







สวัสดีครับพี่พี่  ขอบคุณที่แวะเวียนมาร่วมแจมครับ

[บูรพาท่าพระจันทร์]

ปล่อยดวงใจไหลเรื่อยเหนื่อยค่อยหยุด
มิสิ้นสุด-หลากล้น-ทั้งวนล่อ
เดี๋ยวก็แรง-เดี๋ยวก็เฉื่อย-เมื่อยก็พอ
ไม่ละออหนาวเย็นเป็นบางที

ด้วยภาระสาหัส...มันกัดกร่อน
อยากใจอ่อนกลับตะแบงแรงเต็มที่
ดุจขนนก.ภูผา.ดุจฝาชี
เป็นกุมภีล์.สินสมุทร.ยากสุดเดา

ยอมรับจ้างสร้างภาพอาบน้ำผึ้ง
อยากให้ทึ่งว่าเท่ห์ร้อยเล่ห์เข้า
จินตนาสาสม...หรือซมเซา
อยู่ที่เราขืนขัด...หรือศรัทธา

ปล่อยดวงใจไหลเอื่อยเหนื่อยสักพัก
ค่อยชะงัก..วางแผนให้แขนขา
หยุดวิ่งตามความเท่าทัน..ของปัญญา
ค่อยกลับมา..ตั้งต้นเป็นคนเดิม

 [/font][/size][/color]

ปล่อยเวลา พร่าหลง พะวงเปล่า
ด้วยมัวเมา เขลานัก อีกรักเสริม
ประสบการณ์ มิพอ มาต่อเติม
ความฮึกเหิม เพิ่มใหม่ จนใจพัง

เก็บคืนกลับ ยับเยิน ความเพลินหลง
แล้วผจง ลงลึก ผนึกฝัง
ลั่นดาลใจ ทับตาม ด้วยความชัง
ใส่กรงขัง สั่งลา ความบ้าเพลิน.../

บูรพาท่าพระจันทร์

[my smile]

ปล่อยให้กาลเวลา..ลบเลือนทุกสิ่ง
ตอนนี้ไม่ควรหยุดนิ่ง.สำนึกว่า.ต้องวิ่งสานต่อความฝัน
ช่วงวินาทีที่โหดร้าย.หนึ่ง.สอง.สาม.สี่..ร้อยหมื่นพัน
ละเลย.แล้วทิ้งไว้ตรงนั้น..ไม่ยึดติด..ไม่จมดิ่งตามไป

หากคิดถึง..แล้วมีหยาดน้ำตา
มองไปหนทางหน้า..เข้มแข็งเข้าไว้
เมื่อถูกทำลายให้ตัดพ้อ..สัมพันธ์ที่ตั้งใจ
พรุ่งนี้คือวันใหม่..ความเจ็บช้ำปล่อยทิ้งไว้..ที่กาลเวลา

[amika29]

หยุดเสียทีดีไหมในวันนี้
เมื่อทางที่เดินต่อต่อไม่ไหว
ก็ควรหยุดหยุดเดินเผินเผินไป
ดีกว่าไร้เยื่อใยในรักกัน. . .
 

พั ก ก่ อ น . . . . สั ก นิ ด ดี ก ว่ า ไ ห ม
เติมเรี่ยวแรงให้หัวใจพอได้ฝัน
อย่าเพิ่งตัดรอน...เพราะความเหนื่อยอ่อนที่พบมัน
อย่าเพิ่งปล่อยมือฉัน...เรารักกันไม่ใช่หรือคนดี

. . . ปั ญ ห  า ก็ แ ค่ . . ปั ญ ห า
มีไว้เผชิญหน้า...ไม่ใช่เพื่อหนี
มานั่งตรงนี้ก่อน..ทิ้งความร้าวรอนที่มี
อย่ารอนร้าวคนเดียวแบบนี้...ฉันเองก็เสียใจ
                       
. . . รู้ ว่ า เ ธ อ เ ห นื่ อ ย . . . แ ล ะ ล้ า . .. .
...แต่ขอร้องอย่าทำแบบนี้เลยนะ...รับไม่ไหว
เพราะเรารักกัน...และฉันไม่มีวันปล่อยมันไป
อุปสรรคจะมากขนาดไหน...ฉันพร้อมสู้ไปกับเธอ

เอ-มิ-กา

[เฮยอิง]

หยุดเสียทีดีไหมในวันนี้
เมื่อทางที่เดินต่อต่อไม่ไหว
ก็ควรหยุดหยุดเดินเผินเผินไป
ดีกว่าไร้เยื่อใยในรักกัน. . .
 

พั ก ก่ อ น . . . . สั ก นิ ด ดี ก ว่ า ไ ห ม
เติมเรี่ยวแรงให้หัวใจพอได้ฝัน
อย่าเพิ่งตัดรอน...เพราะความเหนื่อยอ่อนที่พบมัน
อย่าเพิ่งปล่อยมือฉัน...เรารักกันไม่ใช่หรือคนดี

. . . ปั ญ ห  า ก็ แ ค่ . . ปั ญ ห า
มีไว้เผชิญหน้า...ไม่ใช่เพื่อหนี
มานั่งตรงนี้ก่อน..ทิ้งความร้าวรอนที่มี
อย่ารอนร้าวคนเดียวแบบนี้...ฉันเองก็เสียใจ
                       
. . . รู้ ว่ า เ ธ อ เ ห นื่ อ ย . . . แ ล ะ ล้ า . .. .
...แต่ขอร้องอย่าทำแบบนี้เลยนะ...รับไม่ไหว
เพราะเรารักกัน...และฉันไม่มีวันปล่อยมันไป
อุปสรรคจะมากขนาดไหน...ฉันพร้อมสู้ไปกับเธอ

เอ-มิ-กา

ขอหลบมาทบทวนคืนวันเก่าเก่า

ว่าเป็นแค่เพียงเงา. .หรือเราแค่พร่ำเพ้อ

หวั่นหวั่นไหวไหวในวันที่ได้พบเจอ

ก่อนที่ฉันและเธอจะตกลงเป็นแฟนกัน

เดียวดายทุกครั้งหรือเปล่าเวลาเราอยู่ใกล้

ความรักคือความรักที่มีให้หรือแค่ในความฝัน

เมื่อทางที่โรยดอกไม้เริ่มแห้งตายลงทุกวัน

ก็จึงควรรีบจบความสัมพันธ์เพื่อจากลา

. . .ดีกว่าฝืนต่อไปให้ยิ่งเจ็บ. . .

จนยากเกินจะเก็บความทรงจำในวันหน้า

ขอเก็บเธอที่แสนดีไว้ในนี้ในกล่องกาลเวลา

ให้เธอเป็นเจ้าหญิงในราวฟ้าเพียงทุกครั้งที่หลับตา. .ก็พอ