ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บ้านกลอนไทย]

ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน กรกฎาคม ๒๕๕๕ ... "รำลึกคุณมารดา"
(หมดเขตรับกลอนวันที่  ๓๑ กรกฎาคม ๒๕๕๕)

ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่

กติกา 
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-2 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ ส่วนกรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิม
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-2 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทน ส่วนผลการประกวดจะยังประกาศและเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล   
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที   

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ 

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[uddyart]

ชื่อเรื่อง...ความหวังของแม่

ผู้แต่ง....แม่กลอง

คือใครหนอไกวเปลเห่กล่อมเจ้า   
คือใครเล่าคอยคุ้มภัยไม่หน่ายหนี
คือใครหนอป้อนข้าวเฝ้าคลอคลี   
คือใครเล่าคอยพัดวีไม่ห่างไกล

คือใครหนอโอบกอดเจ้ายามหนาวเหน็บ     
คือใครเล่ายอมเจ็บแทนเจ้าได้
คือใครหนอพร่ำสอนเจ้าเผ้าห่วงใย         
คือใครเล่าใช้หัวใจซับน้ำตา

คือแม่ที่ยิ่งใหญ่ในใจลูก             
คือแม่ที่พันผูกลูกหนักหนา
คือแม่ที่ห่วงใยลูกทุกเวลา         
คือแม่ที่เป็นหมอยารักษาใจ

เพียงหวังเจ้าเป็นคนดีรู้ดีชั่ว     
 เพียงหวังเจ้ากลับตัวรู้แก้ไข
เพียงหวังเจ้าเป็นคนดีศรีชาติไทย
เพียงหวังเจ้าเติบใหญ่ได้มั่นคง

ขอเพียงอยากให้เจ้าถึงฝั่งฝัน                   
ขอเพียงนั้นแม่พอใจในประสงค์
ขอเพียงเจ้าดูแลแม่ยามแก่ลง   
ขอเพียงจงปิดตาแม่ยามแก่ตาย





 

[juan chumpol]

   





                                                     ชื่อบทกลอน     รำลึกคุณมารดา
                                                      ชื่อผู้แต่ง     Juan  Chumpol
    แสนลำบากยากเข็ญลำเค็ญเหลือ
     ไม่น่าเชื่ออุ้มครรภ์นั้นแสนเข็ญ
   เบื่ออาหารหลายหลากฝากบอกเว้น
    คลื่นไส้อาเจียนเห็นเป็นวิงเวียน
                                  ไม่ได้หลับได้นอนผ่อนใจกาย
                               ปวดหลังหายเมื่อยล้าเฉื่อยชาเปลื่ยน
                                 รูปร่างแปรเพี้ยนไปไม่ค่อยเนียน
                                อารมณ์เปลื่ยนแปรป่วนกวนรวนเร
                                                              ทศมาสพาดผ่านเกิดลูกน้อย
                                                             สมหวังคอยพลอยปลื้มชื่นมื่นเฮ้
                                                                  ร้องไห้จ้าหิวนมปมเกเร
                                                                เดี่ยวก็เฮสนุกทุกข์ไม่เยือน
                                                                                      สอนตั้งไข่ให้เดินเจริญไว้
                                                                                  เรียกแม่ได้คำเดียวเที่ยวย้ำเกลื่อน
                                                                                     เป็นพ่อแม่แลครูอยู่คอยเตือน
                                                                                       ให้แชร์เชือนห่วงหาอาทร
                                                                                                             สอนให้เป็นคนดีศรีท้องถิ่น
                                                                                                               ไม่โกงกินสิ้นชาติอดิศร
                                                                                                                กตัญญูคุณบิดามารดร
                                                                                                               เอื้ออาทรจุนเจือเมื่อชรา

                                                     

                                                                                                                           
                                                         




                                                         ............................
                             

เ

[Albert2469]

ชื่อบทกลอน     รำลึกคุณมารดา
                 ชื่อผู้แต่ง     อัลเบิร์ต ทิงนองนอย
           
                                                  น้ำตารินหลั่งไหลใครช่วยซับ     
                                                  อ้อมแขนจับอุ่นไอหาใครเหมือน
                                                  ก่อนหกล้มใครเล่าเฝ้าย้ำเตือน       
                                                  ไม่มีเพื่อนใครอยู่เคียงข้างเรา
                                                  ทุกข์มาปัญหาก่อใครช่วยแก้       
                                                  มีเพียงแต่ยามสุขเคยลืมเขา
                                                  หากวันหน้าเขาไม่อยู่เหลือเพียงเรา   
                                                  ให้นึกเอาว่าใครจะนั่งคอย..... 

[ส.เชื้อจันทร์]

ชื่อกลอน : ..."รำลึกคุณมารดา"...
ผู้แต่ง: ...ส.เชื้อจันทร์...



...ให้โอกาสลืมตามาดูโลก
ปัดเป่าโศกและทุกข์ป้อนสุขศานติ์
รักที่สุดห่วงหวงดั่งดวงมาน
ป้องภัยพาลให้ลูกทุกวันคืน

ยามมีครรภ์อึดอัดและขัดข้อง
ตัวแม่ต้องลำบากก็ทนฝืน
จะกิน นอน เดิน นั่ง หรือลุกยืน
ใจแม่ตื่นระวังทุกครั้งคราว

เคยไปไหนมาไหนไม่ลำบาก
นึกคิดอยากได้อะไรเมื่อวัยสาว
พอตั้งท้องแม่ตัดทุกเรื่องราว
"สองมือ-เท้า" เพื่อจอมขวัญแต่นั้นมา

แทบสิ้นใจในวันให้กำเนิด
ความอดทนเป็นเลิศหนอแม่จ๋า
เจ็บปวดกายเพียงใดไม่นำพา
ขอเพียงให้ลูกยา รอดปลอดภัย

แม่เฝ้าปลอบคราลูกยังแบเบาะ
เสียงเสนาะไพเราะกังวานใส
"นอนเสียเถิด ลูกจ๋า อย่าตกใจ
มีแม่อยู่ใกล้ใกล้ ไม่ต้องกลัว"

กินไม่อิ่ม นอนไม่พอ ก็ไม่บ่น
บางวันทุกข์เหลือทนจนปวดหัว
แอบไปนั่งร้องไห้อยู่ในครัว
หลบลูกผัวกลัวเขาลำบากใจ

สองมือแม่ประคองสองมือลูก
สัมพันธ์ผูก รักมั่น มิหวั่นไหว
สองตาแม่แลตาลูกปลูกห่วงใย
หนึ่งดวงใจเพื่อจอมขวัญนิรันดร

จากต้วมเตี้ยมเตาะแตะจนตัวโต
จบป.ตรี ป.โท แม่ยังสอน
"จงขยันหมั่นศึกษาอย่ามัวนอน
ลำบากก่อนค่อยสบายเมื่อภายหลัง"

แม่จ๋า..ที่ลูกมีวันนี้ได้
เพราะฝึกใจทำตามคำแม่สั่ง
บวกกับรักแม่ให้เป็นพลัง
ลูกจึงก้าวถึงฝั่งแห่งความฝัน

ขอบพระคุณอุ่นในหัวใจรัก
ซึ้งประจักษ์รักแท้ที่แม่ปั้น
ทั้งเดือนทั้งปีทั้งชีวัน
ขอกำนัลคุณแม่ด้วยความดี...



...ส.เชื้อจันทร์...
๖ ก.ค. ๕๕


ปล. ส่งมาร่วมรายการอีกครั้งอีกเดือน เพื่อรำลึกพระคุณแม่

[ปู่ริน]

<a href="http://www.youtube.com/v/0nr6QQempe0&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/0nr6QQempe0&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

ชื่อสำนวน : รำลึกคุณมารดา
ผู้แต่ง   : ริน ดอนบูรพา

พอกลางคืนลูกขยับแม่กลับตื่น
ต้องทนฝืนตื่นมาดูลูกรู้ไหม
เฝ้ากล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกน้อยเจริญวัย
ยุงไม่ไต่ไรไม่ตอมยอมอดทน

ต้องอดอยากปากแห้งจนซีดเซียว
ต้องอดเปรี้ยวอมทุกข์ทุกแห่งหน
มิยอมให้ลูกอดอยากลำบากตน
หรือหมองหม่นร่างกายให้รำคาญ

พอลูกโตส่งให้เรียนเพียรศึกษา
ให้สืบเสาะแสวงหาเพื่อลูกหลาน
เมื่อเติบใหญ่มีวิชาหาการงาน
พลอยเบิกบานดีใจให้ลูกดี

ยามลูกทุกข์แม่มีทุกข์เป็นหลายเท่า
ยามลูกเศร้าแม่โศรกสลดหมดราศี
ยามลูกเจ็บแม่เจ็บแน่นแสนทุกข์ทวี
แล้วลูกนี้ทำสิ่งใดให้แทนคุณ

ขอกราบเท้าแม่เราหนอผู้ก่อเกิด
ได้มอบสิ่งประเสริฐพร้อมอุดหนุน
คำสั่งสอนอบรมดีที่การุณ
คอยค้ำจุนลูกน้อยตลอดมา

ยามท่านแก่ขอดูแลเลี้ยงดูท่าน
อยู่ที่บ้านสุขฤทัยไม่โหยหา
ได้ตอบแทนคุณบิดรและมารดา
เปรียบผืนฟ้ามหานทีมิเทียมทัน

                                                                 

[panthong.kh]

ชื่อบทกลอน :รำลึกคุณมารดา
ผู้แต่ง : พันทอง
ตั้งแต่เล็ก จนโต ใครโอ๋เล่า
ยามโศกเศร้า หนาวเหน็บ  เจ็บป่วยไข้
อดตาหลับ ขับตานอน สะท้อนใจ
น้ำตาไหล ห่วงลูก ทุกข์ทวี

โตขึ้นหน่อย คอยหา โรงเรียนให้
ลูกจักได้  สมสง่า มีราศรี
เที่ยววิ่งเต้น  เส้นสาย ตั้งหลายปี
เสียเงินฟรี เท่าใด จำใจทน

ขอลูกน้อย กลอยใจ ใฝ่ศึกษา
ช้ำอุรา เพียงใด ไม่เคยบ่น
ลูกทำผิด แม่อภัย ในบัดดล
เปรียบดั่งฝน ฉ่ำฟ้า มาโลมจินต์

พระคุณแม่ ยิ่งใหญ่ เหนือใดอื่น
ผ่านวันคืน รอยเมตตา พาถวิล
สอนให้ลูก ทำดี ชั่วชีวิน
มิเคยสิ้น ห่วงใย ในลูกยา

มาบัดนี้  ลูกทำงาน  หาเงินไหว
จึงอยากให้ แม่รัก พักผ่อนหนา
แม่เหน็ดเหนื่อย มากล้น ท้นคณา
ถึงเวลา ลูกรัก จักแทนคุณ

มาลัยงาม ถักถ้อย ร้อยด้วยรัก
กราบที่ตัก แม่แท้ ดวงแดอุ่น
หอมมะลิ ผลิดอก บอกการุญ
อวลไออุ่น จากแม่ แน่นิรันดร์

[D]

ชื่อบทกลอน: "รำลึกคุณมารดา"

ชื่อผู้แต่ง: "ละอองดิน"

คุณมารดา หาใด ไหนเปรียบได้
ดุจร่มไทร ใบเรียว เหนี่ยวพันหนา
หยั่งรากลึก ผนึกแน่น แผ่นศิลา
ดั่งอุรา มารดร อาทรเรา

สายใยมั่น ฟั่นเกลียว เกี่ยวก่อผลิ
แต่จุติ ในครรภ์ มารดาเฝ้า
รักถนอม กล่อมไกว ยามวัยเยาว์
เติบใหญ่เข้า อบรม บ่มเกื้อกูล

อนุเคราะห์ ขาดเหลือ มีเยื่อใย
หยิบยื่นให้ น้ำใจ ไม่สิ้นสูญ
คุณมารดา ล้นปรี่ ทวีคูณ
รัก,เทิดทูน ศรัทธา กว่าสิ่งใด

ลุเลยล่วง ช่วงกาล ท่านชรา
สมควรค่า แทนคุณ อบอุ่นใฝ่
เหมือนดั่งท่าน เมตตา เหนือกว่าใคร
ขอเทิดไว้ ล้ำค่า มารดาเรา

<a href="http://www.youtube.com/v/L9O-O2-QwW4&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/L9O-O2-QwW4&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

***คนทุกคนเกิดมา ย่อมมีแม่ได้แค่หนึ่งคนเท่านั้น
ฉะนั้นเพียงสักครั้งหนึ่ง "ดิน" ขอร่วม"รำลึกคุณมารดา"ด้วยค่ะ ***

"ละอองดิน"

[ดาวระดา]

ชื่อบทกลอน :เผยแกล แลพระคุณ 
ชื่อผู้แต่ง       :ดาวรระดา

พอเผยแกลแลท่องในร่องลึก
ห้วงรู้สึกซึ้งซ่านผ่านกระแส
มโนโน้มโจมตีฤดีแด
กรุ่นกระหวัดรักแท้ของแม่นั้น

พระคุณแม่แผ่พร่างบนร่างลูก
จวบกระดูกถูกเผาเป็นเถ้านั่น
คุณยังคงคลั่งค้างทุกคราครัน
คงบานผลินิรันดร์อย่างนั้นไป

แม่คือคนมุ่งมั่นพร้อมฟันฝ่า
ขัดกับร่างหนักหนาที่อาศัย
ความทุกข์แค้นแล่นเข้าสักเท่าใด
ยังยืนไหวในห้วงบ่วงอาทร

รักของแม่ไร้เส้นเกณฑ์กำหนด
ไม่มีกฎบดบัง...หรือสั่งถอน
ให้รื้อร้างห่างลดหมดอาวรณ์
จากเลือดก้อนคอนหาบจนทาบรอย

คือมหัศจรรย์ปั้นแต่งแห่งมนุษย์
ช่างพิสุทธิ์พิเศษสรรค์เกินสรรถ้อย
มาอรรถาธิบายความหมายคล้อย
ยากเรียงสร้อยร้อยครบบรรจบคุณ
           

       

[ก้าวแรกฯ...]

ชื่อบทกลอน : วันทาแทนมาลัย
ชื่อผู้แต่ง : ก้าวแรกฯ...

มือนางวางสอดลอดกิ่งว่าง
เอื้อมพลางวางเท้าก้าวเขย่ง
เอื้อมอีกนิดปลิดลูกนางปลูกเอง
ในใจเกรงแตงกวาว่าไม่พอ

เย็นวันนี้จะทำตำน้ำพริก
อยากได้อีกผักเคียงเพียงกำห่อ
ก็วันนี้ลูกจะกลับนับเฝ้ารอ
แม่นี้หนอขอทำให้ล้ำรส

อาหารเย็นเห็นวางไม่กี่อย่าง
แม่กินพลางมองพลางนางกลัวหมด
เห็นลูกทานหมดจานชามยกซด
นางจึงคดข้าวให้ไปอีกชาม

“อยู่ที่โน่นกินอยู่อย่างไรเล่า”
นางชวนกล่าวชวนเล่าเฝ้าคอยถาม
ห่วงลูกชายมิวายหมายพยายาม
อยากจะห้ามปรามว่าอย่ากลับไป

ลูกชายก้มกราบลงตรงตักแม่
ลูกมีแค่วันทามากราบไหว้
ไร้มะลิเพียงหัตถาต่างมาลัย
ด้วยรีบไปให้ทันงานพรุ่งนี้


นางตระกองครองวันทาลูกมาไหว้
กล้ำกลืนไว้ตื้นตันวันสุขี
ในวันแม่แค่ลูกมาก็ยินดี
จะกี่ปีกี่เวียนจะเพียรคอย

...

มือนางวางลอดหยอดเมล็ด
ใกล้จะเสร็จแดดเปรี้ยงเที่ยงจึงถอย
แตงกวา.ถั่วฝักยาวเอาไว้คอย
มองเลื่อนลอยคอยลูกจะปลูกรอ...

ก้าวแรกฯ...

๑๘๐๗๕๕

<a href="http://www.youtube.com/v/B_yBArfj-xo&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/B_yBArfj-xo&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[หนามเตย]

ชื่อบทกลอน รำลึกคุณมารดา

ผู้เขียน หนามเตย

รำลึกคุณ มารดา อีกคราหนึ่ง
ให้ซาบซึ้ง แก่นแท้ แผ่ไพศาล
พระคุณท่าน มีค่า หาใดปาน
ขอขับขาน ผ่านกวี นี้แทนใจ

นับจากหนึ่ง นั้นมี ซึ่งชีวิต
แม่ลิขิต เขียนบท อันสดใส
จะเลี้ยงลูก ของฉัน นั้นอย่างไร
ให้เติบใหญ่ ถึงขั้น ปัญญาชน

ถึงลำบาก ยากเย็น เข็ญใจนัก
แม่เฝ้ารัก ห่วงใย ไม่สับสน
ยามลูกเจ็บ คอยห่วง ดวงกมล
ไม่เคยบ่น ว่าเหนื่อย เมื่อยกายา

ปากก็ร้อง บรรเลง เพลงกล่อมลูก
สัมผัสถูก  ค่อยค่อย  คอยห่วงหา
โอ้ละเห่ แม่รัก ปักชีวา
จงหลับตา แม่เจ้า เฝ้าคุ้มภัย

ถ้าเกิดมา ไร้ฝั่ง ดั่งเรือแตก
ทุกสิ่งแยก หล่นหาย กายอยู่ไหน
จะมีหน้า ไปขอ รอพึ่งใคร
เขาจะให้ รักแท้ เหมือนแม่เรา

ด้วยมือรอง สองหัตถ์ ที่ปัดเป่า
ทำให้เรา ใหญ่โต ไม่โง่เขลา
มีทุกข์ใด คอยแย่ง มาแบ่งเบา
คือแม่เรา ท่านสร้าง ทางไว้รอ..



ร่วมกิจกรรมบอร์ด รำลึกคุณมาดาด้วยคนค่ะ แม่มีคนเดียวโปรดจงเหนี่ยวรั้งทั้นอยู่กับเราให้นานๆ
หนามเตย
 

[การัณยภาสญ์]

ชื่อเรื่อง.....รำลึกพระคุณแม่
ผู้แต่ง......การัณยภาสญ์

แม่สละสวย สละสาว คราวอุ้มท้อง
แม่ไม่ร้อง แม่ไม่บ่น แม่ทนได้
แม่เฝ้าถนอม จนครรภ์แก่ แม่เต็มใจ
จะหาใคร เหมือนแม่ แพ้ทุกคน

ครบเก้าเดือน เคลื่อนคลอด รอดชีวิต
แม่ใกล้ชิด ลูกน้อย คอยฝึกฝน
แม่ลำบาก อย่างไร ใจแม่ทน
สายเลือดข้น เต้าแม่กลั่น ปันลูกกิน

แม่ป้องริ้น ป้องไร มิให้ผ่าน
แม่สงสาร ห่วงลูกยา กว่าทรัพย์สิน
แม่เห่กล่อม ยามนิทรา เป็นอาจิณ
แม่ไม่ผิน แม่ไม่ผัน ทุกวันมา

ยามลูกสุข แม่สุขสม อารมณ์ชื่น
ยามลูกขื่น แม่ขม ระทมกว่า
ยามลูกไข้ แม่อดนอน ร้อนอุรา
ยามลูกยา อับโชค แม่โศกใจ

คราลูกหิว แม่หิวกว่า น้ำตาร่วง
แม่เป็นห่วง ดิ้นรนหา เอามาให้
แม้แม่อด หมดข้าวปลา ไม่ว่าไร
แม่สละได้ ลูกอิ่มแปร้ แม่ทนเอา

ใครไหนเล่า เฝ้าอบรม บ่มนิสัย
แม้เติบใหญ่ ไม่ท้อถอย คอยนั่งเฝ้า
พระคุณเลิศ ลูกโศก ช่วยบรรเทา
ใครไหนเล่า รักมั่นแท้ แม่ฉันเอง

[พิมพ์วาส]

ชื่อบทกลอน : พระคุณแม่หาใดอื่นเปรียบ
ชื่อผู้แต่ง : พิมพ์วาส

พระคุณแม่ยิ่งใหญ่กว้างไพศาล
ยิ่งกว่าพสุธารโอฬารไหน
พระคุณแม่ลูกตรึกระลึกไว้
ยิ่งกว่าคีรีใดในโลกา

พระคุณแม่มากแม้นแทนมิหมด
ยิ่งกว่าดาราบถอ้อมโอบหล้า
พระคุณแม่อบอุ่นละมุนชีวา
ยิ่งกว่าดวงอาภาเจิดจ้ารอง

พระคุณแม่งดงามพิรามแพร้ว
ยิ่งกว่าแก้วแพรวพราวอะคร้าวส่อง
พระคุณแม่จรุงฟุ้งใยยอง
ยิ่งกว่าท้องทุ่งผกาพวงมาลี

พระคุณแม่ผ่องเย็นงามเด่นชัด
ยิ่งกว่าจันทร์จรัสเฉิดฉายสี
พระคุณแม่เย็นฉ่ำพรมพรำฤดี
ยิ่งกว่าพิรุณปรี่วารีกระเซ็น

พระคุณแม่งดงามพิรามผุด
ยิ่งกว่าดงโกมุทพิสุทธิ์เห็น
พระคุณแม่โอบเอื้อดั่งฝนเย็น
ยิ่งกว่าเพ็ญเด่นคว้างกลางโพยม

ผู้ไกวเปลเห่กล่อมจากอ้อมอก
คอยปักปกป้องกันอันตรายโถม
มือละมุนอุ่นไอจากใจโลม
คอยประโคมโอมอุ้มคอยคุ้มกัน

น้ำจากอกตกถึงท้องตระกองลูก
สายใยรักพันผูกคอยปลูกมั่น
ความโอบอ้อมอารีล้นปรี่อัน-
เปรียบมิได้เลยนั้นผูกพันจริง

ทั้งเก้าเดือนเคลื่อนกายให้ลำบาก
เวลากินแสนยากลำบากยิ่ง
จะนอนนั่งตั้งครรภ์พลันประวิง
แม่ยอมทิ้งความสบายเพื่อลูกรัก

ความรักแม่แท้ใหญ่กว่าใดอื่น
ท่วมท้นหมื่นแสนล้านเกินประจักษ์
คอยปลอบโยนลูกแนบแอบ, พิงพัก
ไม่เคยให้ลูกหนักเหนื่อยเมื่อยกาย

ผู้เป็นคนยอมทำทุกทุกอย่าง
เพื่อนจะสร้างลูกรักไปสู่สาย-
ความฝันที่แสนเลิศบรรเจิดพราย
สุขสบายกว่าแม่, แลเลี้ยงดู

จึงคอยเฝ้าอบรมบ่มนิสัย
ให้ลูกได้เป็นคนดีที่ทน, สู้
กับความยากลำบากท่วมอณู
เป็นวิญญูผู้สำเร็จรู้ถึงแกน

ดั่งที่แม่คอยพร่ำถ้อยคำสอน
ดั่งที่แม่เคยป้อนด้วยหวงแหน
ลูกขอตรึงระลึกในใจแน่น
จะเป็นคนดีของแผ่นดินแดนไทย...

["สังคมนี้หาคนดียากนัก     ลูกนั้นจักเป็นคนดีคนหนึ่งเอง"]

[toshare]

ชื่อบทกลอน : แม่
ผู้แต่ง         : toshare

    เธอเป็น         แม่รัก          แห่งลูก
พันผูก              โอบเอื้อ        เกื้อหนุน
ตั้งจิต               จักสรรค์       สร้างบุญ
แทนพระคุณ        แด่ท่าน       สราญรมย์

    เธอเป็น          แม่รัก         แห่งธรรม
ส่องนำ              ชีพลูก         สวยสม
บ่หวั่น               สุขทุกข์       ติชม
สรรค์"สังคม"       เปี่ยมรัก      นิรันดร์