ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพิลาไลย]

คิดไม่ถึง จึงระเริง เหลิงเรื่องรัก
เพราะศรปัก รักแน่น ดังแผ่นผา
ต้องเจ็บช้ำ ซ้ำเพลีย เสียน้ำตา
เมื่อเธอมา ทิ้งไป กับใครกัน

ความซื่อตรง คงมั่น นั้นมีไหม
บาดแผลใจ ที่ได้ ใหญ่มหันต์
เหมือนคมมีด กรีดลึก นึกครามครัน
เจ็บที่มัน ต้องเห็น เธอเป็นไป

อยู่อย่างคน พ่ายแพ้ แย่ที่สุด
คนที่จุด ประกาย หายไปไหน
มองเห็นเธอ ควงเขา แล้วเศร้าใจ
โถทำไม ใยฟ้า ไม่ปราณี


พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

นึกไม่ถึงเธอจ๋ามาแปรเปลี่ยน
โถ ทำเนียนบอกรักหนักเหลือที่
เธอทั้งรักทั้งหลงสงสารที
โปรดปราณีเห็นใจให้พึ่งพิง

พอสมรักสมรสไม่สดแล้ว
เจ้าน้องแก้วหนีไปไม่สุงสิง
นี่หรือเธอผูกสมัครว่ารักจริง
ทำเหมือนลิงหลอกเจ้าเศร้าใจจัง

ดีเหมือนกันรีบไปไม่ผูกมัด
คงรอบจัดดัดจริตคิดว่าขลัง
รักคนสวยรวยเสน่ห์เล่ห์รุงรัง
ไม่เหนี่ยวรั้งเจอคนลวงหวงไม่ลง

 

 “ปรางค์  สามยอด”

เจ็บจี๊ดๆ เหมือนกันเลย นะ

[(ฟ้า) มารสุรา]

อย่าชะล่า....ว่าแน่ใจ....ในเรื่องรัก
เพราะศรปัก....จักลืมตัว....เมามัวหนา
พอศรหัก....รักล่ม....ตรมอุรา
เลยต้องมา....อุราหมอง....ครองจาบัลย์

แม้นธารา....วารี....มีคดเคี้ยว
บาดแค่เสี้ยว....เกียวใจ....ใหญ่มหันต์
เหมือนน้ำกรด....รดแผลแสบ....เจ็บแปลบครัน
แต่เจ็บใน....ใจนั้น....เกินบรรยาย

จงหยัดยืน....ฝืนกาย....แม้พ่ายแพ้
อย่าอ่อนแอ....เริ่มใหม่....ยังไม่สาย
แหงนมองฟ้า....หาแสงส่อง....ต้องประกาย
เพื่อนมากมาย....คือดวงดาว....พราวนภา[/color]

[พิมพิลาไลย]

อย่าชะล่า....ว่าแน่ใจ....ในเรื่องรัก
เพราะศรปัก....จักลืมตัว....เมามัวหนา
พอศรหัก....รักล่ม....ตรมอุรา
เลยต้องมา....อุราหมอง....ครองจาบัลย์

แม้นธารา....วารี....มีคดเคี้ยว
บาดแค่เสี้ยว....เกียวใจ....ใหญ่มหันต์
เหมือนน้ำกรด....รดแผลแสบ....เจ็บแปลบครัน
แต่เจ็บใน....ใจนั้น....เกินบรรยาย

จงหยัดยืน....ฝืนกาย....แม้พ่ายแพ้
อย่าอ่อนแอ....เริ่มใหม่....ยังไม่สาย
แหงนมองฟ้า....หาแสงส่อง....ต้องประกาย
เพื่อนมากมาย....คือดวงดาว....พราวนภา[/color]

แหงนมองฟ้าครานี้ที่แสงส่อง
เหมือนฟ้ามองตัวฉันนั้นไร้ค่า
เคยมีคู่อยู่สองมองจันทรา
แต่นี้มาผู้เดียวเปลี่ยวใจจัง

พยายามแข็งใจให้เลิกคิด
แต่ดวงจิตรหวนหาน้ำตาหลั่ง
ต้องก้มหน้ามองดินสิ้นกำลัง
ยิ่งเห็นจังยิ่งเจ็บใจไม่เคยลืม

พิมพิลาไลย

[ปีศาจสุรา]

มองรูปถ่ายคล้ายน้ำตาจะเอ่อใหล
ด้วยเศร้าใจอกหักรักสุดฝืน
มองดูดาวส่องสกาวทุกค่ำคืน
นอนสะอื้นขื่นขมระทมทรวง
มาจากไปไกลลับกับคนใหม่
ให้ช้ำใจพี่ยิ่งสิ่งใหญ่หลวง
มองความหลังครั้งเก่ารักเราลวง
ให้หวั่นทรวงเจ็บช้ำระกำใจ
เธอควงคู่มาเย้ยล่วงเลยออก
ไม่ต้องบอกก็รู้ดูสดใส
อย่ามาทำแบบนี้เลยทรามวัย
โปรดเห็นใจคนเจ็บรักเหน็บทรวง

[พิมพิลาไลย]

เห็นข้อความ ว่างเปล่า เศร้าใจนัก
จะมาทัก หรือมาถม ขมใจไหม้
มองเขม้น ไม่เห็น มีอะไร
เธอไปไหน ไม่มา อย่าทิ้งกัน

ไม่เข้าใจ อะไร ใยไม่ถาม
จะให้ตาม ถึงไหน ไม่บอกฉัน
คิดถึงเธอ เพ้อนี่ ทุกวี่วัน
ยิ่งเห็นมัน ยิ่งเจ็บ เก็บในใจ

พิมพิลาไลย

[(ฟ้า) มารสุรา]

แหงนมองฟ้าครานี้ที่แสงส่อง
เหมือนฟ้ามองตัวฉันนั้นไร้ค่า
เคยมีคู่อยู่สองมองจันทรา
แต่นี้มาผู้เดียวเปลี่ยวใจจัง
พยายามแข็งใจให้เลิกคิด
แต่ดวงจิตรหวนหาน้ำตาหลั่ง
ต้องก้มหน้ามองดินสิ้นกำลัง
ยิ่งเห็นจังยิ่งเจ็บใจไม่เคยลืม ( พิมพิลาไลย )

แหงนมองฟ้าครานี้คล้ายพี่เหลิม
ดูเฉิ่มๆโกโก้กลัวตัวไร้ค่า
หวังคู่พิมพิลาไลยในจันทรา
เพราะว่าฟ้ากายาเปลี่ยวเหี่ยวใจจัง
พยายามส่งสารประสานมิตร
ในดวงจิตคิดแล้วปลงคงหมดหวัง
หนุ่มขี้เหล่ค่าเพียงดินสิ้นกำลัง
พิมสูงดั่งนางฟ้าเกินคว้าครอง (ฟ้า   มารสุรา )

[พิมพิลาไลย]

แหงนมองฟ้าครานี้คล้ายพี่เหลิม
ดูเฉิ่มๆโกโก้กลัวตัวไร้ค่า
หวังคู่พิมพิลาไลยในจันทรา
เพราะว่าฟ้ากายาเปลี่ยวเหี่ยวใจจัง
พยายามส่งสารประสานมิตร
ในดวงจิตคิดแล้วปลงคงหมดหวัง
หนุ่มขี้เหล่ค่าเพียงดินสิ้นกำลัง
พิมสูงดั่งนางฟ้าเกินคว้าครอง (ฟ้า   มารสุรา )

**** ฮา ฮา โกโก้ กลัว ฮา ฮา วิ่งหนีปรอบ จนดัง พาไปวิ่งด้วยสิคะ 555 ****

พี่โกโก้ ดังแล้ว มาแซวนั้น
เดี๋ยวสักวัน หันมาที น้องนี้หมอง
คงเป็นได้ ใช่แน่ แค่สำรอง
เชิญไปปองพี่เหลิมตามเดิมเลย.....ฮาาาา

เป็นแค่คนเดินกินข้าวแดง (เอ๊ย แกง ฮา)
ไม่เสแสร้งแจ้งจิตรคิดเปิดเผย
เหล่านางฟ้ามีค่าอย่าคิดเลย
ให้เขาเชยชมชู้คู่เทวา


พิมพิลาไลย

[เจ้าดอกรัก]

                   

                   

กอดตัวเองในวันที่ฟ้าหม่น
เจ็บใจจนไม่อาจจะยืนไหว
เธอจากไปน้ำตาฉันตกใน
ยากทำใจให้ลืมคนหลอกลวง

เธอเดินควงกับเขาใจช้ำหนัก
ยากจะหักใจช้ำน้ำตาร่วง
ใจทั้งดวงโดนทำร้ายโดยคนลวง
เจ็บในทรวงแสนช้ำระกำใจ

อยากจะลืมลืมไปเสียให้หมด
อย่าได้จดได้จำเรื่องหวั่นไหว
ทำอย่างไรก็มิอาจจะข่มใจ
ให้หลับไหลในคืนที่ไร้เธอ

  ทำไมมันถึงได้เศร้านักน้า เฮ้อๆๆๆๆ ชีวิต

[น้องพอใจ]

พอยิ่งเห็นก็ยิ่งเจ็บ พอยิ่งเก็บก็ยิ่งเพ้อ
พอยิ่งอ่านก็หวั่นเจอ พอแล้วเธอฉันกลัวใจ

ขอโทษอย่ากรีดขวาง ขอหลีกทางให้ไปได้
ขอจำที่ช้ำใน และขอไกลอย่าได้เจอ

[kradan]

ชอบหลบหน้า ไม่มาเจอ ให้เธอเห็น
ทำใจเย็น  ไม่เป็นทุกข์ เมื่อพบเขา
ทั้งที่ต้อง ร้องเมื่อเหลือ เพียงตัวเรา
นอนซมเซา นองน้ำตา อยู่ร่ำไป

เพราะยิ่งพบ ยิ่งเจ็บช้ำ ซ้ำรอยเก่า
ด้วยมัวเมา กับอดีต ที่มอดไหม้
ดุจดั่งไฟ คอยเผาผลาญ ระรานใจ
ยากทนไหว เพราะเพียงใกล้ ก็ระทม

ขอหยุดพัก ความรักนี้ ที่ปวดร้าว
ลบเรื่องราว วันวาน พานขื่นขม
ไม่เจอะเจอ เธอให้ใจ ต้องตรอมตรม
ให้เลิกจม กับรักเก่า ที่เคยมี