ชอบหลบหน้า ไม่มาเจอ ให้เธอเห็น
ทำใจเย็น  ไม่เป็นทุกข์ เมื่อพบเขา
ทั้งที่ต้อง ร้องเมื่อเหลือ เพียงตัวเรา
นอนซมเซา นองน้ำตา อยู่ร่ำไป

เพราะยิ่งพบ ยิ่งเจ็บช้ำ ซ้ำรอยเก่า
ด้วยมัวเมา กับอดีต ที่มอดไหม้
ดุจดั่งไฟ คอยเผาผลาญ ระรานใจ
ยากทนไหว เพราะเพียงใกล้ ก็ระทม

ขอหยุดพัก ความรักนี้ ที่ปวดร้าว
ลบเรื่องราว วันวาน พานขื่นขม
ไม่เจอะเจอ เธอให้ใจ ต้องตรอมตรม
ให้เลิกจม กับรักเก่า ที่เคยมี