ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ใบไม้สงบ..สายลมสงัด
ลำแสงแทรกตัด รอยแตกข้างฝา
ดวงดาวรายรอบแต้มขอบนภา
เห็นจันทร์เจ้าขา..ยิ้มมาทายทัก

กระท่อมเก่าเก่า..กับเราหม่นหม่น
มีคนหนึ่งคนกับใจหักหัก
ลาแล้วแสงสีแอบหนีมาพัก
หนึ่งช่อดอกรัก..เหี่ยวแห้งคาใจ

และ..คนสองคน ดอกไม้หนึ่งดอก
ต่างคนต่างบอก..ขาดกันไม่ได้
เมื่อวันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป
ที่เหลือไว้ให้คือ..ความทรงจำ

แซมค่ะ
 

[Thammada]

เมื่อดึกดื่นฝืนเฝ้าเงาน้ำค้าง
แรกระหว่างดินน้ำฟ้ามาถลำ
เพลงใบไม้เหมือนทายท้าชะตากรรม
ที่อาจนำน้ำตามาเป็นไฟ

ลมพัดผ่านเพียงแผ่วเบาเท่านั้น
สัมผัสดาวดวงจันทร์จนหวั่นไหว
อีกหน่อยคงรำพึงคิดถึงใคร
อยากอยู่ใกล้เหลือเกินเดินลำพัง

นกหลงทางหลงถิ่นบินหลงฟ้า
รอถลาลงดินมันสิ้นหวัง
จะโอบเธอที่รักหนักใจจัง
ปีกฉันรั้งอนาคตที่งดงาม

ความเป็นจริงทิ้งเราเท่าที่รู้
จึงต่างคนต่างอยู่คู่คำถาม
ฉันเรือน้อยลอยเร่ทะเลคราม
ฤๅหาญข้ามฝั่งฟ้ามายาใจ

ธรรมดา

"ไปล่ะ แวะมาหาเหาใส่หัวหน่อย"

[Prapacarn ❀]

คิดถึงกันห่างห่าง..อย่างห่วงห่วง
วันคืนล่วง ดาวร้าง..ไปข้างไหน
ทิ้งเพ็ญแขเหน็บหนาวคราวห่างไกล
เมื่อซึ้งใจ ว่าไม่ภักดิ์..จำหักลา

ฤาเอ่ยอ้างให้เห็น เส้นขนาน
ทนร้าวรานเก็บซ่อน..เสน่หา
เมื่อความฝันยิ่งใหญ่..ไกลลับตา
ณ ขอบฟ้า คือถิ่น..จินตนาการ

เพียงปีกรัก โอบเอื้อ..ก็เหลืออุ่น
ไอละมุน โพ้นแดน..ก็แสนหวาน
และสุดหล้า..ยังมี คีตกานท์
บรรเลงขานกล่อมกมล..คนหลงทาง

ประทีปแห่งรัตติกาล..ตระหง่านตั้ง
อยู่ริมฝั่ง เฝ้าส่อง..ท้องเลกว้าง
แม้เรือน้อยลอยลับเจียนอับปาง
ยามเคว้งคว้าง มองหา..ประภาคาร


~ แซมค่ะ~
 

ดีใจ นายช่างแวะมาเยี่ยมเยียนแซมค่ะ..
ที่นี่ไม่มีเหา.. รึว่าที่เขื่อนอาจจะมีคะ..
 

[พ.พิมพา]

ชั่วครู่หนึ่งเหมือนใจตื่นจากคืนหลับ
แว่วกานท์ขับเพลงใบไม้ให้ครวญคร่ำ
กระท่อมเก่าแสนเหงาหงอยพลอยระกำ
ช่อดอกไม้แห้งช้ำไม่ฉ่ำโชย

สายลมเอยห่างหายไม่ได้เห็น
จากเช้าเย็นไม่เคยแว่วเสียงแผ่วโผย
วอนอีกครั้งกระซิบสั่งหลั่งฝนโปรย
ดับระโหยโรยระวางสู่กลางใจ

วาริน
๕/๖/๕๗