ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

สมองตัน อั้นตึง ดั่งขึ้งเคียด
หลงกระเดียด ความหม่น จนใจเศร้า
จะร่ายกลอน กานท์กล คล้ายบ่นเอา
ห้วงใจเหงา งันงก คิดวกเวียน

จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว เฝ้าจำจด
ใจประชด กายขื่น จนคลื่นเหียน
หรือห่างหาย ทางธรรม เคยร่ำเรียน
ลืมพากเพียร กำหนด บทครูบา

พินิจตรอง มองดู สุดรู้เห็น
ใจดวงเย็น หลบลี้ มาหนีหน้า
ยามราตรี ควันรุม สุมนิทรา
ครั้นทิวา ฟ้าส่อง จ้องสุมไฟ

ย่างดำเนิน เดิน นั่ง ใครสั่งเจ้า
ฤาใจเขลา วุ่นวน จนขวักไขว่
ติดอยู่ใน กงเกวียน หมุนเวียนไป
ตั้งใจใหม่ วางหยุด ณ จุดกลาง....



แซมค่ะ

[Music]

มองไม่เห็นทางออก...ถ้าหมอกควัน
มายืนยันให้ตัดโดยขัดขวาง
เราก็ดื้อถือดี...มีแนวทาง
ใครจะวางกำหนด...ยิ่งกดดัน

หมอกค่ำคืนปกคลุมเหมือนรุมรัก
กลางวันผลักเยื่อใยโหมไฟฝัน
มีร้อนผ่าวหนาวกลับสลับกัน
แสงตะวันกับจันทร์นวลให้ชวนชม

มิรู้เลย...หัวใจใยไหวอ่อน
มันสั่นคลอนเดี๋ยวชื่นเดี๋ยวขื่นขม
กลางคืนฝันกลางวันเเหงาเคล้าระทม
เธอคือปมในใจ...แก้ไม่เป็น

 

[Prapacarn ❀]

"ตอบพี่ มิวสิค"

ด้วยควันสุมรุมเร้าใจเฝ้าหม่น   
จะหาคนห่วงใยยังไม่เห็น
เพราะว่าเป็น...คนดื้อ...คือประเด็น
มันหลบเร้นหน่วงหนักให้ปักจม

ต้องยืนหยัดต่อสู้อยู่โดดเดี่ยว
ไร้คนเหลียว..พอพึ่งพา..น่าขื่นขม
และจะยืด..กายยืน..ฝืนต้านลม
ใช้อ้อมแขน..ตนห่ม..ยามนิทรา

หนาวหัวใจไหวเอนเป็นปฐม
พอคว้าหลักปักตม...เป็นปัญหา
หมั่นเตือนตน..ดูใจ..ใช้ปัญญา
ที่พึ่งพาคือจุดว่างที่กลางใจ....

ขอบคุณ พี่คนดีของแซม  สำหรับบทกลอนอันไพเราะนะคะ..
รักพี่เสมอ...จากใจแซมค่ะ
 

[เปรียว]

ปล่อยหัวใจปล่อยชีวิตอิสละ
มุมานะตั้งมั่นดังฝันใฝ่
เตือนตนเองให้รู้อยู่เพื่อใคร
ยามอ่อนไหวต้องตรองมองตัวตน

กลุ่มหมอกควันจะจางไปในไม่ช้า
ใช้ปัญญาใช้จิตพินิจผล
เมื่อกำเนิดเกิดกายได้เป็นคน
ล้วนกุศลส่งให้ในมรรคา

ถูเปลวไฟเข้าสุมจนลุ่มร้อน
ขอจงผ่อนด้วยอำนาจศาสนา
เดินสายกลางตามบาทพระศาสดา
กุศลพาพ้นทุกข์สุขนิรันดร์

เปรียว