ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ปาระ]

ฟ้าครามขาวราวลิ่วทิวไสว
สุดสดใสสวยสมภิรมณ์สรรค์
วิมานเมฆเอกองค์วงศ์เทวัญ
แต่งแต้มพลันพรายพริ้งอิงแอบเอย

พระพายพัดผาดเผยดูเฉยฉัน
ดุจสวรรค์สรรค์ไว้ใส่อกเอ๋ย
เอนอกเอียงอกอ้าแอ่นอกเอ่ย
คู่เคียงเคยคลอเคล้าเร้าหัวใจ

หรีดหริ่งร้องเรรวนให้หวนหัก
จิตประจักษ์รักร้าวราญรอนไล่
รักเร้าร้อนอ่อนแรงลงไรไร
เรียบเรียงไร้รักเล่นเด่นดวงแด

รักระเหี่ยโรยราแรงโรยล้า
ฉันแทบบ้าระทมทุกข์จะแย่
ใจดวงน้อยดวงนี้โดนรังแก
มันท้อแท้แทบสิ้นแดดิ้นลง


 

[nontawit]

   สวัสดีครับ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ขอสวัสดีเพื่อนๆพี่ๆทุกๆคนนะครับ ขอแต่งกลอนต่อเลยนะจ้า

    เมฆลอยลิ่ว ปลิวไสว ในท้องฟ้า
    เห็นใบหญ้า อ่อนไหว โอนเอนกิ่ง
    ธรรมชาติ สะอาดใส  ไม่ประวิง
    แต่จริงๆ ฉันนั้นเศร้า ไม่เหมือนมัน
 
    ประดุจหนึ่ง ฝนตก ฟ้าหมกไหม้
    ร้อนดั่งไฟ ในนรก ในอกฉัน
    ฟ้าครึ้มๆ  กลิ่นอาย ของหมอกควัน
    ทั้งฟ้าร้อง  ฟ้าลั่น น่าหวาดกลัว

    เพราะใจฉัน นั้นไม่มี แสงสว่าง
    ที่นำทาง ก็ริบหรี่ แสงสลัว
    มีรอยช้ำ ในอดีต อยู่ในตัว
    มันมืดมัว เพราะไม่มี ใครปลอบโยน
 
  ก็ ไม่ได้เจอกันนานแล้วน่ะครับ เลยแวะมาแต่งกลอนสักหน่อย

                                                                                                                                                             ด.ช.นนท์

                                                                                                                                                             

[วฤก]

สวัสดีครับ ... กลอนของฮกหลง เป็นที่มาของกลอนข้างล่างนี้

กลอนฮกหลง >>> ฟ้า - ลม - หรีดหริ่ง - รัก
วฤกแปลงเป็น >>> ฟ้า+ลม - แสง - นก - รัก



 

[กริชอักษร]

เห็นร่าเริงบันเทิงระเริงสุข
เก็บซ่อนทุกข์เอาไว้ใต้ใบหน้า
ยิ้มหัวเราะให้เหมาะสมเวลา
อย่าให้ใครรู้ว่าน้ำตาตกใน

ใครต่อใครมองว่าดีที่เขาเห็น
แต่กลับเป็นเช่นกลฉ้อฉลไว้
ให้ได้รับคับแค้นแสนแน่นใจ
กลอุบายร้อยเล่มร้ายฉันรู้ดี

เธอจะเก่งแสนเก่งสักเพียงไหน
อำพลางไว้ใต้หัวใจที่ดำปี๋
ฉันก็มองเข้าไปภายใต้ดวงฤดี
จนพอรู้ว่าหน้าตาดีๆที่เห็นนี้ก็แค่ผลิตภัณฑ์เคมีปิดบัง

[ไพร พนาวัลย์]

รุ่งอรุณเมฆสวยด้วยฟ้าใส
ละอองไออ้อยอิ่งหริ่งระเหย
หมู่วิหคผกถลาน่าชมเชย
ลมรำเพยผิวแผ่วแนวพงไพร

มวลดอกไม้นานาพันธ์พลันสดชื่น
หอมระรื่นชื่นบานสะท้านไหว
หมู่ภู่ผึ้งบินตอมหอมกลิ่นไอ
มองทางไหนน่าสดชื่นระรื่นทรวง

แต่วันนี้ไม่มีคนดีแล้ว
ในดวงใจไม่มีแก้วแววห่วงหวง
เธอจากไกลสุดหล้าดั่งผ่าทรวง
หัวใจล่วงลอยลับไปกับตา

ฉันจึงเศร้าจึงโศรกวิโยคโหย
ใจร่วงโรยโหยไห้ละห้อยหา
แม้วันนี้ฟ้าสวยงามอร่ามตา
อนิจจาใจฉันเศร้าเฝ้าโศรกซม

 

“ปรางค์  สามยอด”

 

[พิมพิลาไลย]

คำพังเพยเอ่ยก่นหลังฝนตก
หมู่มวลนกผกผินบินกันว่อน
ฟ้าไสวใสสว่างช่างน่ามอง
น้ำก็นองชุ่มหญ้าพาชูชัน

แต่ทำไมใจฉันมันถึงเศร้า
กับความเหงาเคล้าคลอต่อกับฉัน
แม้ฟ้าจะสดใสไปกี่วัน
แต่ใจฉันนั้นเศร้าไม่เพลาเลย

พิมพิลาไลย

[ปาระ]

ลมละลิ่วลอยล่องท่องท้องทุ่ง
รวงทองฟุ้งรุ่งเรืองเหลืองอร่าม
ใบโอนอ่อนเอนเอียงสำเนียงความ
ล่องลอยตามลมอุ่นละมุนใจ

การเวกประยงค์กรรณิการ์
หอมละมุนอุ่นมาพาสุขใส
สวรรค์เสกสร้างสรรค์หรืออย่างไร
หอมทั่วไปทุกถิ่นน่ายินดี

นกน้อยร้องเรื่อยเรียงเคียงก้องกรึก
ใจระทึกสั่นไหวระรั่วรี่
หวนเรื่องเก่าเคยก่อล้อฤดี
ดวงชีวีก็หวั่นพลันโศกา

น้ำตานองเนืองเนตรเหตุใจเศร้า
เรื่องก่อนเก่าเร้าเล่นเรียงชิวหา
อกระทมระทวยด้วยน้ำตา
ทุกข์เข้ามาแทนที่แทบสิ้นใจ