ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[เจ้าดอกรัก]

สมน้ำหน้าใจนักที่รักเขา
ใจตรมเศร้าเมื่อเขานั้นห่างหาย
ทั้งที่รู้ต้องเจ็บยังมิวาย
มิอาจคลายคิดถึงคำนึงทรวง
......................................
เขาลวงหลอกให้ใจต้องช้ำเจ็บ
ยังจะเก็บความรักด้วยห่วงหวง
เจ็บเจียนตายต้องเสียใจไปทั้งดวง
น้ำตาร่วงช้ำทรวงแสนช้ำใจ
.......................................
โอ้คนไกลใยฉันรักเธอมาก
มิยอมจากพรากใจมิไปไหน
ถามหัวใจทรมานไปเพื่อใคร
หรือมันได้ความรักกลับคืนมา
.....................................
ไม่มีใครให้คำตอบกับใจนี้
สิ่งที่มีเหลือเพียงใจที่ปวดปร่า
คราบน้ำตาไหลรินทุกเวลา
ยามหลับตาเจ็บลึกถึงกลางใจ
.....................................
อย่ามีใครเป็นเหมือนดังเช่นฉัน
ที่ต้องจมกับคืนวันแสนหวั่นไหว
เธอจากไปไกลแล้วยังห่วงใย
เกลียดหัวใจตัวเองที่ยังจำ                                                             


เกลียดหัวใจตัวเองที่ยังจำ กับคำพูดและการกระทำที่เจ็บปวด  เรื่องมันเศร้า

[วลีลักษณา]

แม้หัวใจ หนาวเหน็บ ยังเก็บรัก
ยามสลัก..จักสลาย..กลายถลำ
จะถอนตัว หัวใจ กลับไม่จำ
ยังครวญคร่ำ ร่ำหา อย่างอาวรณ์

โอ..รักรุม สุมทรวง ดังบ่วงบาศ
เข้าพันพาด จิตเขลา เฝ้าหลอกหลอน
ยังหลงเคล้า เงาฝัน ที่บั่นทอน
ยอมร้าวรอน ยามร้าง อย่างดื้อรั้น

สอนหัวใจ ไม่จำ คำว่าเจ็บ
มีแต่เก็บ ความช้ำ ไว้ห้ำหั่น
มีแต่หวัง หนึ่งใจ ของใครนั้น
ย้อนสัมพันธ์ วันเก่า สองเราเคย..

[masapaer]

เจ็บเถิดใจ บอกไว้ ทนให้ได้
หากหัวใจใคร่เลือกทางอ้างรักปัก
ดั่งมีดกรีดกลางใจยังไม่พัก
จะยอมทนเพื่อรักสักเท่าใด

เขาเลือนไปให้เจ็บเหน็บเป็นแผล
ยังไม่แคร์ใจตนทนหมองไหม้
เจ็บยิ่งเจ็บเหน็บซ้ำช้ำทรวงใน
เจ็บให้ลึกให้สะใจของตัวเอง        

[ระนาดเอก]

๐ ถ้าหัวใจมันพองร้องเรียกได้
มันคงใหญ่จนคับกับความเบ่ง
เธอรู้ไหมในฝันฉันครื้นเครง
จูงเธอเร่งเต้นรำอย่างหนำใจ

๐ ก็ได้เพียงเท่านี้ที่ฉันคิด
เพราะว่าสิทธิ์ฉันหมดสิ้นสดใส
เปรียบตัวเองแทนเขานอนเคล้าไฟ
น้ำตาไหลประจำกรรมเราเอง..

 

[ชมพูไพร]

สมน้ำหน้าตัวเรารักเขาง่าย
พอเธอหน่ายก็สายเกินจะเดินไหว
นั่งซึมเซ่อเหม่อหม่นด้วยจนใจ
เธอจากไปไกลลับไม่กลับมา
เก็บความซ้ำย้ำตอกลงซอกแผล
วันนี้แพ้แม้เจ็บจะเก็บหา
ให้มันเป็นเช่นบททดสอบมา
ที่ล้ำค่าว่าเราเคยเขลารัก

[จ้อง เจรียงคำ]

๐ ถ้าหัวใจมันพองร้องเรียกได้
มันคงใหญ่จนคับกับความเบ่ง
เธอรู้ไหมในฝันฉันครื้นเครง
จูงเธอเร่งเต้นรำอย่างหนำใจ

๐ ก็ได้เพียงเท่านี้ที่ฉันคิด
เพราะว่าสิทธิ์ฉันหมดสิ้นสดใส
เปรียบตัวเองแทนเขานอนเคล้าไฟ
น้ำตาไหลประจำกรรมเราเอง..

 

จะโทษใครในเมื่อรู้อยู่แท้แท้
ว่าเธอแคร์แค่เขาเราอวดเก่ง
แล้วยังไงใจนี้ที่วังเวง
ต้องบรรเลงเพลงน้ำตากล่อมอาลัย

ต่างลิบลับกับเขาจนคนละขั้ว
ขับเพลงรักทักทั่วยั่วยกใหญ่
สมน้ำหน้านักนี่มิเจียมใจ
รักแฟนเขาทำไม..ห้ามไม่ฟัง

 

[puown]

สมน้ำหน้าใจตัวมัวลุ่มหลง
เขาก็คงสะใจในความเขลา
เขาแค่หยิกแกมหยอกบอกรักเรา
ก็เก็บเอาไปทึกทักรักมากมาย
แล้วสะใจไหมเล่าเจ้าใจโง่
ตัวก็โตใจเบาเชื่อเขาง่าย
เจอคำยอปอปั้นฝันไปไกล
รู้จักจำบ้างไหมใจเกเร

[ระนาดเอก]

๐ ถ้าหัวใจมันพองร้องเรียกได้
มันคงใหญ่จนคับกับความเบ่ง
เธอรู้ไหมในฝันฉันครื้นเครง
จูงเธอเร่งเต้นรำอย่างหนำใจ

๐ ก็ได้เพียงเท่านี้ที่ฉันคิด
เพราะว่าสิทธิ์ฉันหมดสิ้นสดใส
เปรียบตัวเองแทนเขานอนเคล้าไฟ
น้ำตาไหลประจำกรรมเราเอง..(ระนาดเอก)

 

จะโทษใครในเมื่อรู้อยู่แท้แท้
ว่าเธอแคร์แค่เขาเราอวดเก่ง
แล้วยังไงใจนี้ที่วังเวง
ต้องบรรเลงเพลงน้ำตากล่อมอาลัย

ต่างลิบลับกับเขาจนคนละขั้ว
ขับเพลงรักทักทั่วยั่วยกใหญ่
สมน้ำหน้านักนี่มิเจียมใจ
รักแฟนเขาทำไม..ห้ามไม่ฟัง..(คุณอาร์ตี้สุภาพบุรุษกลอน)

 

๐ รู้ทั้งรู้คิวเราเล่ารั้งท้าย
แต่ยังหมายแซงคิวหวิวแทบคลั่ง
ชินกับการด้านแอบแบบใจพัง
ชมแต่หลังทั้งที่ใจนี้รัว

๐ สมน้ำหน้าบ้ารักหักไม่ได้
หลงคลั่งไคล้เธอมองจ้องชวนหัว
วันสำคัญกลั่นคำพร่ำปลอบตัว
ไว้อ่านกลั้วรอยช้ำย้ำกันลืม..(ระนาดเอก)

 

[ไพร พนาวัลย์]

แม้หัวใจ หนาวเหน็บ ยังเก็บรัก
ยามสลัก..จักสลาย..กลายถลำ
จะถอนตัว หัวใจ กลับไม่จำ
ยังครวญคร่ำ ร่ำหา อย่างอาวรณ์

โอ..รักรุม สุมทรวง ดังบ่วงบาศ
เข้าพันพาด จิตเขลา เฝ้าหลอกหลอน
ยังหลงเคล้า เงาฝัน ที่บั่นทอน
ยอมร้าวรอน ยามร้าง อย่างดื้อรั้น

สอนหัวใจ ไม่จำ คำว่าเจ็บ
มีแต่เก็บ ความช้ำ ไว้ห้ำหั่น
มีแต่หวัง หนึ่งใจ ของใครนั้น
ย้อนสัมพันธ์ วันเก่า สองเราเคย..

สมน้ำหน้า หัวใจ ใยดื้อนัก
เขาไม่รัก ยังไถล โอ้ใจเอ๋ย
โดนตอกย้ำ เพียงใด ไม่เชื่อเลย
คนเชยเชย อย่างเจ้า เขาไม่แล

ทำไมหนอ ยิ่งห้าม เหมือนยิ่งยุ
มุทะลุ ดุดัน หวั่นใจแท้
เขาไม่รัก ไม่เป็นไร ฉันไม่แคร์
ได้เพียงแต่ ชะแง้หา สุดาดวง

ใจมันบอก รักแล้ว ถึงแคล้วคลาด
ก็ไม่อาจ ตัดรัก ยักติดบ่วง
ขอยอมตาย เถิดเรา แม้เขาลวง
ไม่ขอทวง ใจคืน ไม่กลืนคำ

เอาไปเถิด ใจพี่ มีให้น้อง
แม้จะต้อง หมองหม่น จะทนช้ำ
ขอรักน้อง นางเดียว แม้ใจดำ
ขอจองจำ หัวใจ ไว้เพียงนาง

 

“ปรางค์  สามยอด”