ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แมวเหมียว]

อยากระบายหลายอย่างให้ว่างเปล่า
จิตใจเราเป่าแค้นสุขแทนที่
ขอขอบคุณอุ่นใจได้อยู่ดี
สิ่งเหล่านี้อย่างไรไม่กล้าระบาย

ขอบคุณที่ตั้งหัวข้อแบบนี้มาแต่ระบายของเราเป็นความลับสุดยอด
เบื่อ
แต่งกลอนแล้วคลายเครียด

 

[สายใย]

ความรู้สึกสับสน..ปนความว่าง
ใจเราสร้างสั่งสม..เป็นปมแฝง
ความจริงใจไม่นานนัก..จักสำแดง
อาจเปลี่ยนแปลงจากติดลบ..ทบ-ทวี

ลุงสายใย..ใจดีไม่มีพิษ
เป็นเหมือนมิตรชิดใกล้..ไม่หน่ายหนี
คนในบ้านกลอนไทย..ล้วนใจดี
บารมี..หากจริงใจ..อย่าได้เกรง

ไม่เคยคิดติดใจโกรธใครเขา
ตัวของเรามีแผลใจใช่อวดเก่ง
แม้นจาบจ้วงล่วงเกินใครอย่าได้เกรง
เชิญมิตรเร่งเตือนได้ไม่ว่ากัน

อาจมีเผอเรอบ้างทางอักษร
เขียนบทกลอนอ่อนไปไม่สร้างสรรค์
เขียนจากใจมิใช่แต่งแกล้งประชัน
ความสัมพันธ์บ้านกลอนไทยจริงใจครับ

[สุภาพบุรุษทรชน]

ความรู้สึกสับสน..ปนความว่าง
ใจเราสร้างสั่งสม..เป็นปมแฝง
ความจริงใจไม่นานนัก..จักสำแดง
อาจเปลี่ยนแปลงจากติดลบ..ทบ-ทวี

ลุงสายใย..ใจดีไม่มีพิษ
เป็นเหมือนมิตรชิดใกล้..ไม่หน่ายหนี
คนในบ้านกลอนไทย..ล้วนใจดี
บารมี..หากจริงใจ..อย่าได้เกรง............(R-ty)

ไม่เคยคิดติดใจโกรธใครเขา
ตัวของเรามีแผลใจใช่อวดเก่ง
แม้นจาบจ้วงล่วงเกินใครอย่าได้เกรง
เชิญมิตรเร่งเตือนได้ไม่ว่ากัน

อาจมีเผอเรอบ้างทางอักษร
เขียนบทกลอนอ่อนไปไม่สร้างสรรค์
เขียนจากใจมิใช่แต่งแกล้งประชัน
ความสัมพันธ์บ้านกลอนไทยจริงใจครับ.......(พี่สายใย)

มีพื้นที่คลี่คลายระบายฝัน
ลบคืนวันอ่อนล้าน้ำตาดับ
บ้านกลอนไทยใสจริงสิ่งรอรับ
มานานนับกัปกัลป์เพื่อฝันเรา

มีรอยยิ้มเรียวงามยามฟ้าหม่น
เหนื่อยล้าบนหนทางยังมิเหงา
มีศรัทธาปรารถนาพึ่งพาเรา
มองกลับไปวันเก่า..ไม่เศร้าเลย..............(สุภาพบุรุษทรชน)

[ชมพูไพร]

คืนหนาวนี้ ลมเหนือ ผัดพริ้วผ่าน
ดาวหมนมัว พากาล ให้ยิ่งหมอง
คนเหงาใจ ใครทำเจ้า น้ำตานอง
จึงร่ำร้อง มองดาว ให้ร้าวทรวง
คืนเหน็บหนาว ดาวหมองหม่น คนยิ่งเหงา
คิดถึงคน รักเรา เฝ้าห่วงหวง
ป่านนี้อยู่ ที่ไหน ใคร่ตามทวง
ความรัก ที่หล่นร่วง จากดวงใจ

[ชมพูไพร]

แปดปีพ้นผ่าน
ยาวนานรวดร้าว
จ่อมจมความเศร้า
ยังเหงาไม่สร่าง
ดูพลุเขาจุด
ถูกขุดรอยด่าง
อดีตที่จาง
ต่างผ่านลวงใจ
เขาทิ้งโดดเดี่ยว
เดินเปลี่ยวทางไกล
อกโศกหมกไหม้
น้ำไหลออกตา
ขมขื่นในจิต
ยิ่งคิดยิ่งล้า
ดูพลุผ่านตา
เหว่ว้าจุดเดิม

[ระนาดเอก]

๐ จมอยู่ในวังวนของคนทุกข์
ที่คอยรุกมั่นคงทั้งส่งเสริม
โลกสดใสค่อยเทาไร้ขาวเติม
ตั้งแต่เริ่มรู้จักพ่ายรักเธอ

๐ เราเหมือนหินจมดิ่งอิงท้องน้ำ
เช้าจรดค่ำผจญล้นความเหม่อ
ซ้ำหินถูกกัดกร่อนอ่อนแล้วเออ
เมื่อต้องเจอทุกข์โถมอย่างโรมรัน..

 

[น้องติ๋ว]

อยากแต่งกลอน ศรแผลง ออกแรงรัก
ก็กลัวจัก ผิดกฏ มีบทห้าม
มีข่าวลือว่าอักษรกลอนไทยงาม
จึงแวะมา เยี่ยมยาม ถามข่าวคราว

ดูสีสันของบ้านนั้นเปลี่ยนไป
อัพเดทใหม่ ถูกใจ วัยหนุ่มสาว
มีห้องกลอน แบ่งแยก แจกระนาว
กวีสาว กวีหนุ่ม แอบซุ่มดู

มีห้องเรียนเขียนกลอนไว้สอนศิษย์
ลุงเวปคิด แบบใหม่ สไตลด์หรู
ระนาดเอก เสกอักษร สุนทรครู
พี่แจ๊คอยู่ เคียงข้าง...สร้างสรรค์ดี

น้องติ๋วมา ชื่นชม บ้านร่มรื่น
ช่างสดชื่น เย็นตา สง่าศรี
ขอฝากเพื่อน สักคน ชื่อบารมี
ขอพี่พี่ ช่วยชี้แนะ และอภัย

เขาตั้งใจ มาดี ไม่มีพิษ
หากเขาผิด ทางวาจา ค่อยปราศรัย
ติ๋วมากราบ ขอโทษ พี่สายใย
แทนเพื่อนรัก จากใจ ด้วยไมตรี....

[สายใย]

อยากแต่งกลอน ศรแผลง ออกแรงรัก
ก็กลัวจัก ผิดกฏ มีบทห้าม
มีข่าวลือว่าอักษรกลอนไทยงาม
จึงแวะมา เยี่ยมยาม ถามข่าวคราว

ดูสีสันของบ้านนั้นเปลี่ยนไป
อัพเดทใหม่ ถูกใจ วัยหนุ่มสาว
มีห้องกลอน แบ่งแยก แจกระนาว
กวีสาว กวีหนุ่ม แอบซุ่มดู

มีห้องเรียนเขียนกลอนไว้สอนศิษย์
ลุงเวปคิด แบบใหม่ สไตลด์หรู
ระนาดเอก เสกอักษร สุนทรครู
พี่แจ๊คอยู่ เคียงข้าง...สร้างสรรค์ดี

น้องติ๋วมา ชื่นชม บ้านร่มรื่น
ช่างสดชื่น เย็นตา สง่าศรี
ขอฝากเพื่อน สักคน ชื่อบารมี
ขอพี่พี่ ช่วยชี้แนะ และอภัย

เขาตั้งใจ มาดี ไม่มีพิษ
หากเขาผิด ทางวาจา ค่อยปราศรัย
ติ๋วมากราบ ขอโทษ พี่สายใย
แทนเพื่อนรัก จากใจ ด้วยไมตรี....

   
สวัสดีน้องติ๋วชิวชิวครับ
ขอต้อนรับมิตรใหม่สดใสศรี
หากสายใยเกินก้ำทำไม่ดี
กราบขอโทษน้องพี่ที่ล่วงเกิน

เรื่องบารมีไม่เป็นไรไม่มีโทษ
ไม่เคยโกรธเคืองข้องไม่ต้องเขิน
แซวกันเล่นเป็นมิตรจิตรเพลิดเพลิน
ขอชวนเชิญช่วยสืบสานกานท์กวี

         

[โรแมนติค]

เธอหวานนอกขมในลวงให้หลง
เพื่อประสงค์สิ่งใดดวงใจเอ๋ย
อันชายโฉดเช่นฉันนั้นไม่เคย
รักใครเลยจึงถลำคำป้อยอ

แพ้แล้วใยไม่ฆ่าให้สาสม
ปล่อยให้ตรมตรอมใจทำไมหนอ
ตาคมเหมือนคมมีด..กรีด..สิคอ
จะไม่พ้อสักคำให้ลำเค็ญ

ไม่มีแม้น้ำตาคราเศร้าหมอง
ที่กลั่นกรองจากใจให้ใครเห็น
ถึงถูกเชือดเลือดสาดขาดกระเด็น
แสนลำเค็ญจะเข็ญสู้อย่างผู้ชาย

เพียงเธอรู้ไว้ว่า..ข้าฯคนหนึ่ง
ที่จะพึ่งผู้ใดอย่าได้หมาย
เธออย่าหลงว่าฉันนั้นงมงาย
มิยอมตายตกสวาทเป็นทาษ  "มาร"

เธอกรวดน้ำคว่ำขัน ให้ฉันแล้ว
คงคลาดแคล้วความรักสมัครสมาน
หลั่งน้ำหยดรดริน แผ่นดินดาล
ซึมซาบซ่านพสุธาสิ้นอาลัย

ตัดสวาทขาดเยื่อไม่เหลือรัก
เหมือนถอนหลักความหลังครั้งสดใส
แต่ผลบุญจุนเจิมเสริมเลศนัย
ปากอภัยใจเคียดคิดเกลียดชัง

แทนน้ำเย็นเป็นพรใจร้อนรุ่ม
เหมือนเพลิงสุมอารมณ์ไม่สมหวัง
เธอกรวดน้ำพร่ำพ้อมิขอฟัง
ฉันไม่ฝังรักผ่าน...บาดาลใจ

[kanta]

เคยศรัทธาใครคนหนึ่งซึ่งรู้จัก
ชื่นชมนักกับวาจาพาหวั่นไหว
ทุกคำพูดเอ่ยอ้างอย่างเข้าใจ
สุขทุกข์ใดที่เขารู้ดูอาทร

สิ่งที่เอ่ยเอื้อนมาคราท้อแท้
ยามพ่ายแพ้เขาเคียงใกล้ไม่สังหรณ์
กำลังใจมาให้เห็นเป็นบทกลอน
ทุกขั้นตอนเดินทางอย่างแยบยล

ใจของเราซึ่งอ่อนแอแพ้เกมรัก
มิตระหนักมัวปลื้มลืมเหตุผล
เขาหยิบยื่นเราก็พร้อมยอมจำนน
เชื่อใจคนโดยไม่เหลิอเผื่อทางตัน

และวันนี้ความศรัทธาที่กล้าแกร่ง
ก็เริ่มแฝงความรันทดหมดแววฝัน
ด้วยท้อแท้ไม่แน่ใจในสัมพันธ์
หมากเกมนั้นมันเดินยาก...อยากอำลา

[กริชอักษร]

ฉันไม่เคยพูดต่อหน้าไม่ใช่ว่าไม่เจ็บ
แต่ที่เก็บเพราะคำว่ามิตรยังคงมีความหมาย
แต่วันนี้หลายการกระทำมันย้ำให้ช้ำใจ
พยายามมากไปก็ใช่ว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ

เมื่อไมตรีมันมีอยู่สองข้าง
ทำทุกอย่างข้างเดียวไม่ประสาน
ยังคิดถึงเรื่องราวดีๆเมื่อไม่นาน
แต่ก็เป็นแค่วันวานที่ผ่านไป

[barame]

เพียงวูบหวานผ่านไหว
ข้าจะฝากชีวิตไว้ ณ ตรงนั้น
ตรงที่บทกวีร่ายรำพัน
ตรงแสงจันทร์ทาบม่านผ่านราตรี

ดอกดาริการะยับประดับห้วง
วาดศิลป์สรวงระยับประดับสี
บรรเลงกานท์ ณ พิมานมณี
ด้วยหมื่นแสนเสรีในถ้อยคำ

เพียงซึ้งซับสดับแว่ว
โดยร้อยกรองร้อยแก้วอันดื่มด่ำ
วูบหวานผ่านไหวในลำนำ
ปฏิภาณกวีจำจรดใจ

ด้วยมนต์เสกแห่งภาษา
จักปลุกมวลมาลาอันสดใส
รติกาลห่มห้วงทรวงหทัย
เอมอิ่มในหวานพจน์บทกวี

เพียงวูบหวานผ่านไหว
ข้าขอฝากหัวใจไว้ตรงนี้
ตรงความฝันฉันขอมอบพลี
แด่ทุกพจน์บทวลีแห่งกลอนกานท์

มธุรสใดไหนเล่า
มาเทียบเท่าถ้อยล้ำอันฉ่ำหวาน
ฝันใดในหล้าที่มาปาน
เท่าจินตนาการแห่งกวี.

[plak]

กาลเวลา เหตุการณ์ ผลาญดวงจิต
ผลาญชีวิต ผลาญใจ ให้ถลำ
รู้ตัวเอง ได้ดี ว่ามีกรรม
เจ็บและจำ สู้ทน จนมลาย

คงไม่มี วันใด ให้แสนสุข
ความเป็นทุกข์ เพิ่มมา น่าใจหาย
สิ่งที่ว่า ไม่ดี ก็ที่กาย
อันตราย ยังเติม เพิ่มทุกวัน

ตราบชั่วชี-วิตนี้ จะมีไหม
ที่สุขใจ ให้เป็น เช่นดังฝัน
มีแต่เลือน ลบไป ไม่สำคัญ
สิ่งคิดฝัน อันดี ไม่มีมา

รู้นะรู้ ฝันดี นั้นมีน้อย
แต่ยังคอยโอกาส วาสนา
อาจวันหนึ่ง สักวัน พลันลืมตา
พบคุณค่า สมใจ ใฝ่ภิรมย์

แม้จะลบ เลือนลาง จางใจฝัน
ยังขยัน คิดไว้ ให้สุขสม
แม้จิตใจ ชีวี มีแต่ตรม
ร้าวระบม อย่างไร ใจรอนรอน

ความฝันเอย ดาดดื่น เป็นหมื่นแสน
สิ่งทดแทน อย่างไร ฝันไว้ก่อน
แม้จะไม่ สมค่า ให้อาทร
ฝันไว้ก่อน อาจเห็น ความเป็นจริง

[sakol]

จะหาใดไหนเหน็บเจ็บเท่าที่
คนรักมีรักเร้นเป็นถึงสอง
เพราะตัวเราตั้งใจใคร่จะปอง
เป็นเจ้าของใจพธูเพียงผู้เดียว

เมื่อเขามามีรักสลักซ้อน
เราก็ถอนใจแน่ไม่แลเหลียว
ถึงเจ็บช้ำหักใจได้จริงเชียว
ยอมสู้ตรมซมเซียวเปลี่ยวหัวใจ

ไม่ขอยอมน้อมภักดิ์รักอยู่อีก
ขอยอมหลีกทางตน ให้ "คนใหม่"
เราผู้ชายเขาหน่ายกลัวอะไร
สิ้นรักไปใช่ดับดิ้นสิ้นชีวา

 พอกันที !  ที่เคยหวังอย่างเลอเลิศ
ไม่ขอเทอดอีกต่อไปรักไร้ค่า
ขอจบเกม หลงกล คนมารยา
ที่พร่ำว่า รัก-รัก จักซื่อตรง

ตั้งแต่นี้ต่อไปไม่เกี่ยวข้อง
ตาที่มองภาพคุณธรรม์อันสูงส่ง
ลางเลือนหายละลายลบ จบจำนง
ไม่เหลืออยู่เพียงผงเถ้าธุลี.

[ฤดูหนาว]

อยากเสกให้เธอมารับรู้ใจฉันบ้าง
เพราะมันกำลังอ้างว้างและหวั่นไหว
หากฉันเป็นแม่มดได้ จะเสกมนต์นั้นทันใด
เพื่อให้คนใจร้ายอย่างเธอได้รับรู้มัน
ว่าสิ่งที่เธอทำมันแสนโหดร้ายเหลือเกิน

เธอก็เป็นแค่ผู้ชายที่มากับสายลม
พัดมาเพียงแค่ผ่านพ้นและผ่านไป
และสายลมที่แสนร้ายพัดทำร้ายใจฉัน
แทบไม่เหลือแม้ซากของคืนวัน
ให้คนอ่อนแออย่างฉันจดจำมันไว้


         

[orphanwife]

ความผิดหวังฝังจำจิตสำนึก
เตือนรู้สึกสะกิดให้คิดถึง
มันยังหลอนหลอกย้ำให้คำนึง
มันยังซึ้งสุดเหงาและเศร้าใจ

ความรักเคลือบความใคร่จนใจเปื้อน
อยากลืมเลือบลบคราบกลิ่นสาปใคร่
สมรสรักร่วมกันยังผันไป
จึงอยากไกลไม่มาคบหากัน

เมื่อตัดใจไปจากไม่อยากคิด
ไม่เคยติดความหลังมาสังสรรค์
อยู่เป็นสุขทุกข์บ้างก็ช่างมัน
ที่สำคัญคือไปต้องไกลเธอ

จะเป็นแขกแปลกหน้า เผื่อถ้าพบ
แล้วต้องจบ พร้อมจะ ลืมเสมอ
จะชาตินี้ภพไหนอย่าได้เจอ
จะไม่เผลอเลอหาไปอาลัย

เจ็บแล้วจำปลอบใจเตือนให้รู้
รางวัลผู้แพ้ต้องความหมองไหม้
เมื่อลืมตัวหลงตามความพอใจ
แค่ความใคร่ เมามัว เพียงชั่วคราว.

[ไพร พนาวัลย์]

ความผิดหวังฝังจำจิตสำนึก
เตือนรู้สึกสะกิดให้คิดถึง
มันยังหลอนหลอกย้ำให้คำนึง
มันยังซึ้งสุดเหงาและเศร้าใจ

ความรักเคลือบความใคร่จนใจเปื้อน
อยากลืมเลือบลบคราบกลิ่นสาปใคร่
สมรสรักร่วมกันยังผันไป
จึงอยากไกลไม่มาคบหากัน

เมื่อตัดใจไปจากไม่อยากคิด
ไม่เคยติดความหลังมาสังสรรค์
อยู่เป็นสุขทุกข์บ้างก็ช่างมัน
ที่สำคัญคือไปต้องไกลเธอ

จะเป็นแขกแปลกหน้า เผื่อถ้าพบ
แล้วต้องจบ พร้อมจะ ลืมเสมอ
จะชาตินี้ภพไหนอย่าได้เจอ
จะไม่เผลอเลอหาไปอาลัย

เจ็บแล้วจำปลอบใจเตือนให้รู้
รางวัลผู้แพ้ต้องความหมองไหม้
เมื่อลืมตัวหลงตามความพอใจ
แค่ความใคร่ เมามัว เพียงชั่วคราว.

แหมน้องใหม่คนนี้วจีเลิศ
เจ้ามาเกิดกานต์กวีดั่งสีขาว
กลอนของเธอใสแจ๋วดั่งแก้ววาว
ดั่งแสงดาวประดับบ้านแห่งลานกลอน

ลุงขอให้กำลังใจไฝ่ฝึกฝน
ดั่งอุบลแย้มบานผ่านเกสร
จงร่าเริงสำราญในบ้านกลอน
ดั่งภมรเริงร่าป่าอุบล

"ปรางค์ สามยอด"

ให้กำลังใจน้องใหม่+1 ไปเลย นะ

[orphanwife]

กราบขอบพระคุณ คุณลุง ปรางค์ สามยอด เป็นอย่างสูงครับผม
วันนี้ผมลาก่อน  ง่วงแล้วครับ คุณลุงนอนดึกจัง รักษาสุขภาพด้วยนะครับ
ขอให้คุณลุงนอนหลับฝันดีนะครับ...

[nongpob]

อยากระบายถ่ายทอดบอกยอดขวัญ
ทุกข์โรมรัน รักแสลง วิ่งแซงหน้า
สุดขื่นขม ตรมทุกข์  จุกอุรา
มีน้ำตา เป็นเพื่อน ช่วยเตือนใจ

ลมรักเอย เอ่ยถาม ความหนาวเหน็บ
ให้แสนเจ็บ ปวดปร่า น้ำตาไหล
เหมือนกับว่าโลกนี้ไม่มีใคร
ขอทำใจ  ให้สอาด.....ขยาดรัก

[soodtirak]

อยากระบาย ชายเปลี่ยว เหลียวมองสาว
อากาศร้อน อบอ้าว ขาวสดใส
เธอมาคลอ มาเคลีย เอ๊ะเมียใคร
แสนถูกใจ นายสุดฯ หยุดมองตาม


พบหญิงสาว พราวเพรียว สายเดี่ยวหลุด
เห็นพวกตุ๊ด  พูดแขวะ  แวะเข้าห้าม
พวกผู้ชาย ยียวน พูดลวนลาม
ประเภทสอง หรือสาม แหมงามจัง

อากาศร้อนๆ ไม่รู้จะแต่งไร ไม่ค่อยลื่นไหลเลยครับ นานๆแต่งทีกลอนฝืดจัง ..อิอิ