ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

น้ำคำ  คำลวง..


อันน้ำคำคำลวงที่ร่วงหล่น
มาจากคนเคยชิดสนิทใคร่
เคลือบยาพิษก่อนเผยเลยนะใจ
ล่อหลงใหลในน้ำคำที่พร่ำมา

คล้ายติดบ่วงหัวใจให้หลงรัก
ยากลืมนักพะวงหลงห่วงหา
น้ำคำหวานดุจผึ้งตรึงติดตา
ปั้นวาจาว่ารักจากใจจริง

เธอคงมีหลายคนติดบ่วงแล้ว
คงไม่แคล้วพี่ด้วยนะน้องหญิง
หวังได้รักอบอุ่นเอื้อแอบอิง
ถูกเขี่ยทิ้งเพ้อพกอกเนื้อนาง

น้ำคำหวานสวยดีเป็นศรีนัก
เจอศรปักแรกพบจบไม่ห่าง
หากไม่ตายคงได้ให้ร้องคราง
รักเธอจางพี่จอดมอดม้วยไป


ฉันเอง..

[เมฆา...]

    “คำลวง”

...หยาดน้ำคำ ย้ำเนื้อ ให้เชื่อจิต
ย้อมใจพิศ หลงภักดิ์ ศักดิ์สมร
เยี่ยงวลี เลอเลิศ เชิดสุนทร
เย้าหรือย้อน เกินหยั่ง ชั่งตวงตาม

...หลงเกษม เปรมปรีดิ์ ฤดีรัก
เหลือจะหัก ห้ามฉุด หยุดหวาบหวาม
หลีกอย่างไร ในร้อย ถ้อยเนื้อความ
ลางคนงาม ลวงเล่น ไม่เห็นเลย

...ตกอยู่ใน ห้วงฝัน วันจวบค่ำ
ต้องมนต์คำ นวลสมร อ่อนอกเอ๋ย
ติดชิดแก้ม แย้มนาง มิส่างเอย
ต่างรำเพย เผยพบ เพื่อสบตา

...คงไม่มี ทางใด ดึงใจหม่น
ความสุขล้น มอบถวาย คล้ายห่วงหา
คิดคำนึง ถึงกัน สันต์อุรา
คือสัญญา ของน้อง คล้องดวงมาน

...พอล่วงวน พ้นวัน อันสุขสม
ภาพเคยชม ว่าชื่น แห่งคืนหวาน
พลอยจางจบ ลบฝัน แห่งวันวาน
พรากวิญญาณ แห่งพจน์ ลดค่าลง

...จนที่สุด ถึงเห็น เป็นชีวิต
จบลิขิต หยาดคำ เคยร่ำหลง
เจ้าจากจริง ทิ้งฝัน อันมั่นคง
เจ็บจึงตรง เข้าทรวง ร่วงร้าวรอน

...ทิ้งไว้เพียง เสียงแว่ว แววความเศร้า
ที่ติดเน่า เหน็บเนื้อ เจืออักษร
ทุบใจแตก แหลกเหลว เปลวตะกอน
ท่ามแสงอ่อน แห่งพิษ ฤทธิ์คำลวง....


***เมฆา...***

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เธอหลอกลวง  ทวงใจ  จะให้กลับ
ทั้งที่ใจ-    พังยับ    จนลับล่วง
ไม่มีเชื้อ    เหลือหลอ  หนอพุ่มพวง
จะติดดวง  ไฟนี้    อีกทีเลย

คงมุ่งหมาย  ร้ายลึก  ผนึกแค้น
ทั้งที่แฟน-  เธออยู่  ยังดูเฉย
หรือเห็นฉัน  มันควาย ชายโคตรเชย
ที่เคยเอ่ย  ว่ารัก   และภักดี

ก็เธอมี   เจ้าของ   ที่ครองอยู่
ฉันไม่รู้   หรือหนา  แม่ยาหยี
การตัดใจ  เพื่อจาก  หากบางที
มันอาจเป็น   สิ่งดี   กับสองเรา

อย่าคิดลวง  ดวงใจ  ฉันให้ฟื้น
เพื่อกลับคืน   ไปรัก  ใจจักเฉา
อยากขอร้อง  น้องนาง  ช่วยบางเบา
เพราะว่าเธอ- มีเขา  อยู่ทั้งคน....


อิอิ  แต่งเอง อ่านแล้วยังน้ำตาจะไหล   ใครอ่านแล้วโดนใจ  ขอ+ซัก 1 คะแนนนร๊า

[ฉันเอง]

พิษรัก..

เห็นน้ำตาเธอร่วงพรูดูหวั่นไหว
อยากเข้าไปโอบกอดและถอดถอน
จากพิษรักไหม้ใจดั่งไฟฟอน
ตกตะกอนฝังสิ้นยังกินใจ

แม้เนิ่นนานผ่านมาพาหลอกหลอน
ใจเริ่มกร่อนมองรักอย่างผลักไส
ตัวพี่เองคงยากแทรกเข้าดวงใจ
เธอปิดไว้แน่นหนายากฝ่าฟัน

ปฎิเสธรักพี่จนชอกช้ำ
เธอกระทำอย่างนี้พี่สิ้นฝัน
เหมือนที่เขาทำกับเธอไม่ต่างกัน
พิษรักนั่นดั่งเชื้อไฟที่ไหลลาม


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

ในคำคนมีลมลวงหลอกล่อรัก
อยากรู้จักทักทายเอ่ยปราศัย
มือถือมีดพร้อมกรีดขั้วหัวใจ
เพราะหลงไหลในคำที่พร่ำลวง

ในน้ำคำวาจาหาคำหลอก
ทำช้ำชอกรักไปให้ห่วงหวง
ที่พูดมาไม่จริงสิ่งทั้งปวง
ถลำบ่วงห้วงรักผลักใจจม

เสียน้ำตา.เวลา.ความรู้สึก
กว่าสำนึกคิดได้ใฝ่รักขม
ต้องปวดร้าวไร้สุขทนทุกข์ตรม
ให้สาสมจมเศร้าเฝ้ารักลวง

ฉันเอง..

[กล่องความทรงจำ]

    “คำลวง”

...หยาดน้ำคำ ย้ำเนื้อ ให้เชื่อจิต
ย้อมใจพิศ หลงภักดิ์ ศักดิ์สมร
เยี่ยงวลี เลอเลิศ เชิดสุนทร
เย้าหรือย้อน เกินหยั่ง ชั่งตวงตาม

...หลงเกษม เปรมปรีดิ์ ฤดีรัก
เหลือจะหัก ห้ามฉุด หยุดหวาบหวาม
หลีกอย่างไร ในร้อย ถ้อยเนื้อความ
ลางคนงาม ลวงเล่น ไม่เห็นเลย

...ตกอยู่ใน ห้วงฝัน วันจวบค่ำ
ต้องมนต์คำ นวลสมร อ่อนอกเอ๋ย
ติดชิดแก้ม แย้มนาง มิส่างเอย
ต่างรำเพย เผยพบ เพื่อสบตา

...คงไม่มี ทางใด ดึงใจหม่น
ความสุขล้น มอบถวาย คล้ายห่วงหา
คิดคำนึง ถึงกัน สันต์อุรา
คือสัญญา ของน้อง คล้องดวงมาน

...พอล่วงวน พ้นวัน อันสุขสม
ภาพเคยชม ว่าชื่น แห่งคืนหวาน
พลอยจางจบ ลบฝัน แห่งวันวาน
พรากวิญญาณ แห่งพจน์ ลดค่าลง

...จนที่สุด ถึงเห็น เป็นชีวิต
จบลิขิต หยาดคำ เคยร่ำหลง
เจ้าจากจริง ทิ้งฝัน อันมั่นคง
เจ็บจึงตรง เข้าทรวง ร่วงร้าวรอน

...ทิ้งไว้เพียง เสียงแว่ว แววความเศร้า
ที่ติดเน่า เหน็บเนื้อ เจืออักษร
ทุบใจแตก แหลกเหลว เปลวตะกอน
ท่ามแสงอ่อน แห่งพิษ ฤทธิ์คำลวง....


***เมฆา...***

สุดๆอะ +ไปเลย 1 คะแนน

[ฉันเอง]

แม้เนิ่นนานยังพาลเจ็บที่ใจนั่น
ฝันกลางวันยากเป็นจริงสิ่งที่เห็น
เปลี่ยนหน้าชายให้ควงทุกเช้าเย็น
สิ่งที่เป็นคล้ายลิ่มทิ่มแทงกัน

ต้องยอมรับมุมมองของเธอหนา
ที่เกิดมาใช้ชีวิตพิชิตฝัน
ไม่ยึดติดแม้กระทั่งความผูกพัน.ธ์
จึงทิ้งฉันโดยง่ายสบายมือ

แต่ยังรักเธออยู่มากจึงอยากบอก
ถึงช้ำชอกมาอย่างไรพี่ไม่ถือ
กลับตัวได้กลับใจดีพี่ช่วยลือ
รักเป็นสื่อส่งถึงพึงกลับมา


ฉันเอง..