ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

อ่านทบทวน.กลอนต่อ.ที่รอตอบ
เธอไม่ชอบ.ไม่ใช่.หรือไม่เหมือน
เธอไม่อ่าน.ไม่แคร์.หรือแชเชือน
ฉันมาเตือน.มาตาม.ถามข่าวคราว

ขอเก็บเกี่ยวเสี้ยวส่วนที่หวนกลับ
ไว้ประดับแพรห่มยามลมหนาว
ยิ่งคิดถึงค่ำคืนอันยืนยาว
ความแวววาวปรากฏให้จดจำ

ฟ้าที่ดูคลึ้มฝน..ลมบนโบก
สายลมโกรกไร้ฝุ่น..อุ่นด้วยซ้ำ
ค่อยค่อยเห็นดาวเดือนเกลื่อนลำนำ
แว่วครวญคำเคียงเธอละเมอมา

ฉันจะเปิดหน้าต่างกว้างอีกนิด
หยุดความคิดที่อาจปรารถนา
รอหัวใจ..ใฝ่ถวิล..ที่บินลา
จะไคลคลาย้อนกลับมาจับจอง

ฝนจะลาฟ้าจะรุ่ง..ของพรุ่งนี้
กี่ร้อยลี้..ใจฝันมันผยอง
ทุกบาทบทจรดกานท์เป็นธารทอง
จะเรืองรองไหลรินด้วยยินดี
.....๑๐๙๑๓.....

ที่มา: http://www.hort39.co.cc/index.php?topic=1465.msg7678;topicseen#msg7678

[Music]

มิได้คิดอยากลอกให้ชอกช้ำ
แต่เพลี่ยงพล้ำแต่งต่อเพราะง้อพี่
ถึงไม่หวานขานขับรับกวี
ถ้อยวลีส่วนหนึ่งยังตรึงตรา
 
ณ ค่ำคืน...ฝืนฝากไว้ซากแข
เก็บซ่อนแผลแปรผันไม่หรรษา
มิมีแล้วหนึ่งในร้อยคอยเยียวยา
ปิดตำราคุกคามสามหัวใจ

พอรุ่งสางฟ้าใส..จะใส่เสริม
อยากเฉลิมฉลองความผ่องใส
พ้นจากบ่วงหวงแหนมาแสนไกล
มิเห็นใครรักเดียวได้เกลียวกลม

มาพบเธอ"ถวิลนวล"ยังครวญคร่ำ
จรดพร่ำเงือกคู่ที่สู่สม
นกกระยางเยี่ยงกันขวัญภิรมย์
ต้องตายตรมตามติดดวงจิตรัก

ความภักดีมีหล่นอยู่บนโลก
มหาโศกกำสรดเมื่อหมดหลัก
นิจจาเอ๋ยเผยใจร่ำไรภักดิ์
เป็นชนักในห้วงถูกล่วงเกิน

เหม่อมองฟ้าสดใสอยากไปต่อ
สำนึกก่อปล่อยวางความห่างเหิน
กลับสับสนเกินกล้ำจะย่ำเดิน
เหมือนยังเพลินกับทุกข์ที่ลุกลาม
.....๑๐๙๑๓.....

ที่มา: http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=16931.msg134441#msg134441

[Music]

กลอนที่ใช้ปรัชญา..มาวิเคราะห์
ต้องบ่มเพราะ..แล้วหลงลงสนาม
อาจไม่ดีเด่นใดในเนื้อความ
ช่วยมาปรามกันนิด..หากติดใจ

อธิบาย..ที่มาของหน้าต่างใจ
๑. ด้วยผัวเมีย.ข้างบ้าน.วิจารณ์กล่าว
ไม่เอาอ่าว.เห็นผ้าตาก.มียักไย่
ขมุกขมัว.ผงซักฟอก.กระจอกไง?
ซักทีไร?.ไม่เคยขาว.ให้พราวตา

๒. เห็นทุกครั้ง.บ่นทุกที.สามีเบื่อ
เฝ้าหาเหยื่อ.ขี้ปาก.บ้านฟากขวา
อยู่ใกล้กัน.ดันไม่มอง.ผ่องโสภา
จำนรรจา.แต่เรื่อง.เปลืองน้ำลาย

๓. เช้าวันหนึ่ง.ภรรยา.เริ่มอ้าปาก
เห็นเขาตาก.ผ้าขาว.ข่าวกระหาย
สามีจ๋า.ผ้าผ่อง.ต้องบรรยาย
คงระอาย.คราบจับ.เลยปรับแฟ๊บ
 
๔. สามีบอก.ช่วยนั่งลง.ตรงนี้ก่อน
แม่ขวัญอ่อน.ปากกรรไกร.พูดไฟแล๊บ
เมื่อเช้าพี่.เช็ดกระจก.จนอกแสบ
ลองไปแอบ.ดูที.ฟ้าสีเงิน

๕. หน้าต่างบ้าน.หน้าต่างใจ.ไม่ใสสด
เห็นสิ่งใด.มัวหมด.กฏห่างเหิน
พอเปลี่ยนปรับ.กลับเห็น.เป็นเพลิดเพลิน
ทุกข์มันเดิน.ผ่านทาง.หน้าต่างใจ

๖. เรามาช่วย.กันเช็ด.ให้เสร็จนะ
คืนนี้ป๊ะ.กันแห๋ม.แม่แก้มใส
ถ้าแม้เธอ.ใจกระจ่าง.จากข้างใน
มองสิ่งใด?ผ่านหน้าต่าง.สว่างเอย
.....๑๐๙๑๓.....

[มานพ]

อ่านทบทวน.กลอนต่อ.ที่รอตอบ
พี่ยังชอบกลอนนี้มีเปิดเผย
พี่ยังอ่านกลอนรอต่อทรามเชย
น้องไม่เคยเห็นพี่ที่ต่อกลอน

มัวไปหลงหนุ่มห้าวและสาวน้อย
ปล่อยพี่คอยคนดีพี่เคยสอน
ไม่ห่วงใยเลยหนาไม่อาทร
พี่เดือดร้อนกลอนต่อท้อใจจริง

“มานพ”

 

[Music]

ก็เป็นเพียงกลอนต่อ...รอคำตอบ
มิได้หมายให้ปลอบหรือสุงสิง
แม้ไร้ความชัดเจนประเด็นยิง
แค่พักพิงอิงไอ..ที่ไหล่โอน

ฝันว่ายินคำตอบ..เธอปลอบกลับ
แท้สดับเสียงคลื่นอันคลืนโค่น
ทรวงสะท้านสั่นเทาเงากระโจน
ความโชกโชนกำกับให้หลับตา

ตื่นมารอคำตอบ..แม้บอบช้ำ
เชิญเลือกซ้ำแผลเก่าเอาเถิดหนา
ฟ้าคล้ำคลื้มซึมหม่นบนอุรา
กลั่นนำพาตาสองหมองละเมอ

ความรู้สึกกล้ำกลืนหมื่นคำอ้าง
คิดเข้าข้างเต็มข้อจีงรอเก้อ
ไหนอื่นอาจยอมท้อไม่รอเจอ
ทุกข์มีเธอชั่วครู่ท่ามผู้คน

แต่.ไม่ใช่ฉันดอกบอกให้ทราบ
สองแก้มคราบแห้งกรังฟ้าสั่งฝน
ดั่งระบายคลายเศร้ามีเหงาปน
ดิ่งสู่ชลเชี่ยวกรากที่จากไป

สุข.ซึ่งซ่อนก้นดานยังหวานชื่น
ท่ามสะอื้นลอบยิ้มเสียงนิ่มใส
ทุกข์.ถูกเถือเจือสุขปลุกหัวใจ
ได้มีใครในภวังค์..ก็ยังดี

ฟ้าเริ่มสางทางข้าม...อร่ามจ้า
บทบังค่าความค่ำ.ย่ำอยู่ที่
สอนหัวใจคนเก็บใช่เจ็บฟรี
เปลี่ยนไมตรีมีคำตอบ..ไร้ปลอบโยน
.....๑๐๙๑๓.....

ที่มา: http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=16848.msg133842#msg133842

[Music]

อาจเป็นช่วงล่วงรู้..ของผู้เขียน
ทำได้เนียบดุจโดดไม่โลดโผน
เขียนเรียบร้อยคล้อยตามถ้อยความโอน
ดั่งลุกโชนความเจ็บขอเก็บงาน

เสียงหัวใจ ไหวหวั่น วสันต์สาด
ดั่งบ่วงบาศ บังคับ ตอบรับขาน
ต้องจำใจ ตัดพ้อ ทรมาน
กับวันวาน ระหว่างเรา อับเฉาลง

แม้จะเหลือ เยื่อใย แต่ไกลห่าง
ปิดหน้าต่าง หัวใจ เหมือนไล่ส่ง
เมื่อเห็นลาง ทางตัน ไม่มั่นคง
ก็ต้องปลง ใจลา ทั้งอาดูร

ไม่มีแม้ เหตุผล ต้องทนรับ
ต่างต้องปรับ เจตน์จินต์ ว่าสิ้นสูญ
วาสนา เศร้าเหลือ ไม่เกื้อกูร
รักเพิ่มพูน แต่เรื่องราว ไม่ยาวยืน

เพลงที่เธอ ครวญคร่ำ ยังจำแม่น
หมายยิ่งแค่นยิ่งปรับ เท่ากับฝืน
นิจจาเอ๋ย เผยพร่ำ ยิ่งกล้ำกลืน
ขอรักคืน....เถอะนะ.ก่อนละลาย
.....๑๐๙๑๓.....

หมายสื่อสาร.หวานขม.ไม่สมรัก
จะพิงพัก.ยามพลาด.ก็ขาดเขิน
กลับเหยียบย่ำ ซ้ำเล่น.เห็นเป็นเพลิน
พร้อมเผชิญ.สู้กรรม....เจ็บลำพัง

เธอมิต้อง.พูดบอก.หรือศอกกลับ
ฉันยอมปรับ.สูญถวิล.ว่าสิ้นหวัง
หยาดน้ำตา หมดสิทธิ์ จะปิดบัง
โถมประดัง.เต็มที่.เอาสิเธอ!!

เราจะได้.หมดห่วง.ในห้วงรัก
ต่างเว้นวรรค.ด้วยย้ำ.นำเสนอ
หมดเยื่อใย.ใสซ่อน.อ้อนละเมอ
ถ้าแม้เจอ....อย่ารัก...หยุดทักทาย
.....๑๐๙๑๓.....

ร่องอารมณ์สดใส...ไหนจะรู้?
ซ่อนอดสูหวั่นไหวไว้ใต้หมอน
เสียงพิรุณสัดสาดเริ่มขาดตอน
ความอาวรณ์วุ่นวายอยากถ่ายโอน

มิได้ร้องต่อเนื่องเพราะเรื่องมาก
ความยุ่งยากในใจ..คิดไปโน่น
คงปลดปล่อยหลายหลากหากตะโกน
เพื่อจะโยนความเศร้า.ที่เข้ามา

แม้รับรู้...ตะวันพรุ่งจะรุ่งแสง
ซึ่งยังแฝงความฝันหวั่นผวา
เหมือนน้ำกรด.รดระบายจากสายตา
เพิ่มปัญญาอีกนิด..ค่อยคิดมัน
.....๑๐๙๑๓.....

ที่มา: http://www.klonthaiclub.com/index.php?topic=16184.msg128607#msg128607

[มานพ]

อ่านกลอนต่อเนื้อเย็นเห็นคำตอบ
หลายบทชอบแปลกไหมใจไหวหวั่น
ซ่อนอดสูหวั่นไหวไปวันวัน
พอฟ้าลั่นฝนสาดไม่ขาดตอน

จงรับรู้...วันรุ่งของพรุ่งนี้
ขอคนดีสุขใจได้พักผ่อน
ตื่นขึ้นมาแต่เช้าเข้าอ่านกลอน
ฝากอักษรร้อยรสบทกวี

“มานพ”