ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กาแฟดำ]

.
.

   ดุจเวทย์มนตร์ดลใจใส่อักษร
ดุจภมรหลงใหลในบุปผา
ดุจเหยื่อล่อต่อใจในทุกครา
ดุจนางฟ้ากระเซ้าเย้าชาวดิน

   ทางอักษรกลอนกานท์เธอหวานล้ำ
เธอตอกย้ำคำหวานหว่านไม่สิ้น
กระแทกโถมโหมสู่ประตูจินต์
ให้ถวิลเฝ้านอนอ่านกลอนเธอ

   หนุ่มนักกลอนอ่อนหัดดูขัดเขิน
เธอจะเมินไหมนี่ที่เผยอ
กลอนยังเคว้งเพลงร้องตอบ..ชอบไหมเออ
เพลงชาติเด้อ..ร้องได้ไม่อายใคร

.
.

.
.
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับ..กาแฟดำแก้ไขแล้วดูดีขึ้นมั้ย อิ อิ

[ไพร พนาวัลย์]

เธอเขียนกลอนอ่อนหวานหว่านเสน่ห์
ดั่งรักเร่เริงร่าพาใฝ่ฝัน
ติดตามอ่านกานท์กลอนดั่งอ้อนจันทร์
จิตใจสั่นหวั่นไหวฤทัยครวญ

อยากจะต่อกลอนหวานสมานมิตร
แต่ดวงจิตครั่นคร้ามจะตามหวน
กลอนไม่เพราะเสนาะฉันท์มิรัญจวน
เกรงจะป่วนผิดเป้าไม่เข้าตา

ได้แต่อ่านอย่างเดียวเปลี่ยวดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิดไตร่ตรองดั่งมองหน้า
ต้องเก้อเขินเดินสะดุดพิรุธคา
กลัวผวาติดกลอนที่ซ่อนคม

 

"ปรางค์  สามยอด"

[อัศจรรย์จิต]

ขุดหลุมพลางสร้างดักนักอักษร
คนไหวอ่อนต้อนมาถลาหลง
วาดลวดลายขายคำลำนำคง
ใครพลัดดงหลงเหลี่ยมจงเตรียมใจ

ตำเครื่องแกงไว้แล้วไม่แคล้วคลาด
ลับมีดปาดเฉือนหั่นไม่สั่นไหว
ติดกับดักกักขังโดยทันใด
มื้อต่อไปรอเรียงขึ้นเขียงรอ

[MASAPAER]

เธอเขียนกลอนอ่อนหวานหว่านเสน่ห์
ดั่งรักเร่เริงร่าพาใฝ่ฝัน
ติดตามอ่านกานท์กลอนดั่งอ้อนจันทร์
จิตใจสั่นหวั่นไหวฤทัยครวญ

อยากจะต่อกลอนหวานสมานมิตร
แต่ดวงจิตครั่นคร้ามจะตามหวน
กลอนไม่เพราะเสนาะฉันท์มิรัญจวน
เกรงจะป่วนผิดเป้าไม่เข้าตา

ได้แต่อ่านอย่างเดียวเปลี่ยวดวงจิต
เฝ้าครุ่นคิดไตร่ตรองดั่งมองหน้า
ต้องเก้อเขินเดินสะดุดพิรุธคา
กลัวผวาติดกลอนที่ซ่อนคม

 

"ปรางค์  สามยอด"

แม้นเขียนกลอนอ้อนคนดลใจได้
เป็นกับดักหัวใจได้เหมาะสม
จะหมั่นเพาะเคาะคำพร่ำคารม
ให้ติดหล่มกลางมานฉันคนเดียว

ติดตรงคำพร่ำไปไม่ล้ำลึก
มิผนึกถึงใจให้เธอเกี้ยว
ตามรายทางนางงามตามแจเชียว
เธอจะเหลียวหรือนั่นหวั่นทรวงใน

เป็นนักกลอนอ่อนหัดมิจัดแจ่ม
เกินกว่าแย้มเผยมานมาขานไข
จะใช้พจน์ประพันธ์หวานเพียงใด
จึงจะดักเกี่ยวใจให้เธอมา

ไม่อยากเป็นคนหวานคอยหว่านพจน์
เพียงประชดลวงล่อต่อภาษา
เธอจะตอบหรือไม่ไหวอุรา
มิอาจกล้าท้าความพล่ามพจน์ลวง

หากเลือกได้กับดักที่อยากฝัน
เปลี่ยนร่างผันเป็นทรายคงหายห่วง
สร้างหลุมบ่อล่อเธอละเมอควง
ติดหล่มล่วงคงง่ายกว่าใช้กลอน..อิอิ

ก็เห็นติดหล่มทรายอยู่นี่คะ...ท่าทางแถวนั้นจะเป็นทรายดูด อิอิ   

ต้อนรับการกลับมาอย่างเป็นทางการคะ 

[ฉันเอง]

เหยื่อ..



แม้กับดักวางไว้ใด้ใกล้ชิด

พี่ยอมติดบ่วงใจเสน่ห์หา

ถึงชอกช้ำเจ็บจำตำอุรา

ไห้โหยหารักจางที่วางไป


สักเพียงน้อยใด้รู้จักคำว่ารัก

ไม่ผินพักต์มองหาอีกทางไหน

เมื่อได้เห็นเหยื่อล่อลวงล่อใจ

จะตรงไปเก็บรักนั้นมาปักทรวง


อยากชื่นฉ่ำคำรักเนิ่นนานเนาว์

เกรงว่าเขาเบื่อหน่ายให้โรยร่วง

แสนเจ็บช้ำปวดร้าวสุดแดดวง

ให้ห่วงหวงทวงรักคืนได้ฉันท์ใด


เจ็บเพียงน้อยด้อยกว่ารักที่รับรส

ถึงจะอดนานเพียงไรใจยังใฝ่

ความรู้สึกดีในรักไม่จางไป

ให้โหยไห้เหยื่อล่ออีกหนอเรา




ฉันเอง..

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ดักมานานผ่านไปมิได้เจอะ
น้ำหมากเปรอะหยดย้อยเฝ้าคอยหา
นักกลอนหนุ่มกลุ้มใจอยากได้มา
ช่วยนวดขาแขนคลายสบายตัว

คนแก่หนอก็ดีมากมีค่า
ไยเมินหน้าเลี่ยงหลบมิขบหัว
คนแก่ดีมีธรรมอย่าทำกลัว
หากให้ชัวร์รักคนแก่...ไม่ช้ำใจ.

"กานต์ฑิตา"

๘ มกราคม ๒๕๕๔

แบบว่า...มาบอกว่า ...ตัวเองแก่

[ดิษฐา]

มาเป็นเพื่อนครูกานต์น้ำหมากย้อย
เดินลิ้นห้อยเหนื่อยหนัก ที่พักใกล้
วนดูทางกับดัก ที่ปักไป
กล่าวอ้างไว้ให้เห็น รีบเร้นมา

กับดักใจใส่หลุม รึซุ่มแอบ
เดินตัวแสบแดดเผา เหมือนเมา,บ้า
แรงก็อ่อนลมก็จับ คงลับลา
วันใหม่หนาวางด่วน จะจวนจอง

 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

มาเป็นเพื่อนครูกานต์น้ำหมากย้อย
เดินลิ้นห้อยเหนื่อยหนัก ที่พักใกล้
วนดูทางกับดัก ที่ปักไป
กล่าวอ้างไว้ให้เห็น รีบเร้นมา

กับดักใจใส่หลุม รึซุ่มแอบ
เดินตัวแสบแดดเผา เหมือนเมา,บ้า
แรงก็อ่อนลมก็จับ คงลับลา
วันใหม่หนาวางด่วน จะจวนจอง

 

ดิษฐามาเป็นเพื่อนดูเหมือนแข่ง
กะจะแย่งกันหรือไรผิดใจหมอง
มาตกลงกันก่อนค่อยต้อนกอง
สเป็คของดิษฐาเป็นอย่างไร

สเป็คของครูกานต์ต้องผ่านบวช
มานำสวดทำวัตรฟังชัดให้
นอกจากนี้มีธรรมน้อมนำใจ
หิ้วตะกร้าพาไปส่งในวัด.

"กานต์ฑิตา"

๘ มกราคม ๒๕๕๔

ว่าแต่ว่า...มีไหมล่ะนีี่ สเป็คแบบที่ครูกานต์บอกน่ะ...

[ไพร พนาวัลย์]

  พูดถึงวัดถึงวาน่าใจหาย
เดินจูงยายไปศาลาหน้าไม่ผัด 
เห็นสาวสวยเดินมาดูหน้าชัด
ปล่อยให้ยายอยู่วัดนัดสาวงาม

มัวติดหล่มทะเลทรายหลายวันแล้ว
เห็นน้องแก้วกล่าวกลอนวอนไถ่ถาม
อยากจะมาเมืองไทยในทุกยาม
แต่ต้องห้ามหักใจกลัวยายดึง
(ไม่ให้ไปมะลำมะลอย อ่ะนะ)

 

"ปรางค์  สามยอด" 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

เห็นหลานชาย  ตัวดี  ไปหลีสาว
ทำคุณยาย  หน้าขาว  โมโหหึง
เอ...มันแปลก  ไปหนา  ไยหน้าตึง
ซ้ำบูดบึ้ง   ดึงหู  ว่าอู้งาน

เห็นสาวสาว  เป็นไม่ได้   ต้องไปจีบ
ช่างเร่งรีบ  ชุลมุน  นะคุณหลาน
ปล่อยคุณยาย ให้เฉา  นั่งเศร้านาน
กลับถึงบ้าน  เมื่อไร  ได้เห็นดี     


        แซวเล่นครับ