..เศษเหล็กอย่างเราใครเล่าจะเข้าใจ..
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
11 พฤศจิกายน 2024, 02:25:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน > บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ > หมวดบทกวี บทกลอนเศร้า > กลอนเหงา (ผู้ดูแล: ดิษฐา, แป้งน้ำ) > หัวข้อ: ..เศษเหล็กอย่างเราใครเล่าจะเข้าใจ..
หน้า: [1]
« หน้าที่แล้ว ต่อไป »
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ..เศษเหล็กอย่างเราใครเล่าจะเข้าใจ..  (อ่าน 4454 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
22 สิงหาคม 2010, 04:20:PM
เศษเหล็ก//
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 41
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 246


คนไร้จุดหมายล่องลอยไปตามสายลมที่พัดพา ..
« เมื่อ: 22 สิงหาคม 2010, 04:20:PM »
 ชุมชนชุมชน


.,,น้ำตาเศษเหล็ก,,

ชีวิตเด็กน้อย "เศษเหล็ก"อย่างข้า
ได้เกิดมา อยู่กะวัด ตั้งแต่เล็ก
เก็บเศษขยะน้อยขายเศษเหล็ก
เก็บผสมเล็ก พอหาได้ตามเซาะซอย

น่าน้อยใจนักพรากบ้านมาหลายปี
แม่พ่อหนี จากกัน อย่างเหงาหงอย
ฝากหลวงตา ดูแลขี้ฝุ่นหน่อย
ตาละห้อย เบี่ยงบ่ายหายจากไป

หลวงตาบอกพร่ำ "เจ้าขี่ฝุ่น"เอ๋ย..
อย่าเศร้าเลย จะสอนวิชาฝนฝึกให้
ไม่นานนัก ที่แม่พ่อจากไป
ให้กำลังใจ ไม่นาน เดียวท่านกลับมา

เศษเหล็กน้อยได้แต่เฝ้ารอคอยหวัง
เป็นพลัง แห่งจิต คิดภาวนา
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยป้องปกรักษา
ด้วยเมตตาขอท่านทั้งสองอยู่สุขสบาย

น้ำตา"ขี้ฝุ่น"น้อยรินไหล
ยากจะมีใคร เข้าใจ ถึงความหมาย
อยากร้องไห้ ตะโกนดังอยากระบาย
ทุกข์มากมาย ยังยิ้มได้ ไม่อ่อนแอ

ขอบพระคุณหลวงตาเมตตาส่ง
ใจมั่นคง มีพลังสู้ ไม่ท้อแท้
รสพระธรรมไม่มีวันเปลี่ยนแปร
จิตแน่วแน่ ดีกว่า ชนะมัน.

...................เศษเหล็ก. ซึ้งจัง
ข้อความนี้ มี 5 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
22 สิงหาคม 2010, 06:04:PM
masapaer
ผู้ดูแลบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 457
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 599


ร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะของคุณคือรางวัลอันยิ่งใหญ่


เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 22 สิงหาคม 2010, 06:04:PM »
 ชุมชนชุมชน


@ เราคือเราที่เข้าใจเรา @

เมื่อทุกสิ่งดิ่งลงตรงชีวิต
เป็นลิขิตกรีดใจ..ให้บากบั่น
จะผู้ใด,ใครทำ หรือสำคัญ
ปัจจุบันวันนี้ที่ต้องดู

เกิดขึ้นแล้วเท่านั้นมันแค่ไหน
ปล่อยสนิมกินใจมันไม่หรู
สิ่งประสบพบเห็นให้เป็นครู 
เร่งเรียนรู้แก่นแท้แก่ชีวิต

ต้นกำเนิดเกิดมาเมื่อคราก่อน
หากให้หลอนอ่อนแอแพ้จริต
อนาคตไม่ไกลเกินพิชิต
เพียงตั้งจิตที่แน่แค่วันนี้  (ปัจจุบัน)

ความน้อยใจให้เพลียจะเสียเปล่า
ความหมองเศร้าเคล้าใจให้หมองศรี
ชีวิตจริงต้องสู้เรารู้ดี
แต่สักกี่เท่าคนจะสนทำ

อยากจะเป็นคนแกร่งแฝงความกล้า
เผชิญหน้าความจริง..สิ่งกลืนกล้ำ
ปฏิบัติจัดตนพ้นรอยกรรม
ย่อมมีทิศชี้นำความเจริญ

อาจเป็นแค่เศษดินหรือหินกร่อน
เป็นขี้ฝุ่นตะกอน..ตอนตื้นเขิน
แต่มิเคยทำตัวมั่วเศษเกิน
ย่อมก้าวเดินเกินเขตของเศษคน

หากคิดต่อรอคนมาค้นจิต
เสียเวลาชีวิตจิตหมองหม่น
เราคือเรา..เท่านั้นทันจิตตน
จงรีบค้นความหมายให้มันเจอ

 ยิ้มแก้มแดง
ข้อความนี้ มี 4 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s