ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"คลี่ม่านเมฆ?"

๐

๐ ดั่งม่านเมฆคลี่คลายนัยน์เห็นสรวง
สว่างช่วงโชติรสบทสวรรค์
มโหรีขับร่ายคล้ายจำนรรจ์
ประโคมจากเทวัญจรดชั้นพรหม
                               
๐ พร่างบุหงาลอยเกลื่อนเคลื่อนรูปร่าง
เอกองค์อินทร์ปรุงสร้างวางผสม
เนรมิตนภางามอารมณ์
แต้มอัมพรห้อมห่มพรมดวงมาน
                               
๐ ครั้นเพ่งพิศเพียงครั้งช่างสุขนัก
ทวยเทพไท้สลักทิพย์รักหวาน
นาฏอนงค์อัปสรฟ้อนตระการ
โปรยมาลีดุจธารดาวระยิบ
                               
๐ ดลเปลี่ยนภพสู่ขณะหฤหรรษ์
ยื่นอวดสิ่งมหัศจรรย์ชวนสรรหยิบ
มาลอยฟ่องดาษดื่นหลากคลื่นทิพย์
สื่อกระซิบเสียงได้ร่ายอวยพร
                               
๐ ทุกพยางค์กลายร่างอย่างวิหค
โผโบกบินเวียนวก..นกออดอ้อน
นำทุกคำวลีที่สุนทร
ซึ่งเปียกปอนน้ำทิพย์ให้จิบกัน
                               
๐ เหล่าดาราพร้อมพรั่งทั้งชั้นฟ้า
ลืมตำแหน่งนภาศักดากั้น
มาลอยเรียงพยางค์อย่างผ่องพรรณ
ล้วงใจฉันเขียนฟ้า..ว่า"รักเธอ!"
                               
๐ คำไอเย็นเต้นแสงแห่งประภัส
สุดงดงามจำรัสชัดเสนอ
คือวันที่คลี่ม่านดวงมานเจอ
สู่บันทึกเลิศเลอนิรันดร?"

ระนาดเอก

[ไพร พนาวัลย์]

บรรจงคลี่ ผ้าม่าน มาพานพบ
สิ่งประสบ สวยงาม ตามสิงขร
นั่นหมู่ไม้ เขียวขจี ทั่วดงดอน
ดั่งคลายร้อน ผ่อนใจ ให้เย็นลง

หมู่วิหค นกกา ถลาร่อน
ขยับปีก ไหวอ่อน ตอนลงสรง
ห้วยละหาน ธารใส ใกล้ป่าดง
ดั่งจะส่ง สำเนียง เผดียงไพร

ยามอาทิตย์ อัสดง ทั่วพงกว้าง
มีน้องนาง เดินเคียง เสียงแจ่มใส
ช่างออดอ้อน รำพัน ประหวั่นใจ
เชยชิดใกล้ โฉมตรู เป็นคู่ชม

ธรรมชาติ แสนงาม ยามใกล้ค่ำ
สุขเลิศล้ำ ฉ่ำหวาน สราญสม
บุญสนอง สองเรา ร่วมภิรมย์
ชิดเชยชม กัลยา กลางป่าไพร

 

“ปรางค์  สามยอด” 

ร่วมแจมความสุข กับคุณระนาดเอก ครับ

ขอบคุณภาพสวยๆจากอินเตอร์เนท ด้วยครับ

[ธาตรี พฤกษา]

ผจงนิ้ว แหวกผ่าน คลี่ม่านเมฆ
เหมือนฟ้าเสก สรรค์สร้าง อย่างเหลือเชื่อ
กับม่านฟ้า หลังฝน คนชาวเรือ
มาซับเหงื่อ จางจาง กลางทะเล...

...เรือลำน้อย ลอยฝ่า ฝนพายุ
เพียงบรรจุ ความหวัง ยังไขว่เขว
สู้แดดลม ร้อนหนาว เฝ้าทุ่มเท
ปล่อยหันเห เหว่ว้า กลางฟ้าคราม...

[masapaer]

เมื่อแสงสางพลางหมอกหลอกในตา
พราวแสงจ้าพร่ามาพาสลัว
มองไม่เห็นสิ่งใดใจหวาดกลัว
แสง...เมฆ...หมอก ควันมัวมืดบังตา

คือสิ่งใดใช่แน่แค่เมฆกั้น
เอื้อมมือคว้าเปิดม่านที่กั้นฟ้า
สุดคาดเดาเงาหลังข้างนภา
ให้ประจักษ์แก่ตาข้าตั้งไว้

ครั้นแหวกม่านเมฆขาวเราให้อึ้ง
ยังมิถึงสิ่งหวังตั้งไว้ได้
ภาพยังพร่าไม่เห็นเป็นเช่นไร
คลี่เมฆดำทีบังใจไม่เปิดเลย

เมฆหมอกควันผันมิดบังปิดใจ
จะคลี่ม่านสิ่งใดได้เฉลย
หากดวงตาของใจได้ละเลย
ไม่เปิดเผยเปรยฤดีคลี่ม่านใจ...   


สุดสมอง ของมะสะแป แค่นี้ละก๊า

[พิมพิลาไลย]

กลุ่มก้อนเมฆเสกฟ้านภาสวย
เต็มไปด้วยภาพฝันอันเฉิดฉาย
แล้วแต่จิตรจะคิดพิศพริ้งพราย
แต่พอคลายคลี่มันพลันจบลง

ภาพสวรรค์พลันหายไปต่อหน้า
เหลือแต่ฟ้าว่างเปล่าที่เราหลง
เมื่อวิมานม่านฟ้าหมดค่าลง
เราก็คงหมดค่าเช่นฟ้าไง

พิมพิลาไลย

[ธาตรี พฤกษา]

ลมฝนโชยชื่นกลิ่นไอดินหอม
สะแกค้อมกิ่งก้มร่มฝนฉ่ำ
เราเป่าใบไม้ขับรับลำนำ
ดอกระบำน้ำฝนบนลานดิน ...อ. เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ (กวีรัตนโกสินทร์)


เห็นว่าเข้ากับเรื่อง (ฟ้าๆฝนๆ) เลยเอามาฝากครับ