ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ตัวฉัน*]

๐อยู่คนเดียวนั่งเหม่อเพ้อรำพึง   
เพียรนึกถึงวันเก่าเก่าเศร้านักหนา
อยู่โดดเดี่ยวดวงใจเศร้าอุรา     
ใครจะมาช่วยคลายความเหงาใจ



๐นั่งหน้าคอมคนเดียวแสนหว้าเหว่ 
จึงระเห่เข้าหาบ้านกลอนไท
บางอารมณ์แต่งไม่ออกใช้ไม่ได้   
จึงหายไปไม่เข้ามานั้นหลายวัน



๐เพราะใจเหงาหว้าเหว่เป็นยิ่งนัก 
ใครหนอจักพาใจให้สุขสันต์
นั่งกินข้าวคนเดียวมาหลายวัน     
เลยอยากฝันมีใครช่วยคลายเหงา

[ตะวันฉาย]

...มารำพึงรำพันตัวฉันเหงา
มาแบ่งเบาให้ออกบอกห่วงหา
จึงเรียงถ้อยร้อยกานท์เข้าจารมา
หวังอุราให้หายเหงามาเศร้าไย

...หรือว่าเหงาไม่มีใครให้พันผูก
น้ำใจถูกถูกคนนี้รับไว้ไหม
ส่งมาให้เธอหายเศร้าบรรเทาไป
กินข้าวไหมอยู่เป็นเพื่อนไม่เลือนลา

...มาละเลงอักษรตอนเหงาเหงา
กลอนบ้านเรามีกันวันห่วงหา
ถึงจะเศร้าเหงาโศกโบกชีวา
มิตรนำพาว่าด้วยกลอนอักษรมี...

[ตัวฉัน*]

...มารำพึงรำพันตัวฉันเหงา
มาแบ่งเบาให้ออกบอกห่วงหา
จึงเรียงถ้อยร้อยกานท์เข้าจารมา
หวังอุราให้หายเหงามาเศร้าไย

...หรือว่าเหงาไม่มีใครให้พันผูก
น้ำใจถูกถูกคนนี้รับไว้ไหม
ส่งมาให้เธอหายเศร้าบรรเทาไป
กินข้าวไหมอยู่เป็นเพื่อนไม่เลือนลา

...มาละเลงอักษรตอนเหงาเหงา
กลอนบ้านเรามีกันวันห่วงหา
ถึงจะเศร้าเหงาโศกโบกชีวา
มิตรนำพาว่าด้วยกลอนอักษรมี...

๐ได้ระบายความเหงาเป็นบทกลอน
เรื่องบางตอนสุดเหงากล่าวไม่ได้
ได้มีเพื่อนมี่พี่บ้านกลอนไท         
มาเรียงร้อยถ้อยใจต่อบทความ

๐ตะวันฉายเป็นดั่งแสงอาทิตย์       
ที่ปลอบจิตตัวฉันมิหวาบหวาม
ไปกับความเหงาที่คอยตาม         
ให้ทุกยามรู้ไว้มีบ้านกลอน

[ธาตรี พฤกษา]

เธอรำพึง...รำพัน...พาฉันเหงา
จากเรื่องเล่า...บทกลอน...สะท้อนเห็น
ความอ้างว้าง...เหว่ว้า..ถ้าจำเป็น
ก็ยอมอยู่...ใต้ประเด็น..."ความเย็นชา"

ระบายรัก แม้รู้ดี ไม่มีแล้ว
ยังไม่แคล้ว ขีดเส้น เป็นภาษา
เรียบเรียงร้อย ถ้อยคำ จำนรรจา
เพื่อบอกว่า "ฉันเหงา" ..."โปรดเข้าใจ"...


ธาตรี พฤกษา..

[คนไร้ค่า]

อันความเหงา เหงาใจ ใครจะเหมือน
เหมือนความจำ จำผันผวน หวนคิดถึง
ถึงบุคคล คนหนึ่ง ที่คำนึง
หนึ่งผู้ซึ่ง ซึ่งทิ้งจาก มิกลับมา

กลอนยอดแย่ค่ะ

[ตัวฉัน*]

อันความเหงา เหงาใจ ใครจะเหมือน
เหมือนความจำ จำผันผวน หวนคิดถึง
ถึงบุคคล คนหนึ่ง ที่คำนึง
หนึ่งผู้ซึ่ง ซึ่งทิ้งจาก มิกลับมา

กลอนยอดแย่ค่ะ

๐ฟังกลอนเพราะเพราพริ้งอิงความเหงา 
กลอนเพื่อนเราเศร้าจิตคิดใฝ่หา
ถึงคนรักปักใจในอุรา                 
จึวเหว่หว้าหว้าเหว่อยู่เรื่อยไป


ไม่แย่หรอกค่ะ ลองฝึกไปเรื่อยก็จะดีเอง อิอิ

[ตัวฉัน*]

เธอรำพึง...รำพัน...พาฉันเหงา
จากเรื่องเล่า...บทกลอน...สะท้อนเห็น
ความอ้างว้าง...เหว่ว้า..ถ้าจำเป็น
ก็ยอมอยู่...ใต้ประเด็น..."ความเย็นชา"

ระบายรัก แม้รู้ดี ไม่มีแล้ว
ยังไม่แคล้ว ขีดเส้น เป็นภาษา
เรียบเรียงร้อย ถ้อยคำ จำนรรจา
เพื่อบอกว่า "ฉันเหงา" ..."โปรดเข้าใจ"...


ธาตรี พฤกษา..

๐ฉันเข้าใจเธอเหงาสักเพียงไหน 
รับรู้ได้จากถ้อยคำที่ปราศรัย
ว่าธาตรีนั้นเหงาสักเพียงใด         
เพื่อนคนนี้ขอช่วยให้คลายเหงาที


ตัวฉัน*

[มหาซัง]

การรอคอยคนไกลใครคนหนึ่ง     
ทำไมถึงจึงช้าเธอว่าไหม
ทรมานปานจิตจะปลิดไป   
เหมือนต้นไม้ไร้น้ำที่ฉ่ำเย็น

ทนเหน็บหนาวร้าวรานแผ่ซ่านใส่   
เหงาจับใจใครหนาจะมาเห็น
เดินเดียวดายโดดเดียวเปลี่ยวลำเค็ญ   
ด่ำทุกข์เข็ญขื่นขมจมน้ำตา

เหงาหักหาญผลาญยิ้มเคยอิ่มอุ่น   
ที่คุกกรุ่นก็หายคลายห่วงหา
ร้องพร่ำเพรียกเรียกเธอเสมอมา   
กลับเถิดหนาอย่าให้เหงาใจเลย   

มหาซัง...

[ไพร พนาวัลย์]

ถอยออกม๊า...!!

ตัวฉันเอ๋ยถึงจะเหงาสักเพียงไหน
ก็อย่าไปยืนตรงนั้นมันหวาดเสียว
ถอยอีกนิดเถิดหนาผามันเรียว
ลุงขอเหนี่ยวดวงใจให้เข้ามา....เร้ว!! 

     

“ลุงปรางค์ จ้า”

[สุวรรณ]

ณ.มุมหนึ่งไกลโพ้นเกินสุดหล้า
เหมือนชะตาติดบ่วงของห้วงเหว
มองหนทางมืดมนปนควันเปลว
คว้าน้ำเหลวเทราดก็พลาดพัง

ยามใดเหงามองฟ้าเวลาใส
ส่องดวงใจให้คลายคล้ายยังหวัง
ร่ายดวงมานผ่านพ้นมนต์ภวังค์
ปลุกพลังขึ้นใหม่คลายเหงาลง

[ตัวฉัน*]

ถอยออกม๊า...!!

ตัวฉันเอ๋ยถึงจะเหงาสักเพียงไหน
ก็อย่าไปยืนตรงนั้นมันหวาดเสียว
ถอยอีกนิดเถิดหนาผามันเรียว
ลุงขอเหนี่ยวดวงใจให้เข้ามา....เร้ว!! 

     

“ลุงปรางค์ จ้า”

๐เพียงไปยืนรับลมสักนิดหน่อย   
เพื่อช่วยคลอความเหงาเร็ว
ตัวฉันมิได้คิดโดดลงเหว         
สักนิดเดวเลยค่ะคุณลุงปรางค์


อิอิ  คือว่าหาตัวลงไม่ได้ เลยมั่วเสียง นิดหน่อย 
คุณลุงปรางค์ หนูไปนั่งรับลม เฉยๆค่ะ 

[สายไหม]

กลางความมืด ยืดยาว หนาวฉะนี้
ใจริบรี่ ดวงหนึ่ง ซึ่งหวั่นไหว
ใจฉันหนาว ตัวฉันสั่น แทบเจียนตาย
เหงาสุดใจ ใจฉัน มันบอกมา

เพื่อนเอ๋ย เพื่อนเคยเป็น อย่างฉันไหม
เวลาที่ ไม่มีใคร ให้ฝันหา
ขอเพียงหนึ่ง กำลังใจ  มอบให้มา
แทนคำว่า ยังห่วงใย คิดถึงกัน

มาวันนี้ เขาบอกผม ลืมไม่ได้
บอกยังรัก เขามากมาย ไม่เปลี่ยนผัน
บอกพรุ่งนี้ ยังไม่รู้ อยู่เหมือนกัน
ว่าฐานะ ของฉัน คืออะไร

[Beauiix]

อีกนานไหมกว่าที่ใจจะหายหนาว
ทุกเรื่องราวเมื่อไหร่จะเกิดขึ้นให้หายเหงา
ยิ่งนานวัน ยิ่งเหงามันยิ่งเศร้า
เมื่อไหร่เราจะได้รักแบบคนอื่นเขาสักที

[❀ทะเล้น..กวี บทพิเศษ❀]

๐อยู่คนเดียวนั่งเหม่อเพ้อรำพึง   
เพียรนึกถึงวันเก่าเก่าเศร้านักหนา
อยู่โดดเดี่ยวดวงใจเศร้าอุรา     
ใครจะมาช่วยคลายความเหงาใจ



๐นั่งหน้าคอมคนเดียวแสนหว้าเหว่ 
จึงระเห่เข้าหาบ้านกลอนไท
บางอารมณ์แต่งไม่ออกใช้ไม่ได้   
จึงหายไปไม่เข้ามานั้นหลายวัน



๐เพราะใจเหงาหว้าเหว่เป็นยิ่งนัก 
ใครหนอจักพาใจให้สุขสันต์
นั่งกินข้าวคนเดียวมาหลายวัน     
เลยอยากฝันมีใครช่วยคลายเหงา

๐ความเหงา หงอยเศร้า ศร้อยตรม อุรา
เข้าใจ ดีว่า มันเป็น อย่างไร
แต่งกลอน เท่าไร ไม่ได้ ดั่งใจ
เปรียบเปรย ได้ดัง หญิงบน หน้าผา
แม้รู้ ดีว่า จะลง ยังไง
มีไม้ สูงใหญ่ ทำทาง ลงมา
แต่คิด แล้วยัง หมดวิ ธีหา
ทางตัด ไม้มา ใช้ทำ บันได



๐หากเธอ นั้นเหงา เฝ้าคิด ถึงใคร
ซักคน ห่วงใย อาวรณ์ เข้าใจ
ฉันอยู่ ไม่ไกล เพียงหลับ ตาหา
เธอจะ เห็นว่า ฉันอยู่ หน้าเธอ
 

[GreenMonkey]

คนมันเหงา ทำยังไง ให้หายเหงา
คิดแล้วเศร้า ซึมทรวง จนห่วงหา
อยากจะมี ใครบ้าง ในบางครา
ที่สบตา มองดู แล้วรู้ใจ

เหงาแล้วท้อ ท้อแล้วทุกข์ ไม่ลุกสู้
หากแค่เพียง ใครเคียงคู่ อยู่ใกล้ใกล้
ก็คงดี แต่นั่น แค่ฝันไป
ทำอย่างไร เมื่อคนนั้น มันไม่มี

เห็นความเหงา ตัวเท่าควาย ไม่หายเหงา
เหงาจนเข้า หัวใจ ไม่คลายคลี่
ตลอดวัน ตลอดเดือน เลื่อนเป็นปี
ฉันคนนี้ ยังเหงา ใจเจ้ากรรม

.. GreenMonkey :: ลิงเขียว ..

[ดอกกระเจียว]

ฉันก็เช่นหมู่ชนคนทั้งหมด
อยู่ใต้กฏธรรมชาติประหลาดล้ำ
มีสุขเศร้าเช้าเย็นก่อเวรกรรม
ผลกระทำส่งสร้างลู่ทางตน

เมื่อหมดกรรมเนื่องไม่มีที่จะก่อ
นั้นล่ะหนอที่ใครหนีไม่พ้น
จึงจะหมดทุกอย่างสร้างผจญ
เหลือดีชั่วให้หมู่ชนคนบูชา

เมื่อมีจิตรมีใจได้รู้สึก
ในห้วงลึกจึงมีจิตรปารรถนา
ไร้วาดหวังใดใดตลอดมา
ก็เลยเหงาเหว่ว้าอยู่อย่างนี้

[พิมพิลาไลย]

เหงาเหลือเกินเมินหน้าสู่ฟ้ากว้าง
ดูทุกอย่างเงียบงันเพราะฉันเหงา
เศร้าที่สุดหยุดใจไม่มัวเมา
แต่ก็เหงาไม่สร่างช่างเงียบงัน

ขาดเธอคู่คลอเคลียเพลียใจมาก
แต่ละฉากผ่านไปไม่สุขสันต์
อยากให้จบละครตอนนี้พลัน
มาร่วมสรรเสกใหม่ได้ไหมเธอ


พิมพิลาไลย

[Billboard]

  เหงาจับใจใครหนอจะมาคู่

น้ำตาพรูพรั่งลงปลงอาสัญ

ก่อนเคยรักมักมากจนจากกัน

เฝ้าเเต่ฝันรำพึงคะนึงนอง

  นิจจาเจ้านกเงือกเเสนซื่อสัตย์

เเม้นเป็นสัตว์รักมั่นไม่มีสอง

เเต่ตัวเราหลากรักจักจะปอง

หวิดจะครองไม่เเน่เเม้ใจตัว

[plyfha]

ก็ยังจะ เป็นคนที่ มีความเหงา
มีความเศร้า และความฝัน ไม่ห่างหาย
แม้รอบข้าง เหมือนมีคน อยู่มากมาย
ก็ไม่วาย เหมือนเหงา เศร้าลำพัง

อยากจะตื่น เพื่อหยัดยืน ให้ห่างฝัน
คืนและวันที่ผ่าน ไร้ความหวัง
อยากมีรัก ไว้เติม เพิ่มพลัง
แต่ใจยัง มีเหงา แทรกเข้ามา

[กริชอักษร]

เมื่อความเหงาเข้ามาหา เธอจะรู้ว่า
ฉันยังคงไม่ไปไหน
เมื่อเธอสุขกายสุขใจ  เธอแค่รู้ไว้
ฉันดีใจไปกับเธอ